درآمد و خطرات مالی تولیدکنندگان قراردادی گوشت مرغ

درآمد و خطرات مالی تولیدکنندگان قراردادی گوشت مرغ
در این مقاله James MacDonald"دبیر سرویس تحقیقات پژوهش اقتصادی وزارت کشاورزی آمریکا " عنوان می کند که قراردادهای پروش دهندگان مرغ گوشتی در سراسر ایالات متحده بسیار گسترده است. وی اعتقاد دارد که تولید کنندگان و وام دهندگان آنها باید خطرات مربوط به تولید را درک کرده و آنها را در برنامه ریزی خود لحاظ کنند.
پرورش دهندگان مرغ گوشتی خانگی ، میانگین درآمد بالاتری از سایر پروش دهندگان مرغ دارند، با این همه این میانگین ها تمام ماجرا را برای پرورش دهندگان افشا نمی کنند.
درآمد پرورش دهندگان خانگی که از طریق پرورش مرغ گوشتی به دست می آید نیز از دیگر گروه ها بالاتر است، در عین حال خطرات مالی بیشتری این گروه پرورش دهنده را تهدید می کند. برای مثال روش سازماندهی تولید مرغ گوشتی در ایالات متحده و نیز روش پرداخت پول به طور معمول در این کشور برای تولید کنندگان مشکل زا شده است.
تولید جوجه گوشتی در ایالات متحده به روش کاملاً متمایز انجام می شود تقریباً همه مرغ های گوشتی تحت قرارداد شرکت های مرغداری هستند که به آنها تولید کنندگان زنجیره ای (integrater) گفته می شود.
این فارم ها امکانات , تجهیزات و نیروی کار یک مرغداری را تامین کرده و در عوض جوجه , غذا ؛ حمل و نقل خدمات دامپزشکی راهنمایی فنی از سوی گردآورندگان دریافت می کنند. بیشتر فارم ها کوچک بوده و برروی تولید جوجه گوشتی متمرکزند ، بنابراین مبلغ پرداختی براساس درآمد ناخالص فارم ها تعیین می شود.
پرورش دهندگان قراردادهای سرمایه گذاری دراز مدتی بر روی جوجه گوشتی انجام می دهند که معمولاً سرمایه مورد احتیاج را از بانک های تجاری یا از "سیستم اعتباری فارم "وام می گیرند.
در حالی که بیشتر فارم ها روابط دراز مدتی با تولید کنندگان زنجیره ای خود دارند، اما در اکثر مواقع قراردادهای آنها هزینه های مربوط به دوره های کوتاه مدت را در بر گرفته و شمار محدودی جوجه را تحت پوشش قرار می دهد. در عین حال که این قراردادها برخی از ریسک هایی را که پرورش دهندگان ممکن است در بازار با آن مواجه شوند را برطرف می کنند اما خود حامل ریسک های تازه ای هستند .

درآمد پرورش دهندگان قراردادی
درآمد پرورش دهندگان مرغ گوشتی از درآمد نقدی جاری" که در طی یک سال در اختیار آنهاست" اندازه گیری می شود. برای مرغداران خانگی درآمد شامل درآمد حاصل از فعالیت های بیرون مزرعه به همراه درآمد فعالیت های درون مزرعه محاسبه می شود. فعالیت های بیرون مزرعه یعنی خالص هزینه ها و پرداخت ها به سهامداران این صنف.
در سال 2011 میلادی ، متوسط درآمد برای همه خانه داران آمریکا به میزان 504 50 دلار بوده در حالیکه این رقم برای پرورش دهندگان طیور خانگی 050 57 دلار بوده است.
میزان این متوسط درآمد برای پرورش دهندگان قراردادی جوجه های گوشتی حتی بالاتر  و 455 68 دلار بوده و 60 درصد پرورش دهندگان جوجۀ گوشتی درآمدی بالاتر از متوسط درآمد  ایالات متحده داشتند.

