از سال ها قبل که مرغ های بسته بندی شکیل و یک اندازه برزیلی در ویترین مرغ فروشی ها خودنمایی می کرد و به قیمت ارزان تر از مرغ گرم ایرانی به فروش می رسید، همواره این سوال مطرح بود که چرا عرضه و صادرات مرغ برزیلی که در آن سوی اقیانوس اطلس تولید می شود و با ایران ۱۸ ساعت مسافت پروازی دارد، با وجود پرداخت حقوق گمرکی و... توجیه اقتصادی دارد و از مرغ تولید ایران هم ارزان تر عرضه می شود؟ به راستی چرا؟
پاسخ این سوال را از متولیان تولید جویا شدیم و جواب های تکراری «تولید در ایران گران تمام می شود»، «صنعت مرغداری صنعت وابسته است»، «قیمت دان و سوخت در ایران گران است»، «ضریب تبدیل ایران بسیار بالاست» و... را دریافت کردیم.
بی گمان این پاسخ ها جواب روشنی به سوال «چرا تولید در ایران گران تمام می شود؟» نیست. بر آن شدیم که موضوع را بیشتر پی گیری کنیم که در کمال شگفتی به پاسخ هایی رسیدیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.
این کاره نیستیم
یکی از مرغداران سبزوار در پاسخ به سوال گزارشگر، با قدری تأمل می گوید: واقعیت این است که مرغداران به دلیل پولدار بودن مرغدار شده اند و از حرفه مرغداری چیزی نمی دانند؛ شاید تجربه ای در چند دوره جوجه ریزی کسب کنند اما به دلیل نداشتن اطلاعات کافی از مرغداری، بدون آن که بدانند، ضرر می کنند و به قولی سرمایه های ملی را هدر می دهند.
مرغدار دیگری سخنان اعتراف گونه همکار خود را این گونه تکمیل می کند: ما با تشویق و ترویج جهاد وارد این کار شدیم و انتظار داشتیم که در ادامه کار جهاد ما را همراهی کند و با برگزاری کلاس های فنی و تجربی به مرغداران یاری برساند تا بر اساس اصول فنی و علمی مرغداری کنیم اما این کار انجام نشد و در واقع مرغداران به حال خود رها شدند و نتیجه آن افزایش قیمت تمام شده تولید است.
وی ادامه می دهد: دلیل اصلی زیان دهی مرغداران نا آگاهی از دانش روز پرورش مرغ است و مرغداران با همان شیوه ای که ۲۰ سال پیش معمول بود چند ماده غذایی را با هم مخلوط و دان تولید می کنند. در حالی که جیره های جدید با ترکیب جدید که موجب بالا رفتن ضریب تبدیل می شود، به بازار دان راه پیدا کرده است و کارخانه ها باید بر اساس فرمول جدید، دان را برای مرغدار تولید کنند که متأسفانه این کار هم نمی شود و مرغداران از قافله پیشرفت عقب افتاده اند.
اعتباراتی برای هزینه نکردن!
یکی از تسهیلاتی که پس از اجرای طرح هدفمندی یارانه ها به منظور بهینه سازی مصرف سوخت به واحدهای پرورش مرغ اختصاص یافت، اعتبارات بهینه سازی سیستم گرمایشی سالن های مرغداری بود. این اعتبارات که در قالب تسهیلات بلاعوض و یا تسهیلات بانکی ارزان قیمت اختصاص یافت می بایست در اختیار مرغداران قرار می گرفت و برای بهینه سازی مصرف سوخت همچون تبدیل بخاری های گازوئیلی کم بازده به سیستم های گرمایشی نوین، دو جداره کردن دیوارها، بهینه سازی کف و سقف سالن و... هزینه می شد و با کاهش سوخت تولید را اقتصادی تر می کرد اما سرنوشت این اعتبارات چگونه رقم خورد؟
برخی از مرغداران بخشی از این اعتبارات را برای تهیه هیترهای کم مصرف هزینه کردند و بقیه آن را به زخم های دیگر خود زدند!
برخی دیگر از مرغداران تنها به دو جداره کردن سالن اکتفا و از خرید هیتر و... صرف نظر کردند. برخی دیگر از مرغداران هم برای دریافت این تسهیلات متقاضی نشدند و ترجیح دادند که با همان روش قدیمی به کار ادامه دهند و دلیل آن را نیز ناتوانی در پرداخت اقساط یا به صرفه نبودن خرید تجهیزات بهینه سازی سوخت عنوان کردند و نتیجه آن...
