مسمومیت در میان طیور از اتفاقات نادر و پیدا کردن منبع آن تقریباً مشکل است.
دکتر اریک شپرد استادیار دانشگاه و دامپزشک طیور در بررسی که از یک مرغداری گوشتی داشت و در آن مرگ و میر گلۀ 39 هفته به اوج خود رسیده بود و مصرف آب و خوراک بسیار کاهش یافته بود اذعان کرد: تحقیقات اولیه شامل این بود که طیور در کجاها تلف می شوند و آیا فقط مرغ ها تلف می شوند یا خروس ها و یا هر دو. مشخص شد که این مسأله در یکی از مرغداری های مزرعه اتفاق می افتد.
در چنین مواردی انفولانزای مرغی و نیوکاسل هر دو از اصلی ترین موارد نگران کننده هستند اما در آزمایشی که به عمل آمد هر دو مورد رد شد.
کالبدشکافی هم هر گونه نشانه ای از بیماری عفونی مثل وبای طیور را که موجب مرگ و میر زیاد طیور می شود رد کرد.
دکتر شپرد در ادامه عنوان کرد: "مورد دیگری که به ذهن من خطور کرد مسمومیت بود! نمونه هایی از خوراک تهیه کردیم. همچنین به منظور آزمایش آسیب شناسی بافت مقداری از نمونۀ بافت را هم گرفتیم و با استفاده از i-STAT (دستگاه نمونه خون گیری پرتابل) آزمایش خون هم گرفتیم."
نمونه ها چه چیزی را برملا کرد
دکتر شپرد اظهار داشت: "در موارد مسمومیت حاد به ندرت آسیب و ضایعات بزرگ دیده می شود با اینحال در این مورد نمونه هایی از کلیه های رنگ پریده دیده می شد."
در آزمایش آسیب شناسی بافت ها نیز نکروز لوله ای در کلیۀ طیور و همچنین آسیب به بافت ماهیچه ای - اسکلتی مرغ نیز دیده شد.
در آزمایشی که بر روی خوراک صورت گرفت یک تجزیۀ اصولی از محتویات مواد معدنی آن انجام شد و نتیجه دیدنی بود:
دکتر شپرد اظهار داشت.
"پتاسیم که می بایست در حدود 0.6 درصد باشد بالای 5 درصد بود که تفاوتی نجومی دارد! البته این اتفاق در مورد سایر موارد هم دیده شد که رقم های بالایی داشتند اما رقم پتاسیم بسیار بالا بود. بنابراین مسمومیت پتاسیم از موارد مشکوک برای تشخیص مرگ و میر طیور شد."
دکتر شپرد توضیح داد: "در این مورد قطعاً به دنبال پتاسیم بالا (به همراه مصرف بالای آب) آسیب های ماهیچه ای – اسکلتی را به دنبال خواهد داشت بنابراین طیور پتاسیم مازاد را از طریق ماهیچه ها دفع خواهند کرد و کلیه ها نیز آسیب می بینند و بنابراین به خوبی کار نخواهند کرد و پتاسیم مازاد را دفع نخواهند کرد و در نتیجه مقدار پتاسیم در خون طیور بالا می رود."
پس از حدود یک هفته مرگ و میر در این مرغداری تقریباً به حالت نرمال بازگشت.
دکتر اریک شپرد استادیار دانشگاه و دامپزشک طیور در بررسی که از یک مرغداری گوشتی داشت و در آن مرگ و میر گلۀ 39 هفته به اوج خود رسیده بود و مصرف آب و خوراک بسیار کاهش یافته بود اذعان کرد: تحقیقات اولیه شامل این بود که طیور در کجاها تلف می شوند و آیا فقط مرغ ها تلف می شوند یا خروس ها و یا هر دو. مشخص شد که این مسأله در یکی از مرغداری های مزرعه اتفاق می افتد.
در چنین مواردی انفولانزای مرغی و نیوکاسل هر دو از اصلی ترین موارد نگران کننده هستند اما در آزمایشی که به عمل آمد هر دو مورد رد شد.
کالبدشکافی هم هر گونه نشانه ای از بیماری عفونی مثل وبای طیور را که موجب مرگ و میر زیاد طیور می شود رد کرد.
دکتر شپرد در ادامه عنوان کرد: "مورد دیگری که به ذهن من خطور کرد مسمومیت بود! نمونه هایی از خوراک تهیه کردیم. همچنین به منظور آزمایش آسیب شناسی بافت مقداری از نمونۀ بافت را هم گرفتیم و با استفاده از i-STAT (دستگاه نمونه خون گیری پرتابل) آزمایش خون هم گرفتیم."
نمونه ها چه چیزی را برملا کرد
دکتر شپرد اظهار داشت: "در موارد مسمومیت حاد به ندرت آسیب و ضایعات بزرگ دیده می شود با اینحال در این مورد نمونه هایی از کلیه های رنگ پریده دیده می شد."
در آزمایش آسیب شناسی بافت ها نیز نکروز لوله ای در کلیۀ طیور و همچنین آسیب به بافت ماهیچه ای - اسکلتی مرغ نیز دیده شد.
در آزمایشی که بر روی خوراک صورت گرفت یک تجزیۀ اصولی از محتویات مواد معدنی آن انجام شد و نتیجه دیدنی بود:
دکتر شپرد اظهار داشت.
"پتاسیم که می بایست در حدود 0.6 درصد باشد بالای 5 درصد بود که تفاوتی نجومی دارد! البته این اتفاق در مورد سایر موارد هم دیده شد که رقم های بالایی داشتند اما رقم پتاسیم بسیار بالا بود. بنابراین مسمومیت پتاسیم از موارد مشکوک برای تشخیص مرگ و میر طیور شد."
دکتر شپرد توضیح داد: "در این مورد قطعاً به دنبال پتاسیم بالا (به همراه مصرف بالای آب) آسیب های ماهیچه ای – اسکلتی را به دنبال خواهد داشت بنابراین طیور پتاسیم مازاد را از طریق ماهیچه ها دفع خواهند کرد و کلیه ها نیز آسیب می بینند و بنابراین به خوبی کار نخواهند کرد و پتاسیم مازاد را دفع نخواهند کرد و در نتیجه مقدار پتاسیم در خون طیور بالا می رود."
پس از حدود یک هفته مرگ و میر در این مرغداری تقریباً به حالت نرمال بازگشت.
