دامپزشکی دانشی است که به شناخت، درمان و پیشگیری بیماری های حیوانات می‌پردازد و صرفا به معنای درمان یک بیماری در دام نیست بلکه این رشته نقش موثری دربهداشت عمومی و ارتقای سلامت جامعه انسانی دارد.
تعریف دام
در قانون سازمان دامپزشکی، «دام » به حیوانات اهلی، طیور، ماهی، زنبور عسل، کرم ابریشم، حیوانات آزمایشگاهی و حیوانات باغ وحش اطلاق می‌شود و مقصود از کنترل بهداشتی، بازرسی و اقداماتی است که از لحاظ پیشگیری و مبارزه با امراض دامی و بیماری های مشترک انسان و دام لازم و ضروری است.با رواج اهلی کردن حیوانات، دامپزشکی اهمیت بیشتری یافت چنان که از زمان سقوط امپراتوری روم ، اسنادی راجع به دامپزشکی وجود دارد.
نکات دامپزشکی در اوستا
در سفرنامه فیثاغورث درباره زرتشت و آیین او، نکته جالبی وجود دارد مبنی بر این که زرتشت از فن دامپزشکی و درمان حیوانات اطلاع داشته‌است و در کتاب اوستا می‌توان نکات متعددی درباره پرورش حیوانات و روش درمان بیماری های دامی مشاهده کرد. در دانشنامه ویکی پدیا آمده است که در این کتاب برای اولین بار به طبقه‌بندی حیوانات اشاره شده است . مسئولیت پرورش و درمان بیماری های حیواناتی چون اسب، گاو، گوسفند، شتر، سگ و پرندگان به عهده دام پزشکان بوده‌است.
اهمیت ویژه اسب در ایران باستان
چون اسب در ارتش ایران باستان نقش بسیار مهمی داشته‌است لذا دام پزشکانی که عهده دار تربیت، پرورش و درمان بیماری های این حیوان بوده‌اند، مقامی بسیار والا داشته اند چنان که رئیس اداره دامپزشکی ارتش، در زمان داریوش دارای مقام سپهبدی و فرماندهی دسته سواره نظام بوده‌است.
دامپزشکی نوین در ایران
در سال ۱۲۹۰ هجری شمسی که دولت ایران تصمیم گرفت تشکیلات ژاندارمری نوینی را پایه‌گذاری کند، از دولت سوئد عده‌ای کارشناس نظامی برای تاسیس ژاندارمری استخدام کرد که به همراه افسران سوئدی، دو دکتر دام پزشک نیز بودند. این دو نفر افسر دام پزشک، به اتفاق دام پزشکان ایرانی اقدام به تاسیس مدرسه دامپزشکی برای تربیت کادر مورد احتیاج ارتش کردند.در سال ۱۳۱۱ بنای دانشکده دامپزشکی ابتدا به صورت مدرسه و سپس دانشکده گذاشته شد.در تشکیلات کنونی وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی کشور به عنوان سازمانی مستقل و وابسته به آن وزارت شناخته شده است.
وظایف سازمان دامپزشکی
از جمله وظایف سازمان دامپزشکی، بررسی بیماری های دامی، شناسایی مناطق و منابع آلوده و راه سرایت و طرز انتشار بیماری ها، تامین بهداشت دام کشور از طریق پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر و قرنطینه‌ای دام و همکاری با وزارت بهداشت در امر مبارزه با بیماری های مشترک انسان و دام است.
49
درصد از بیماری ها؛ مشترک انسان ودام
حدود 49 درصد از بیماری های موجود در جهان، بین انسان و دام مشترک است که با برنامه ای مدون برای واکسیناسیون دام ها، معدوم کردن دام های بیمار و کنترل مرزهای جغرافیایی، می‌توان تا حد زیادی از شیوع این نوع بیماری‌ها جلوگیری کرد.
کنترل بیماری های مشترک انسان و حیوان (زئونوزها)
بیماری های مشترک انسان و حیوان، می‌تواند از حیوانات اهلی یا وحشی به انسان منتقل شود. برخی از این بیماری ها عبارتند از: هاری، تب مالت، تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (CCHF) ، سیاه زخم، سالک، کالاآزار، لپتوسپیروزیس، توکسوپلاسموز، سالمونلوز، تیفوس، کیست هیداتیک، طاعون، مشمشه، تولارمی، آنفلوآنزای پرندگان و ...
اهمیت توجه به پیشگیری و درمان دام
از میان 1709 عامل بیماری زا، 832 عامل (49 درصد) از حیوانات به انسان منتقل می شود و به گفته کارشناسان از میان 156 بیماری نوپدید شناخته شده در انسان، 114 مورد آنان (73 درصد) از حیوانات به انسان منتقل می شوند.