درآمد مرغداران قراردادی معمولاً بیش از سطح متوسط بوده است


گسترۀ در آمد پروش دهندگان خانگی همچنین در بین دیگر پرورش دهندگان قراردادی بسیار بیشتر بود.
تحلیل گران ERS" صدک"هشتادم و "صدک" بیستم گسترۀ درآمد پرورش دهندگان را اندازه گیری کردند. 20 درصد پرورش دهندگان درآمد بالای" صدک" هشتادم داشتند در حالیکه 80 درصد در آمد کمتری از آنها را تجربه می کنند.
در همین رابطه 20 درصد پرورش دهندگان خانگی ، درآمدی کمتر از "صدک بیستم" داشته و 80 درصد درآمدی بیشتر از آن دارند. این دامنه متغیر بین 80 - 20 ، گستره درآمدهای کسب شده در بین 60 درصد پرورش دهندگان خانگی را نشان می دهد.
این برآوردها با استفاده از اطلاعات گردآوری شده از پرورش دهندگان خانگی ، از مرکز تحقیقات مدیریت منابع کشاورزی USDA توسط دفتر  آماری ایالات متحده محاسبه شده است.
در میان پرورش دهندگان قراردادی جوجه های گوشتی ، صدک 80 م درآمد پرورش دهندگان 143،294 دلار بوده که بالاتر از مقادیر صدک هشتادم همه پرورش دهندگان خانگی و انواع دیگر پرورش دهندگان در ایالات متحده بوده است.
اما مقدار صدک بیستم (18،782 دلار) کمتر از مقادیر مربوط برای دیگر گروه های مقایسه شده بوده است.
بنابراین گستره میان درآمدهای میانه صدک بیستم و هشتادم برای پرورش دهندگان قراردادی جوجه گوشتی بسیار بیشتر از سایر انواع پرورش دهندگان بوده است.
پژوهشگران در انتظار مشاهده دامنه بسیار گسترده تری از درآمد، در میان پرورش دهندگان آمریکایی هستند. چراکه جهت آمریکا دامنه گسترده ای از انواع سن ها – مشاغل – مناطق و سطح تحصیلات را در برگرفته است که همه این چیزها بر درآمد بدست آمده تأثیر گذار است.
در مقایسه ، پرورش دهندگان قراردادی مرغ گوشتی، گروهی بسیار یکدست تر را تشکیل می دهند. آنها با هم همکاری کرده و طبق قرارداد کارشان را تمام می کنند. 85 درصد از آنها فارم های کوچک داشته و فروشی کمتر از 350 هزار دلار در سال دارند.
این فارم ها تمایل دارند که تخصصی کار کنند و فقط برای پرورش جوجه های گوشتی متمرکز باشند. از لحاظ جغرافیایی بیشتر در مناطق روستایی جنوب قرار گرفته اند یعنی به نوعی متمرکز شده اند.
میانگین سن پرورش دهندگان اصلی در ایالات متحده 55 سال بوده و تنها 4 درصد جوان تر از 35 سال هستند و آمار نشان می دهد که شمار کمی از پرورش دهندگان جوان هستند.
بیشتر آنها (93 درصد) مرد هستند ، هرچند که همسران خود را به عنوان مجریان دوم معرفی می کنند. 85 درصد مردان سفید پوست هستند ، 89 درصد مدرک دبیرستانی دارند تنها 16درصد آنها دانشکده را تمام کرده اند.
جمعیت ایالات متحده به نسبت کل جمعیت مزرعه داران آمریکایی پرورش دهندگان قراردادی ؛ گروه همگن تری را تشکیل  می دهند در حالیکه درآمدهای آنها تنوع بیشتری دارد.