یک مرغدار مشهدی در این باره می گوید: اینکه تسهیلاتی بدهند که مرغدار آن را برای بهینه سازی سوخت هزینه کند، خیلی ایده آل است اما در عمل هزینه هایی به مرغدار تحمیل می شود که در توان مرغداران نیست و نمی توانند از پس این هزینه ها برآیند.وی توضیح می دهد: در حال حاضر برای یک قطعه مرغ در یک دوره حدود ۳ لیتر گازوئیل مصرف می شود و مرغدار هم به ناچار هزینه های آن را پرداخت می کند اما اگر این اعتبارات دریافت می شد میزان مصرف سوخت به ۲ لیتر یا کمتر هم می رسید. با این حال مرغدار برای پرداخت اقساط تسهیلات یا دو جداره کردن دیواره ها و... باید هزینه هایی را متحمل شود که عطای آن تسهیلات را به لقای آن می بخشد.اظهارات این مرغدار مشهدی بیانگر این امر است که کاهش مصرف سوخت از ۳ لیتر به ۲ لیتر برای هر قطعه امکان پذیر است اما مرغداران تمایلی به این کار ندارند زیرا نمی توانند هزینه های آن را تأمین کنند و یا راضی به وضع موجود هستند و تا زمانی که سوخت در اختیار آن ها قرار می گیرد به کار خود ادامه می دهند. اما واقعیت این است که کم کاری مرغداران موجب می شود که هزینه تمام شده محصول آن ها افزایش یابد و البته این افزایش هزینه را مصرف کننده باید پرداخت کند!
شاید دامپزشکی مقصر است؟!
مرغداران پرورش دهنده نیمچه گوشتی ملزم اند یک دامپزشک برای اجرای عملیات دامپزشکی و نظارت بهداشتی بر روند تولید در طول دوره پرورش به صورت پاره وقت استخدام کنند که البته هزینه هایی را برای مرغداران در بردارد که در قیمت تمام شده محصول تأثیر خود را نشان می دهد.هزینه های دامپزشکی خیلی کم در محاسبات قیمت تمام شده برآورد می شود اما واقعیت این است که هزینه های سنگینی به مرغدار تحمیل می شود. دلیل آن نیز صرفاً سرکشی دکتر به جای نظارت و درمان در واحدهاست و هزینه های آن نیز در قیمت تمام شده مرغ آشکار می شود. در حالی که انتظار داریم دامپزشک درصد تلفات را کاهش دهد و از وقوع بیماری ها جلوگیری کند اما بیشتر دامپزشکان توان این کار را ندارند و حتی واکسیناسیون سالن را با کمک کارگران انجام می دهند و...
این روی سکه
ناآشنا بودن با فن مرغداری، بالا بودن هزینه های سوخت، پرداخت هزینه های سنگین دامپزشکی و... هیچ یک دلیل قانع کننده ای برای توجیه «گران تمام شدن تولید» نیست زیرا در حال حاضر مرغدارانی هم هستند که با رعایت اصول فنی و بهره گیری از دانش مرغداری نوین، بسیاری از هزینه های جاری مرغداری را هم پرداخت می کنند و قیمت تمام شده محصول آنان نیز بسیار کمتر از دیگر مرغداران است.بنا به گزارش یکی از مسئولان جهاد کشاورزی خراسان رضوی، در استان خراسان مرغدارانی هم در حال فعالیت هستند که قیمت تمام شده محصول آنان تا ۲۰ درصد ارزان تر از دیگر همکارانشان است.
پاسخ این سوال را از متولیان تولید جویا شدیم و جواب های تکراری «تولید در ایران گران تمام می شود»، «صنعت مرغداری صنعت وابسته است»، «قیمت دان و سوخت در ایران گران است»، «ضریب تبدیل ایران بسیار بالاست» و... را دریافت کردیم.
بی گمان این پاسخ ها جواب روشنی به سوال «چرا تولید در ایران گران تمام می شود؟» نیست. بر آن شدیم که موضوع را بیشتر پی گیری کنیم که در کمال شگفتی به پاسخ هایی رسیدیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.
این کاره نیستیم
یکی از مرغداران سبزوار در پاسخ به سوال گزارشگر، با قدری تأمل می گوید: واقعیت این است که مرغداران به دلیل پولدار بودن مرغدار شده اند و از حرفه مرغداری چیزی نمی دانند؛ شاید تجربه ای در چند دوره جوجه ریزی کسب کنند اما به دلیل نداشتن اطلاعات کافی از مرغداری، بدون آن که بدانند، ضرر می کنند و به قولی سرمایه های ملی را هدر می دهند.
مرغدار دیگری سخنان اعتراف گونه همکار خود را این گونه تکمیل می کند: ما با تشویق و ترویج جهاد وارد این کار شدیم و انتظار داشتیم که در ادامه کار جهاد ما را همراهی کند و با برگزاری کلاس های فنی و تجربی به مرغداران یاری برساند تا بر اساس اصول فنی و علمی مرغداری کنیم اما این کار انجام نشد و در واقع مرغداران به حال خود رها شدند و نتیجه آن افزایش قیمت تمام شده تولید است.
وی ادامه می دهد: دلیل اصلی زیان دهی مرغداران نا آگاهی از دانش روز پرورش مرغ است و مرغداران با همان شیوه ای که ۲۰ سال پیش معمول بود چند ماده غذایی را با هم مخلوط و دان تولید می کنند. در حالی که جیره های جدید با ترکیب جدید که موجب بالا رفتن ضریب تبدیل می شود، به بازار دان راه پیدا کرده است و کارخانه ها باید بر اساس فرمول جدید، دان را برای مرغدار تولید کنند که متأسفانه این کار هم نمی شود و مرغداران از قافله پیشرفت عقب افتاده اند.