در قرون وسطی، اروپاییان و اعراب اطلاعاتی را درباره دامپزشکی از هند و ایران کسب کردند و دامپزشکی همگام با پزشکی پیشرفت کرد
تعریف دام
در قانون سازمان دامپزشکی، «دام » به حیوانات اهلی، طیور، ماهی، زنبور عسل، کرم ابریشم، حیوانات آزمایشگاهی و حیوانات باغ وحش اطلاق می‌شود و مقصود از کنترل بهداشتی، بازرسی و اقداماتی است که از لحاظ پیشگیری و مبارزه با امراض دامی و بیماری های مشترک انسان و دام لازم و ضروری است.با رواج اهلی کردن حیوانات، دامپزشکی اهمیت بیشتری یافت چنان که از زمان سقوط امپراتوری روم ، اسنادی راجع به دامپزشکی وجود دارد.
نکات دامپزشکی در اوستا
در سفرنامه فیثاغورث درباره زرتشت و آیین او، نکته جالبی وجود دارد مبنی بر این که زرتشت از فن دامپزشکی و درمان حیوانات اطلاع داشته‌است و در کتاب اوستا می‌توان نکات متعددی درباره پرورش حیوانات و روش درمان بیماری های دامی مشاهده کرد. در دانشنامه ویکی پدیا آمده است که در این کتاب برای اولین بار به طبقه‌بندی حیوانات اشاره شده است . مسئولیت پرورش و درمان بیماری های حیواناتی چون اسب، گاو، گوسفند، شتر، سگ و پرندگان به عهده دام پزشکان بوده‌است.
اهمیت ویژه اسب در ایران باستان
چون اسب در ارتش ایران باستان نقش بسیار مهمی داشته‌است لذا دام پزشکانی که عهده دار تربیت، پرورش و درمان بیماری های این حیوان بوده‌اند، مقامی بسیار والا داشته اند چنان که رئیس اداره دامپزشکی ارتش، در زمان داریوش دارای مقام سپهبدی و فرماندهی دسته سواره نظام بوده‌است.
دامپزشکی نوین در ایران
در سال ۱۲۹۰ هجری شمسی که دولت ایران تصمیم گرفت تشکیلات ژاندارمری نوینی را پایه‌گذاری کند، از دولت سوئد عده‌ای کارشناس نظامی برای تاسیس ژاندارمری استخدام کرد که به همراه افسران سوئدی، دو دکتر دام پزشک نیز بودند. این دو نفر افسر دام پزشک، به اتفاق دام پزشکان ایرانی اقدام به تاسیس مدرسه دامپزشکی برای تربیت کادر مورد احتیاج ارتش کردند.در سال ۱۳۱۱ بنای دانشکده دامپزشکی ابتدا به صورت مدرسه و سپس دانشکده گذاشته شد.در تشکیلات کنونی وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی کشور به عنوان سازمانی مستقل و وابسته به آن وزارت شناخته شده است.
وظایف سازمان دامپزشکی
از جمله وظایف سازمان دامپزشکی، بررسی بیماری های دامی، شناسایی مناطق و منابع آلوده و راه سرایت و طرز انتشار بیماری ها، تامین بهداشت دام کشور از طریق پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر و قرنطینه‌ای دام و همکاری با وزارت بهداشت در امر مبارزه با بیماری های مشترک انسان و دام است.
49
درصد از بیماری ها؛ مشترک انسان ودام
حدود 49 درصد از بیماری های موجود در جهان، بین انسان و دام مشترک است که با برنامه ای مدون برای واکسیناسیون دام ها، معدوم کردن دام های بیمار و کنترل مرزهای جغرافیایی، می‌توان تا حد زیادی از شیوع این نوع بیماری‌ها جلوگیری کرد.
کنترل بیماری های مشترک انسان و حیوان (زئونوزها)
بیماری های مشترک انسان و حیوان، می‌تواند از حیوانات اهلی یا وحشی به انسان منتقل شود. برخی از این بیماری ها عبارتند از: هاری، تب مالت، تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (CCHF) ، سیاه زخم، سالک، کالاآزار، لپتوسپیروزیس، توکسوپلاسموز، سالمونلوز، تیفوس، کیست هیداتیک، طاعون، مشمشه، تولارمی، آنفلوآنزای پرندگان و ...
اهمیت توجه به پیشگیری و درمان دام
از میان 1709 عامل بیماری زا، 832 عامل (49 درصد) از حیوانات به انسان منتقل می شود و به گفته کارشناسان از میان 156 بیماری نوپدید شناخته شده در انسان، 114 مورد آنان (73 درصد) از حیوانات به انسان منتقل می شوند.
در قرون وسطی، اروپاییان و اعراب اطلاعاتی را درباره دامپزشکی از هند و ایران کسب کردند و دامپزشکی همگام با پزشکی پیشرفت کرد
