مزرعه مرغان شاد در هند

مزرعه مرغان شاد در هند
سرمایه گذاری بر روی پروژه ای در هند، منجر به چند نتیجه همزمان شده است؛ به گفته کارشناسان این سرمایه گذاری سودآوری برای کشاورزان خرده پا، تاثیر مثبت روی حیوانات ، محیط زیست و اقتصاد داشته است.
هند سومین تولید کننده تخم مرغ در جهان است و بیش از ۲۲۰ میلیون مرغ تخمگذار برای تولید تریلیون ها تخم مرغ استفاده می شود که این تعداد زیادی محسوب می شود، اما متأسفانه اکثر جوجه ها در هند در مزارع صنعتی بزرگ می شوند و بیشتر مرغ های تخمگذار در قفس های باتری (۱)، محوطه های کوچک سیم کشی شده نگهداری می شوند، به طوری که آن ها از نور خورشید یا مراقبت های مناسب بی بهره هستند و پس از این که تولید تخم مرغ های شان متوقف شد، آن ها را می کشند. در حال حاضر حداقل ۷۰ درصد، از تخم مرغ های فروخته شده در هند از کشاورزان تجاری به دست می آید.

همچنین با تقاضای بالا برای تخم مرغ ، تولید این محصول به سمت مزارع تجاری هدایت می شود و انتظار می رود با افزایش جمعیت هند، تقاضا همچنان افزایش یابد، به طوری که تا سال ۲۰۵۰، جمعیت انسانی در هند ۳۴ درصد افزایش خواهد یافت. کارشناسان معتقدند تولید تخم مرغ باید از سطح تولید فعلی تقریبا به پنج برابر افزایش یابد تا بتواند پاسخگوی تقاضای جمعیت رو به رشد هند باشد.

اما این تخم ها از کجا می آیند؟ آیا روند تولید همچنان از مزارع تجاری بیشتر و بزرگتر ادامه می یابد؟ روندی صنعتی که هند از دهه ۱۹۹۰ شاهد آن است؟

اما شاید این چنین نباشد... چراکه اخیرا پروژه نوآورانه ای به نام Innovative Poultry Production Project (IPPP) ، در راستای تولید تخم مرغ بدون استفاده از سیستم های صنعتی انجام شده است؛ سیستم های (صنعتی) ثابت کرده اند که فرصت های اشتغال در بخش کشاورزی را کاهش می دهند، به محیط طبیعی آسیب می رسانند، رفاه حیوانات را به خطر می اندازند و بر سلامت انسان تاثیر منفی می گذارند. حال این پروژه با اهداف زیر اجرا شده و از سوی HSI(۲) حمایت شده است:

کمک به کشاورزان کوچک
IPPP قصد دارد دو برابر شدن درآمد کشاورزان را تا سال ۲۰۲۰ تسهیل و به توانایی "فقیرترین کشاورزان " کمک کند.
برای انجام این کار، IPPP در نظر دارد تا تحت برنامه افزایش طیور روستاها (Rural Backyard Poultry Development Programme) تعداد قابل توجه تعداد پرندگان (گوشتی و تخمگذار) برای کشاورزان در ۱۵ ایالت هند فراهم کند.

مزرعه مرغان شاد " Happy Hens Farm"
این برنامه در نظر دارد تا با همکاری دولت های ایالتی برای اطمینان از مراقبت های بهداشتی طیور مانند واکسیناسیون و اجتناب از رفتار خشن ؛ آموزش شیوه های مناسب پرورش و بهداشت ؛ دسترسی به افزاد یا شرکت ها برای کمک به خرید و فروش محصول؛ و دسترسی به امکانات برای بازاریابی سالم و ایمن اقدام کند.

کمک به کشاورزان و جوامع روستایی برای دستیابی به زمین
همچنین از دیگر اهداف IPPP، تمرکز بر روی کشارورزانی است که امکان می دهد تا کشاورزان بی زمین و یا حاشیه ای بتوانند درامد کسب کنند و محصولات آن ها بتواند امنیت غذایی را برای روستاها فراهم کند. این درحالی است که کشاورزی صنعتی، کشاورزان کوچک را از بازار خارج می کند و فرصت های اشتغال را در مزرعه و در جوامع روستایی کاهش می دهد.

دور شدن از مزارع صنعتی و اثرات زیست محیطی
کشاورزی صنعتی دارای بسیاری از پیامدهای جدی محیط زیستی است. بر اساس گزارش سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد(فائو)، بخش کشاورزی دامداری حدود ۱۴,۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را به عهده دارد. همچنین مزارع صنعتی با سرریز کردن ضایعات به جریان آب ها باعث آلودگی می شوند که این به نوبه خود منابع آب آشامیدنی و سلامت ماهی ها را به خطر می اندازد. درحالی که بسیاری از این اثرات زیست محیطی به دلیل کمبود مقررات و یا فقدان اجرای قانون در کشورهای در حال توسعه افزایش می یابد.

اجتناب از دامداری فشرده
در مزارع تجاری که تعداد بیشتر حیوانات در محدوده فشرده نگهداری می شوند، به آن ها به عنوان یک کالا نگاه می شود نه به عنوان یک موجود زنده. در عین حال این مکان ها می تواند به سلامت حیوان صدمه بزند. به عنوان مثال مرغ هایی که در مزرعه تجاری تولید می شود: آن ها در قفس های "باتری" بسیار کوچک جای داده می شوند به طوری که هر پرنده فضای کمی اندازه یک ورق کاغذ A۴ دارد که باید در آن فضای محدود زندگی کند. همچنین در این مکان ها حیوانات به شدت درمعرض آسیب فیزیکی و روانی طولانی مدت قرار می گیرند.

کاهش تعداد حیوان و جلوگیری از شیوع بیماری
در باره عواملی که به رفاه حیوانات در مزرعه صنعتی آسیب می زند می توان به تهویه ناکافی، تراکم زیاد، شرایط بستر نامناسب، بهداشت ضعیف، سطح آمونیاک بالا، بیماری محیطی و عفونت ها اشاره کرد، با توجه به مجله صنعت تجارت جهانی مرغ، مکان های فشرده پروش طیور "زمینه را برای شیوع بیماری آماده می کند."

از سوی دیگر، سیستم های غیر صنعتی تنوع ژنتیکی بیشتری را در میان حیوانات به ارمغان می آورد و حیوانات نسبت به یک محیط شلوغ به تنش کمتری دچار می شوند. این امر همچنین باعث کاهش استفاده از آنتی بیوتیک ها می شود و بنابراین خطر ابتلا به بیماری های نوظهور را کاهش می دهد.

در حالی که اغلب استدلال می شود که کشاورزی صنعتی برای تامین امنیت غذایی ضروری است، اما این می تواند در طولانی مدت نادرست باشد، چراکه سیستمی که از زمین و دیگر منابع طبیعی محافظت نمی کند، در درازمدت نمی تواند از امنیت غذایی حمایت کند. در حالی که پروژه نوآورانه تولید طیور احترام به طبیعت را به رسمیت می شناسد و نمونه ای از رویکردی است که می تواند گزینه ای مناسب برای این بخش تولیدی باشد.

پی نوشت:
۱- سیستمی که برای تولید مرغ های تخم گذار استفاده می شود. از ردیف ها و ستون ها قفس های یکسان تشکیل شده است.
۲- Humane Society International :برای کمک به رفاه حیوانات در مزارع فعالیت می کندو افتخار دارد که یکی از بزرگترین سازمان های حفاظت حیوانات در جهان است.
 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com