چرا درآمد پرورش دهندگان تنوع بسیار گستردهای دارد ؟
برخی از این تنوع در درآمدهای خانگی ، بازتاب درآمدهای ناشی از بیرون از مزرعه است که حدود نیمی از درآمد کل پرورش دهندگان قراردادی را تشکیل می دهند.
بخشی از این تنوع ، بازتاب تفاوت در اندازه کسب و کار پرورش دهندگان قراردادی مرغ گوشتی است.
4 / 1 پرورش دهندگان یک یا دو مرغداری دارند در حالیکه 3 / 1 از آنها 5 مرغداری و یا بیشتر دارند. تولید کنندگانی  که یک یا دو مرغداری دارند , 80 درصد درآمد خود را از فعالیتهای بیرون از مزرعه بدست می آورند.
در حالیکه پرورش دهندگانی که 5 مرغداری و یا بیشتر دارند 60 درصد در آمد خود را از فعالیت های درون مزرعه کسب می کنند.
هر پوند جوجه تولید شده که پرورش دهندگان می توانند از تولیدات قراردادی خود بدست بیاورند، نیز تنوع بسیار زیادی داردو این یکی از سرچشمه های مهم این گوناگونی ها در تولید کنندگان خانگی است.
مبالغ قراردادی می توانند با توجه به ویژگی های نوع تولیدتفاوت داشته باشد. مثلاً پرداخت بیشتر در ازاء هر پوند همراه با جوجۀ کوچکتر و یا جوجه های پرورش یافته بدون آنتی بیوتیک یا تولیدات تأیید شده ارگانیکی (تولیدات سبز) نیز در قرارداد ها لحاظ شده اند.
هرچند تغییرات در مبالغ بخاطر نوع پرورش دهندگان نیز ممکن است متفاوت باشد. مبالغ قرارداد به ندرت برای هر پوند جوجه تحویلی ثابت می ماند.
محاسبه مبالغ براساس عملکرد نسبی پرورش دهنده در مقایسه با دیگر پرورش دهندگانی است که همزمان با آنها نیز جوجه را به کارخانه فرآوری تحویل می دهند.
گاهی به این روش ، شیوه رقابتی پرداخت نیز گفته می شود ؛ چون در این رقابت نیز همانند یک مسابقه گلف حرفه ای , دستاوردهای یک شرکت کننده بستگی به عملکرد خود او ندارد. بلکه اجرای او در مقایسه با عملکرد شرکت کنندگان دیگر درآن رقابت محاسبه می گردد.
مبالغ پرداختی به روش زیر محاسبه می شوند:
تولیدکنندگان زنجیره ای ، میانگین هزینه موادی که برای تولیدکنندگان در هفته برای هر جوجه که تحویل کارخانه فراوری می شود را محاسبه می کنند. یعنی مجموع هزینۀ خوراک , جوجه ها , و خدمات دامپزشکی ارائه شده به پرورش دهندگان تقسیم بر وزن کل مرغ گوشتی که در همان هفته تحویل داده می شود.
شرکت این مقدار را برای هرکدام از پرورش دهندگان محاسبه می کند. آنها یک مبلغ پایه به هر پرورش دهنده پرداخت می کنند و هرکدام از پرورش دهندگان که هزینه آنها کمتر از میانگین کل پرورش دهندگان بوده یک مابه التفاوت به عنوان پاداش دریافت می کنند.
برای آنان که هزینه هایشان بالاتر از مقدار میانگین باشد مبلغی از پرداخت پایه کسر می شود . مقدار پاداش و یا کسری بازتاب اندازه تفاوت هزینه است.
هزینه های نسبی پرورش دهندگان متفاوت است که این تفاوت بازتاب تفاوت در مرگ و میر جوجه ها و تبدیل خوراک آنها در میان پرورش دهندگان است . آنهایی که در میان جوجه های خود مرگ و میر بیشتری دارند مقدار وزن کمتری به کارخانه فرآوری تحویل می دهند و بنابراین هزینه آنها در ازاء هر پوند افزایش پیدا می کند. پرورش دهندگانی که مجموع وزن تحویلی آنها در ازاء خوراک دریافتی کمتر است ، بنابراین وزن کمتری به کارخانه تحویل داده و هزینه های آنها به ازاء هر پوند گوشت تحویل داده شده افزایش می یابد.
نظارت های این چنینی تأثیرات بسیار زیادی بر درآمد پرورش دهندگان دارد . در سال 2011 میلادی ، میانگین پرداخت پرورش دهندگان قراردادی 55 / 5 سنت در ازای هر پوند مرغ زنده تحویلی بود، اما مبالغ واقعی بسیار دور از واقعیت بودند . 20 درصد پرورش دهندگان بیشتر از 33 / 6  سنت در ازای هر پوند دریافت می کردند و 10درصد بیشتر از 02 / 7 سنت در ازای هر پوند بدست آورده اند.
در آن سوی دیگر این طیف ، 20 درصد پرورش دهندگان کمتر از 77 / 4 سنت به ازای هر پوند و 10 درصد کمتر از 32 / 4 سنت در هر پوند درآمد داشتند.

