آقای مهندس مصطفوی پیشکسوت و کارشناس خبره صنعت مرغداری ، در برنامه تصویری ”آنتن“ در خصوص نحوه پرداخت غرامت به مرغداران گفت: «اشکالی که در پرداخت غرامت ها وجود دارد در قرارهایی است که در سال 1384 با صندوق بیمه گذاشته شده است.»
وی گفت: « آن زمان برای اجرا ، ساز و کاری وجود نداشت و انجمن داوطلب برای اجرای این قانون ، بیمه شد یا در واقع مجبور شد تا بپذیرد که این قانون ، اجرایی شود. در آن زمان دولت متعهد شد تا درزمان حذف کانون آلوده ، کمک نماید اما صندوق ، به مسیری رفت که به هر گونه تلفاتی ، از مجموع دریافتی از دولت و بیمه گذار ، خسارت پرداخت می کرد. در نتیجه منابع صندوق به هدر رفت. سال 1395 با تغییر مدیریت صندوق ، از فرصت استفاده کردیم تا کمک های دولتی فقط برای حذف کانون آلوده اختصاص داده شوند و با هزینه حداقل ، جوجه ها بیمه شوند و دولت نیز در پیشبرد این مسیر کمک کند. این تحولی بزرگ در بیمه بود که با حضور جناب آقای حسن زاده، مدیر جدید صندوق بیمه، اتفاق افتاد. اما بخش دیگری از کار باقی ماند و آن این است که اکنون صندوق بیمه ، مرغ گوشتی و مرغ مادر و مرغ تخمگذار را یکسان ارزیابی می کند و روش پرداخت آن یکسان است. در حالی که یک پولت تخم گذار وقتی به 20 هفتگی می رسد ، در واقع معادل 20 کیلوگرم تخم مرغ است و زمانی که در 30 هفتگی از بین می رود ، یعنی 16 کیلوگرم تخم مرغ از بین رفته است. وقتی جوجه مادر به سن 25 تا 26 هفتگی می رسد ، یعنی 135 قطعه جوجه از بین رفته. زمانی که جوجه مادر در سن 40 هفتگی از بین می رود ، یعنی 110 جوجه از بین می رود و تفاوت آن در بازار به فروش رفته است. میزان قیمت و جبران خسارت باید به این گونه محاسبه شود.»
وی افزود: «برآورد خسارت ، معمولا به این صورت است که باید به سال های گذشته برگشت تا بتوان خسارت ها را تخمین زد و سپس با کمک روش های آماری موجود ، نشان داد که اگر شاخص های مقابله با بیماری انجام می شد آیا خسارات وارده به این میزان می بود یا خیر. برآوردی که در ایران انجام شده ، مشخص نموده است که خسارت آنفلوانزا در سال گذشته حدود 1500 میلیارد تومان بوده است که اگر 160 میلیارد تومان به موقع به سازمان دامپزشکی و سازمان های مربوطه پرداخت می شد، شاید میزان خسارات در همان حد باقی می ماند. اگر از این خسارات تجربه کسب نکنیم ، شاید امسال 10 هزار میلیارد تومان خسارت وارد شود. اما اگر بودجه لازم ، تامین شود و در زمان مواجهه با آنفلوانزا بدون معطلی از آن استفاده شود، میزان خسارت کاهش بسیاری خواهد یافت.»
وی در پایان گفت: « زمانی که سازمان دامپزشکی اعلام می کند که یک واحد تخم گذار آلوده شده است و باید از بین برود، هزینه مرغ، شانه، کارتن، دانه، مواد اولیه و بسیاری از وسایل موجود و حتی هزینه دفن لاشه ها به عهده مرغدار می افتد. البته دامپزشکی بعد از مدتی هزینه آن را پرداخت می کند اما این امر باعث می شود که مرغدار از اعلام آنفلوانزا اظهار پشیمانی کند و یا حتی گاهی شروع به فروش مواد خام باقی مانده در مرغداری خود نماید. این امر به دلیل عدم قبول مسئولیت از سوی سازمان بیمه و صندوق دامپزشکی است. به همین دلیل تاکید ما بر این است که ستاد بحران باید با قدرت تمام در زمینه مبارزه ظاهر شود. مبارزه با آنفلوانزا ، نسبت به حوادث دیگر ، اولویت دارد. ایران کشوری ثروتمند است و باید در این زمینه منابع مالی کافی اختصاص داده شود.»
