دبیر انجمن صنفی کشتارگاه‌های صنعتی طیور ایران با اشاره به اینکه حدود 200 واحد صنعتی طیور به شکل فعال در کشور وجود دارند، افزود:80 واحد صنعتی طیور نیز مجوز تاسیس گرفته‌اند که طی یکی دو سال آینده به بهره‌برداری رسیده و در مجموع تعداد واحدهای کشتارگاه‌های صنعتی طیور به 280 واحد خواهد رسید.
حمید رحیلی‌نژاد در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: علاوه بر افزایش کمی واحدهای کشتارگاه‌های صنعتی طیور در کشور، کشتارگاه‌هایی که به تازگی تاسیس شده‌اند از افزایش ظرفیت بالایی نیز نسبت به کشتارگاه‌های گذشته برخوردار هستند.
رحیلی‌نژاد خاطرنشان کرد: کشتارگاه‌هایی که در 10 تا 12 سال گذشته ساخته شده‌اند، واحدهایی بوده‌اند که در ساعت تنها دو هزار قطعه کشتار داشتند ولی کشتارگاه‌های جدید به دلیل داشتن تکنولوژی‌های مدرن معمولا از کشتار 4 تا 10 هزار قطعه در ساعت برخوردار هستند.
دبیر انجمن صنفی کشتارگاه‌های صنعتی طیور ایران با اشاره به اینکه در سال جاری براساس برنامه‌ریزی معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی تولید یک میلیون و 600 هزار تن گوشت مرغ در کشور برآورد شده است، ادامه داد: با توجه به ظرفیت کشتارگاه‌های موجود، ظرفیت اسمی این واحدها حدود دو برابر ظرفیت میزان تولید مرغی است که در کشور تولید می‌شود.
رحیلی‌نژاد با بیان اینکه کشتارگاه‌های صنعتی طیور در کشور ما واحدهای صنعتی جدیدالتاسیس هستند که سابقه‌ی آنها حداکثر به دوران بعد از انقلاب بر می‌گردد، اضافه کرد: قبل از انقلاب تنها یک واحد کشتارگاه صنعتی طیور در پردیس کرج داشتیم که البته این واحد نیز در طول دوران انقلاب به تدریج از فعالیت باز ماند.
او ادامه داد: قبل از انقلاب عموما کشتارگاه‌های صنعتی طیور در کشورمان به صورت سنتی فعالیت می‌کردند ولی با توجه به ضرورت پیدا کردن کشتارگاه‌های صنعتی طیور در اوایل جنگ تحمیلی، تعداد این کشتارگاه‌ها از دو واحد آغاز و در پایان جنگ به 7 واحد رسد و از آن پس نیز این واحدها افزایش پیدا کرده و اکنون به حدود 200 واحد رسیده است.
رحیلی‌نژاد با اشاره به اینکه حدود دو تا سه درصد واحدهای طیور در حال حاضر به شکل سنتی باقیمانده است، افزود: این واحدها نیز در آینده صنعتی خواهند شد چراکه سیر تکاملی تکنولوژی این واحدها را وادار خواهد کرد که یا تعطیل شده یا خود را به روز نکنند.
او در ادامه تصریح کرد: با توجه به تشویق و حمایت‌هایی که دولت در رابطه با امکانات سرمایه‌گذاری در این بخش از صنعت بوجود آورده است به تدریج به سمتی می‌رویم که از لحاظ افزایش ظرفیت خالی مانده‌ی این واحدها با مشکلاتی روبرو شویم چراکه این وضعیت صرفه اقتصادی این واحدها را از بین می‌برد که در نتیجه تعدادی از این واحدها یا باید تعطیل شوند یا اینکه با هزینه‌های تولید بالا به فعالیت ادامه دهند که از نظر اقتصادی به نفع مردم و کشور نخواهد بود.