درآمد پرورش دهندگان قراردادی


قراردادها ، خطرات و درآمدها
قراردادهای رقابتی که بر اساس پاداش در مقابل هزینۀ کمتر ، طراحی شده اند به طور ویژه به تلاش و همت پرورش دهندگان توجه کرده است . پرورش دهندگان موفق تجهیزات خود را به طور مرتب چک می کنند و در حفظ و نگهداری آن ها کوشا هستند ، توجه می کنند تا غذا و آب به آسانی در دسترس طیور قرار بگیرد. آنها حتی دمای هوا و رطوبت محیط را مدیریت می کنند .
پرداخت رقابتی همچنین خطرات مالی که این کشاورز با آنها روبرو هستند را نیز مد نظر قرار می دهد.
شرکت های پرورش مرغ از پرورش دهندگان پشتیبانی کرده و آنگاه خود فرآوری و بازاریابی را انجام می دهند . بنابراین خطرات احتمالی در رابطه با قیمت خوراک و گوشت این مرغ به عهده این شرکت است و این موضوعات خطرات کوچکی نیستند.
قیمت خوراک حداقل  5 درصد در 11 ماه از 60 ماه بین ژانویه 2009 و دسامبر 2013 بالا رفته یا کاهش یافته است.
شرکت های پرورش مرغ همچنین خطرات تولید را متحمل می شوند که در این مورد با پرورش دهندگان اشتراک دارند. برای نمونه اگر آب و هوا و یا شیوع بیماری ، مرگ و میر در بین تمام تولید کنندگان را تحت تأثیر قراردهد نرخ پرداخت پایه تغییری نخواهد کرد.
 
