مکانیسم جداشدن کروموزوم‌ها قبل از تقسیم سلولی با استفاده از فناوری نانو

مکانیسم جداشدن کروموزوم‌ها قبل از تقسیم سلولی با استفاده از فناوری نانو

محققان دانشگاه واشنگتن موفق به تهیه دستورالعمل برای یک ماشین نانومقیاس شدند که کروموزوم ها را قبل از تقسیم سلولی جدا می کند.
به گزارش سرویس فن‌اوری خبرگزاری دانشجویان ایران( ایسنا) از آن جا که این دستگاه شبیه یک ریسنده پشمی است که رشته‌های نازکی از میکرولوله‌ها یا الیاف دراز و نازک از آن بیرون زده‌اند، به آن دوک می‌گویند. تصور بر این است که سبک شدن و کوتاه شدن این لوله‌ها به کشیدن و هل دادن جفت‌های کروموزومی کمک کرده و در نتیجه موجب جدا شدن آنها می‌شود.
درک این که چگونه این ماشین به صورت دقیق و یکسان مواد ژنتیکی را تقسیم می‌کند، برای دانستن این که چرا در برخی موارد بعضی قطعات آن درست عمل نمی‌کنند، ضروری است. برخی از سرطان‌ها یا نقص‌های مادرزادی (مانند سندروم داون) از تقسیم غیریکنواخت کروموزوم‌ها ناشی می‌شوند.
در مقاله‌ای که در شماره 6 مارس 2009 در مجله Cell منتشر شده است، دانشمندان دانشگاه واشینگتن گزارشی درباره طرز کار یک قطعه کلیدی از این ماشین ارائه داده‌اند. این قطعه که «کینتوکور» نامیده می‌شود، بخشی روی کروموزوم است که به صورت مکانیکی به الیاف دوک متصل می‌شود.
این پژوهشگران می‌گویند: کینتوکورها مراکز تنظیمی نیز هستند. این قطعات حرکات کروموزوم‌ها را در زمان کوتاه شدن و بلند شدن میکرولوله‌ها کنترل می‌کنند. آنها اشکالات موجود در اتصال را تشخیص داده و تصحیح می‌کنند. همچنین تا زمانی که میکرولوله‌ها به صورت صحیح و مناسب به کروموزوم متصل شوند، یک سیگنال «انتظار» ارسال می‌کنند.
این محققان می‌افزایند کنترل دقیق میکرولوله‌ها برای تقسیم دقیق کروموزوم‌ها حیاتی است. برای درک چگونگی عملکرد کینتوکورها، دانشمندان به دنبال درک مبنایی برای اصلی‌ترین رفتار آنها، یعنی اتصال میکرولوله‌ها بودند. به گفته این محققان، عجیب‌ترین جنبه این اتصال این بود که کینتوکورها با وجود استحکام، کاملاً پویا هستند. این قطعات در عین حال که زیرواحدهای رشته‌های میکرولوله‌ای را اضافه و حذف می‌کنند، باید آن را محکم نگهدارند.
این دانشمندان می گویند: «این توانایی کینتوکورها را قادر می‌کند سبک‌سازی و کوتاه کردن میکرولوله‌ها را که موجب حرکت کروموزوم‌ها می‌شود، کنترل کنند.» این رفتار اتصالی از موجودات بسیار ابتدایی گرفته تا انسان مشاهده می‌شود و این نشان می‌دهد که این رفتار به عنوان روشی موثر برای انجام کار در طول تکامل در موجودات مختلف حفظ شده است.
سوال این است که این مکانیسم چگونه کار می‌کند. مطالعات قبلی نشان داده بود که یک کمپلکس پروتئینی به نام Ndc80 نقطه اتصال مستقیم میان کینتوکور و میکرولوله‌هاست. با این حال محققان تنها نگاهی ثابت به این کمپلکس داشته‌اند. دانشمندان دانشگاه واشینگتن از یک روش خاص برای دستکاری و پیگیری فعالیت این کمپلکس در آزمایشگاه بهره بردند.
این دانشمندان توانستند نشان دهند که کمپلکس Ndc80 قادر به تشکیل اتصالات پویا و محکم با نوک میکرولوله‌هاست. به گزارش ایسنا از ستاد ویژه توسعه فن‌آوری نانو، این کار احتمالاً از طریق تشکیل آرایه‌ای از پیوندهای میکرولوله‌ای ضعیف منفرد که می‌توانند به سرعت تشکیل شده و از بین بروند، صورت می‌گیرد. در عین ضعیف بودن تک‌تک این پیوندها، انرژی مجموع پیوندها آنقدر قوی هست که بتواند کل رشته را نگهدارد.
این مکانیسم یک اصطکاک مولکولی ایجاد می‌کند که از جابه‌جایی میکرولوله‌ها در طول محل اتصال جلوگیری می‌کند.

 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com