تهویه در کارخانجات جوجه‌کشی، از عوامل حیاتی در مدیریت جوجه‌کشی است اما اغلب مورد توجه قرار نمی‌گیرد. با توجه به پیدایش نژادهای طیور پر محصول کنونی، سیستم‌های متداول تهویه، کارائی لازم را ندارند. تا چند سال پیش، نیمچه‌های گوشتی در مدت 45 روز به وزن 1/5 کیلوگرم می‌رسیدند ولی اکنون این وزن را در 35 روز بدست می‌آورند.
رشد جنین از زمان تخمگذاری شروع می‌شود، لذا از هنگام چیدن تخم‌مرغ در دستگاه و از ساعت اول جوجه‌کشی نیاز به تهویه وجود دارد. تهویه در واقع در دسترس قراردادن هوای تازه با درجه حرارت و رطوبت معین برای جنین می‌باشد. نژادهای پر محصول گوشتی کنونی، برای رسیدن به وزن و ضریب تبدیل مطلوب نیاز به سطح بالاتری از سوخت و ساز دارند. لذا در این گونه نژادها، طبعاً جنین‌ها در زمان جوجه‌کشی حرارت و بخار آب و دی اکسید کربن بیشتری تولید می‌کنند.
تخم‌مرغ جوجه کشی 15 درصد از وزن خود را در زمان جوجه‌کشی بصورت بخار آب از دست داده و درصد دی اکسید کربن در کیسه هوایی از مقدار 25 درصد به 6 درصد افزایش یافته و مقدار اکسیژن از 20 درصد به 14 درصد کاهش می‌یابد، لذا سیستم تهویه جوجه‌کشی باید قادر به تأمین حجم زیادی از هوای تازه برای تأمین نیاز جنین‌ها باشد.
یک تخم‌مرغ از68 تا 70 درصد آب تشکیل شده است و جنین در 21 روز زمان جوجه‌کشی با بهره برداری از مواد مغذی تخم‌مرغ و مصرف کردن حدود 6 لیتر اکسیژن تقریباً 4/5 لیتر دی اکسید کربن و 11 لیتر بخار آب تولید میکند که باید توسط تهویه از محیط خارج شود، در غیر این صورت باعث اشکالاتی در کیفیت جوجه درآوری مانند طولانی شدن زمان جوجه‌کشی، افزایش درصد جوجه‌های نوک زده ولی از تخم خارج نشده، شکم و ناف خمیری
( button navels) و قرمزی ساق و زانو ( red hocks) می‌گردد.
تأمین مقدار کافی حرارت، رطوبت و اکسیژن برای جوجه کشی حیاتی است و در غیر این صورت کارایی دستگاههای جوجه‌کشی کاهش قابل ملاحظه‌ای خواهند یافت.