اعتباراتی برای هزینه نکردن!
یکی از تسهیلاتی که پس از اجرای طرح هدفمندی یارانه ها به منظور بهینه سازی مصرف سوخت به واحدهای پرورش مرغ اختصاص یافت، اعتبارات بهینه سازی سیستم گرمایشی سالن های مرغداری بود. این اعتبارات که در قالب تسهیلات بلاعوض و یا تسهیلات بانکی ارزان قیمت اختصاص یافت می بایست در اختیار مرغداران قرار می گرفت و برای بهینه سازی مصرف سوخت همچون تبدیل بخاری های گازوئیلی کم بازده به سیستم های گرمایشی نوین، دو جداره کردن دیوارها، بهینه سازی کف و سقف سالن و... هزینه می شد و با کاهش سوخت تولید را اقتصادی تر می کرد اما سرنوشت این اعتبارات چگونه رقم خورد؟
برخی از مرغداران بخشی از این اعتبارات را برای تهیه هیترهای کم مصرف هزینه کردند و بقیه آن را به زخم های دیگر خود زدند!
برخی دیگر از مرغداران تنها به دو جداره کردن سالن اکتفا و از خرید هیتر و... صرف نظر کردند. برخی دیگر از مرغداران هم برای دریافت این تسهیلات متقاضی نشدند و ترجیح دادند که با همان روش قدیمی به کار ادامه دهند و دلیل آن را نیز ناتوانی در پرداخت اقساط یا به صرفه نبودن خرید تجهیزات بهینه سازی سوخت عنوان کردند و نتیجه آن...
یک مرغدار مشهدی در این باره می گوید: اینکه تسهیلاتی بدهند که مرغدار آن را برای بهینه سازی سوخت هزینه کند، خیلی ایده آل است اما در عمل هزینه هایی به مرغدار تحمیل می شود که در توان مرغداران نیست و نمی توانند از پس این هزینه ها برآیند.وی توضیح می دهد: در حال حاضر برای یک قطعه مرغ در یک دوره حدود ۳ لیتر گازوئیل مصرف می شود و مرغدار هم به ناچار هزینه های آن را پرداخت می کند اما اگر این اعتبارات دریافت می شد میزان مصرف سوخت به ۲ لیتر یا کمتر هم می رسید. با این حال مرغدار برای پرداخت اقساط تسهیلات یا دو جداره کردن دیواره ها و... باید هزینه هایی را متحمل شود که عطای آن تسهیلات را به لقای آن می بخشد.اظهارات این مرغدار مشهدی بیانگر این امر است که کاهش مصرف سوخت از ۳ لیتر به ۲ لیتر برای هر قطعه امکان پذیر است اما مرغداران تمایلی به این کار ندارند زیرا نمی توانند هزینه های آن را تأمین کنند و یا راضی به وضع موجود هستند و تا زمانی که سوخت در اختیار آن ها قرار می گیرد به کار خود ادامه می دهند. اما واقعیت این است که کم کاری مرغداران موجب می شود که هزینه تمام شده محصول آن ها افزایش یابد و البته این افزایش هزینه را مصرف کننده باید پرداخت کند!
شاید دامپزشکی مقصر است؟!
مرغداران پرورش دهنده نیمچه گوشتی ملزم اند یک دامپزشک برای اجرای عملیات دامپزشکی و نظارت بهداشتی بر روند تولید در طول دوره پرورش به صورت پاره وقت استخدام کنند که البته هزینه هایی را برای مرغداران در بردارد که در قیمت تمام شده محصول تأثیر خود را نشان می دهد.هزینه های دامپزشکی خیلی کم در محاسبات قیمت تمام شده برآورد می شود اما واقعیت این است که هزینه های سنگینی به مرغدار تحمیل می شود. دلیل آن نیز صرفاً سرکشی دکتر به جای نظارت و درمان در واحدهاست و هزینه های آن نیز در قیمت تمام شده مرغ آشکار می شود. در حالی که انتظار داریم دامپزشک درصد تلفات را کاهش دهد و از وقوع بیماری ها جلوگیری کند اما بیشتر دامپزشکان توان این کار را ندارند و حتی واکسیناسیون سالن را با کمک کارگران انجام می دهند و...
این روی سکه
ناآشنا بودن با فن مرغداری، بالا بودن هزینه های سوخت، پرداخت هزینه های سنگین دامپزشکی و... هیچ یک دلیل قانع کننده ای برای توجیه «گران تمام شدن تولید» نیست زیرا در حال حاضر مرغدارانی هم هستند که با رعایت اصول فنی و بهره گیری از دانش مرغداری نوین، بسیاری از هزینه های جاری مرغداری را هم پرداخت می کنند و قیمت تمام شده محصول آنان نیز بسیار کمتر از دیگر مرغداران است.بنا به گزارش یکی از مسئولان جهاد کشاورزی خراسان رضوی، در استان خراسان مرغدارانی هم در حال فعالیت هستند که قیمت تمام شده محصول آنان تا ۲۰ درصد ارزان تر از دیگر همکارانشان است.