تغییرات قیمت خوراک و گوشت مرغ در ماه  /  آبی : خوراک و قرمز : گوشت مرغ


این رقابت ها یک ریسک جدید به همراه دارندکه گاهی به آن ریسک league-composition  گفته می شود.
یک کارخانه فرآوری مرغ گوشتی به طور متوسط حدود 12 / 1 میلیون قطعه جوجه در هفته تحویل می دهد و یک پرورش دهنده بطور متوسط در هر بار حدود 90 هزار پرنده را تحویل می دهد با این نرخ حدود 12 پرورش دهنده هستند که در یک هفته با همدیگر رقابت می کنند. مگر آن که به طور اتفاقی در یک هفته 3 پرورش دهنده وجود داشته باشد و گروه تحویل دهنده در هفته فقط یکی باشد. آنگاه هر کدام از پرورش دهنده ها احتمال دارد که عملکرد نسبی بسیار بهتری داشته و پاداش بهتری به آن ها تعلق بگیرد به شرطی که در هفته بعد هم جزء گروه تحویل دهندگان باشند.
این یک ریسک کامل است. به این معنی که این پرورش دهنده هیچ کنترل و شناختی بر پرورش دهندگان دیگر گروه ندارد و اضافه کردن و یا کسر کردن یک یا دو پرورش دهنده می تواند تأثیر بسیار معناداری بر میانگین گروه داشته باشد ، البته هنگامی که گروه مدنظر کوچک باشد.
طرف های قرارداد تولید مرغ گوشتی از سوی دیگر نیز در معرض ریسک قرار دارند و آن زمانیست که پاداش تعیین می گردد. به طور سنتی طرف های قرارداد مرغ گوشتی نیازی به تعهد خیلی قوی از سوی گردآورندگان ندارد.
در سال 2006 حدود نیمی از طرف های قرارداد مرغ گوشتی به صورت " دسته به دسته" قرار گرفتند به این معنی که گرد آورنده هیچ تعهد ویژه ای برای تأمین پرنده علاوه بر جوجه های کنونی نداشته است. قراردادهایی که برای مدت طولانی تنظیم شده بودند (1 تا  5 سال) به ندرت تولیدکنندۀ زنجیره ای را متعهد می کرد که شمار مشخصی از طیور را در یک سال تحویل دهند.
معمولا یک مرغدار معمولی به طور متوسط 4 مرغداری به ارزش کل 1 میلیون دلار (با احتساب زمین) و خانه ای با وام بانکی 15 ساله داشتند.
با داشتن یک هزینه ثابت قسط بانکی ماهانه– پرورش دهندگان  که جوجه کافی نمی ریزند از لحاظ درآمد و بازدهی کاری با کاهش قابل توجهی در خطر ریسک نقدینگی روبرو خواهند شد. دلیل این امر نیز نداشتن پول نقد به منظور پرداخت قسط های ماهیانه است. در گذشته چنین ریسک هایی برای پرورش دهندگان چندان با اهمیت نبود.
تولید مرغ گوشتی از سال 1980 تا 2008 میلادی با میانگین رشد 3 / 4 درصد در سال از 35 / 15 میلیارد پوند در سال 1980 تا 87 / 49 میلیارد پوند درسال 2008 سالانه افزایش یافته است.
با چنین رشد سریع در تولید، پرورش دهندگان انتظار داشتند که مرتباً دسته های جوجه های جایگزین داشته باشند و تا می توانند سریعاً دسته ها را بزرگتر کنند . با این حال ، رشد تولید در سال 2009 و 2012 میلادی افت کرد و تولید کل در سال 2013 تنها 1 / 1 درصد بیشتر از سال 2008 بوده است.
با این روند تولیدثابت و یا حتی نزولی، خیلی از پرورش دهندگان با خطر قراردادهای تمدید نشدنی یا کاهش تعداد دسته های طیور روبرو می شوند.

تأثیر کُند بودن رشد تولیدات بر روی جوجه ریزی  /  خط آبی : تعداد مرغ گوشتی و زرد : وزن زنده براساس پوند می باشد