وی گفت: « آن زمان برای اجرا ، ساز و کاری وجود نداشت و انجمن داوطلب برای اجرای این قانون ، بیمه شد یا در واقع مجبور شد تا بپذیرد که این قانون ، اجرایی شود. در آن زمان دولت متعهد شد تا درزمان حذف کانون آلوده ، کمک نماید اما صندوق ، به مسیری رفت که به هر گونه تلفاتی ، از مجموع دریافتی از دولت و بیمه گذار ، خسارت پرداخت می کرد. در نتیجه منابع صندوق به هدر رفت. سال 1395 با تغییر مدیریت صندوق ، از فرصت استفاده کردیم تا کمک های دولتی فقط برای حذف کانون آلوده اختصاص داده شوند و با هزینه حداقل ، جوجه ها بیمه شوند و دولت نیز در پیشبرد این مسیر کمک کند. این تحولی بزرگ در بیمه بود که با حضور جناب آقای حسن زاده، مدیر جدید صندوق بیمه، اتفاق افتاد. اما بخش دیگری از کار باقی ماند و آن این است که اکنون صندوق بیمه ، مرغ گوشتی و مرغ مادر و مرغ تخمگذار را یکسان ارزیابی می کند و روش پرداخت آن یکسان است. در حالی که یک پولت تخم گذار وقتی به 20 هفتگی می رسد ، در واقع معادل 20 کیلوگرم تخم مرغ است و زمانی که در 30 هفتگی از بین می رود ، یعنی 16 کیلوگرم تخم مرغ از بین رفته است. وقتی جوجه مادر به سن 25 تا 26 هفتگی می رسد ، یعنی 135 قطعه جوجه از بین رفته. زمانی که جوجه مادر در سن 40 هفتگی از بین می رود ، یعنی 110 جوجه از بین می رود و تفاوت آن در بازار به فروش رفته است. میزان قیمت و جبران خسارت باید به این گونه محاسبه شود.»
وی افزود: «برآورد خسارت ، معمولا به این صورت است که باید به سال های گذشته برگشت تا بتوان خسارت ها را تخمین زد و سپس با کمک روش های آماری موجود ، نشان داد که اگر شاخص های مقابله با بیماری انجام می شد آیا خسارات وارده به این میزان می بود یا خیر. برآوردی که در ایران انجام شده ، مشخص نموده است که خسارت آنفلوانزا در سال گذشته حدود 1500 میلیارد تومان بوده است که اگر 160 میلیارد تومان به موقع به سازمان دامپزشکی و سازمان های مربوطه پرداخت می شد، شاید میزان خسارات در همان حد باقی می ماند. اگر از این خسارات تجربه کسب نکنیم ، شاید امسال 10 هزار میلیارد تومان خسارت وارد شود. اما اگر بودجه لازم ، تامین شود و در زمان مواجهه با آنفلوانزا بدون معطلی از آن استفاده شود، میزان خسارت کاهش بسیاری خواهد یافت.»
وی در پایان گفت: « زمانی که سازمان دامپزشکی اعلام می کند که یک واحد تخم گذار آلوده شده است و باید از بین برود، هزینه مرغ، شانه، کارتن، دانه، مواد اولیه و بسیاری از وسایل موجود و حتی هزینه دفن لاشه ها به عهده مرغدار می افتد. البته دامپزشکی بعد از مدتی هزینه آن را پرداخت می کند اما این امر باعث می شود که مرغدار از اعلام آنفلوانزا اظهار پشیمانی کند و یا حتی گاهی شروع به فروش مواد خام باقی مانده در مرغداری خود نماید. این امر به دلیل عدم قبول مسئولیت از سوی سازمان بیمه و صندوق دامپزشکی است. به همین دلیل تاکید ما بر این است که ستاد بحران باید با قدرت تمام در زمینه مبارزه ظاهر شود. مبارزه با آنفلوانزا ، نسبت به حوادث دیگر ، اولویت دارد. ایران کشوری ثروتمند است و باید در این زمینه منابع مالی کافی اختصاص داده شود.»