پرورش دهندگان می توانند با بازسازی مرغداری های قدیمی و یا افزودن ساختمان جدیدی به مرغداری خود تولیدات خود را ارتقا دهند. هرچند وام دهندگان با دیدن خطرات جدید نسبت به سرمایه گذاری های مورد نیاز تمایل کمتری نشان خواهند داد ولی باید توجه کرد که در این صورت با افزایش خطرات جوجه ریزی ، رشد این صنعت کاهش یافته و همزمان هزینه های جانبی نیز افزایش خواهند یافت.
هم اکنون قراردادها خطرات جوجه ریزی جدید را تشخیص داده و آنها را در تنظیم قرارداد لحاظ می کنند. بیشترین بدهی پرورش دهنده قراردادی (در حدود 90 درصد) توسط بانک های تجاری و سیستم اعتباری فارم  پشتیبانی مالی  می گردد.
FSA آژانس خدمات مزرعه ای وزارت کشاورزی امریکا (USDA) به واسطه برنامه وام تضمینی نقش بسیار چشمگیری داشته است. در صورت عقب افتادن قسط ، FSA به وام دهند گان تضمین هایی می دهد که تا 95 درصد اصل و سود را تحت پوشش قرار می دهد . طی سال های 2009 تا 2013 میلادی ، FSA تضمین های با میانگین سالیانه 210 میلیون دلار برای وام هایی که به تولید کنندگان مرغ گوشتی داده شده ارائه کرده است.
این برنامه وام دهندگان را مجبور می سازد تا به گروه هایی که قادر به تأمین اعتبار نیستند بویژه مرغداری هایی که تازه شروع کردند و یا سود کمی داشته اند، نیز خدمات رسانی کنند.
برای واجد شرایط بودن در تضمین های FSA ، قرارداد تولید وام گیرندگان بایستی واجد شرایط خاصی باشد.
در یک دفترچه راهنما که در آوریل 2009 منتشر شده ، FSA با تشخیص و تعیین خطرهای جوجه ریزی ، این معیارها را تنظیم کرده است. در قرارداد تولید را که برای پشتیبانی از درخواست های وام جدید تنظیم شده ،آژانس می خواهد که به مدت 3 سال و حداقل مقدار جوجه ریزی تعهد کنند.
این شرایط جدید برای وام های آژانس تنها برای وام هایی جدید که تحت تضمین FSA هستند کاربرد دارد.
پرورش دهندگان و دیگر وام دهندگان می توانند خطرات افزایش یافته جدید را درک کرده در صورتیکه از پشتیبانی گردآورندگان قوی برخوردار نیستند با احتیاط و تردید بیشتری  وارد این کسب و کار شوند . به این خاطر ، هم اکنون احتمال بیشتری وجود دارد که در قراردادها تعهدات بیشتری از تولید کنندگان زنجیره ای نسبت به مسئله جوجه ریزی مطالبه نمایند.
افزون بر این ، قراردادهای پیشنهاد شده به پرورش دهندگان جدید تر دوره های طولانی تری را نسبت به پرورش دهندگان دراز مدت دربر میگیرند. به ویژه هنگامیکه تنها یک تولید کنندۀ زنجیره ای اصلی در حوزه فعالیت آن پرورش دهنده وجود داشته باشد.
با وجود تنها یک تولید کنندۀ زنجیره ای پرورش دهنده انتخاب دیگری نخواهد داشت و ناچار است که شرایط تولید کنندۀ زنجیره ای را قبول کرده یا با دشواری مالی روبرو شده که خطرات کاری او را بالا خواهد برد.
برخی از تولید کنندگان زنجیره ای برای کاهش این خطر و جذب پرورش دهندگان جدید قراردادهایی با شرایط بهتر و تعهدات قوی تر پیشنهاد می کنند.
قراردادهای تازه منعقد شدۀ مرغ گوشتی ، پرورش دهندگان را توانا می سازد تا درآمدهایی که به طور میانگین از درآمد حاصل از کارهای مزرعه و یا مشاغل خانگی دیگر در ایالات متحده بیشتر است را تشخیص دهند .
در تولیدات قراردادی باید خطرات مالی مد نظر قرار گرفته شود . این امر سبب می شود انواع درآمدها در بین پرورش دهندگان قراردادی متنوع شده و بسیاری از پرورش دهندگان واقعاً بسیار بیشتر از میانگین درآمد داشته باشند و یا از سوی دیگر برای بسیاری از آنها این میزان خیلی کمتر از میانگین باشد.
پرورش دهندگان  و وام دهندگان مدنظر ما باید کاملاً از خطراتی که در تولید همراه  است آگاه بوده و آنها را در برنامه ریزی های خود لحاظ کنند.

منبع : ERS ؛ مرکز تحقیقات اقتصادی وزارت کشاورزی امریکا
 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com