مدیریت یک گله گوسفند مستلزم داشتن اطلاعات کافى در
امور مختلف گوسفنددارى است. چراگاه و یا سایر منابع علوفه، غذاى اصلى و
عمده براى گله گوسفندان در دوران آبستنى است. علوفه خشک با کیفیت خوب، سیلو
و یا علوفه را پس از چیدن می توان در تغذیه گوسفند به کار برد. می توان
علوفه خشک لگومینوزها، گرامینه ها و یا مخلوط این دو، سیلوى ذرت و یا سیلوى
سایر علوفه ها را مورد استفاده قرار داد.
اگر قرار است از سیلو در تغذیه گوسفند استفاده شود، در موقع تهیه می باید علوفه ریزتر از سیلوئى که در تغذیه گاو مورد استفاده قرار می گیرد خرد شود. پس چرا مزارع را می توان جهت چراى گوسفندان در نظر گرفت.
اگر مرتع و یا چراگاه وسعت بیشترى دارد، توصیه می شود که به قسمت هاى مختلف تقسیم شده و به صورت چرخشى مورد استفاده قرار گیرد، زیرا چرانیدن بهطور متناوب، سبب قطع سیکل زندگى انگل هاى داخلى می شود.
مراتع باید به فاصله هر دو الى سه هفته یک بار مورد استفاده قرار گیرند که بستگى به کیفیت و نوع مرتع دارد.
مراتع نباید مورد چراى بیش از حد قرار گیرند، زیرا این امر سبب تخریب مرتع می شود. به خصوص در مورد گوسفند که چون این حیوان خیلى نزدیک به زمین علوفه را قطع می کند، تخریب سریع تر و بیشتر خواهد بود. تعداد گوسفندى که در واحد زمان در واحد سطح مرتع در نظر گرفته می شود به نوع و کیفیت مرتع بستگى دارد.
در مرتع براى ازدیاد بازدهى و استفاده بیشتر حیوان لازم است آب کافى، سایه مناسب، نمک و سایر مکمل هاى معدنى فراهم شده باشد.
جابه جا کردن آبشخوار، نمک و مکمل معدنى سبب می شود که قسمت هاى مختلف مرتع به خوبى مورد استفاده قرار گیرد و حیوان براى دسترسى به آب در طول چرا انرژى کمترى را مصرف کند.
در موردى که مرتع یا چراگاه فقیر باشد، می توان همزمان با چرا در مرتع از علوفه خشک در تغذیه گله گوسفند استفاده کرد. در تحت چنین شرایطى روزانه 1/5 الى یک کیلوگرم یونجه خشک احتیاجات میش را برطرف می کند.
می توان به جاى یونجه خشک از دو الى سه برابر سیلو ذرت استفاده کرد، زیرا احتیاجات غذائى میش براى تکامل جنین و بافت هاى پستانى خود حیوان افزایش می یابد.
میش هائى که بیش از یک بره آبستن هستند، مخصوصاً در مراحل آخر آبستنی، اندازهٔ شکمبه آنها کوچک می شود؛ زیرا مقدارى از فضا توسط رحم اشغال می شود. این موضوع سبب می شود که به جاى مقدارى از علوفه خشبى از کنسانتره استفاده شود.
تغذیه میش با کنسانتره به تکامل نهائى جنین و آماده کردن میش براى تولید شیر که گوساله نیاز مبرمى به آن خواهد داشت، کمک می کند.
نتایج تغذیه خوب در اواخر دوران آبستنى در موقع بره زائى و بعد از آن مشاهده می شود.
بدین ترتیب که عمل زایمان به راحتى صورت خواهد گرفت، بره ها در هنگام تولد قوى خواهند بود، وزن آنها از بره میش هائى که به خوبى تغذیه نشده اند، به طور قابل توجهى بیشتر خواهد بود و میش شیر بیشتر و دوران شیروارى طولانی تر خواهد داشت.
در نتیجه بره ها قوی تر، رشد آنها سریع تر و تلفات بره ها و میش ها کمتر خواهد بود. توصیه می شود در آخرین 6 هفته آبستنى به میش ها مقدارى مخلوط کنسانتره داده شود. دانه ذرت، دانه گندم، سورگوم، یولاف، جو و سبوس گندم از اجزائى هستند که معمولاً در مخلوط کنسانتره مورد استفاده قرار مى‌گیرند.
در مواردى که مرتع و یا یونجه خشک از کیفیت پائینى برخوردار باشد، میش به مکمل پروتئینى نیاز خواهد داشت. در تحت چنین شرایطى می توان از کنجاله سویا، کنجاله بذرک و یا سایر مکمل هاى پروتئینى استفاده کرد. با توجه به ارزانى قیمت می توان از اوره در جیره گوسفند به عنوان منبع ازتى استفاده نمود که در تحت چنین شرایطى نبایستى بیش از یک سوم پروتئین جیره از اوره تأمین شده باشد.
بر اساس مطالعات انجام گرفته، افزون آنتی بیوتیک از مرگ و میر بره ها می کاهد، دادن آئورمایسین روزانه به مقدار 60 میلی گرم به ازاء هر میش به مدت 80 روز قبل از زایش به مقدار قابل محسوسى از مرگ و میر بره ها می کاهد. با این عمل می توان نسبت تلفات بره ها را از 14/5 تا 3/9 درصد کاهش داد.
میش هاى آبستن بایستى تغذیه آزاد داشته باشند که این امر سبب کم شدن هزینه کارگرى و افزایش مصرف علوفه با کیفیت پائین مى‌شود.
جیره اى که در تغذیه میش هاى آبستن به کار برده می شود، بایستى به مقدار زیادى علوفه خشبى داشته باشد. مهم ترین مسئله در تغذیه میش هاى آبستن جلوگیرى از چاقى زیاد میش ها است.
تغذیه در دوران شیردهى (Lactation feeding)
میش هائى که در هفته هاى آخر آبستنى به خوبى تغذیه و مراقبت شده باشند، پس از زایمان از شرایط بدنى خوبى برخوردار خواهند بود و مقدار زیادى شیر تولید خواهند کرد. ماکزیمم تولید شیر در میش ها در حدود 2 هفته پس از زایمان است.
جهت ادامه تولید شیر زیاد، میش ها باید تغذیه کافى داشته باشند تا علاوه بر تأمین نیاز غذائى براى نگهدارى میش، نیاز غذائى براى تولید شیر را هم فراهم کند.
فزایش کنسانتره جیره سبب تحریک میش براى تولید شیر زیاد خواهد شد، باید مطمئن بود که حیوان به آب سالم و تمیز به مقدار کافى دسترسى داشته باشد.
میش هائى که به بره هاى دوقلو شیر می دهند، در مقایسه با میش هائى که به تکبره شیر می دهند؛ به کنسانتره بیشترى نیاز دارند. به نظر می رسد میش هائى که دوقلو زائیده اند، می توانند بیشتر از میش هائى که تکبره زائیده اند، شیر تولید کنند، این امر ممکن است بدین علت باشد که بره هاى دوقلو در هر موقع شیر خوردن پستان را خالى می کنند و این کار سبب تحریک بیشتر پستان و تولید بیشتر شیر می شود.
میش هاى نژاد سنگین در مقایسه با نژادهاى سبک به غذاى بیشترى نیاز دارند.
اگر کیفیت علوفه اى که مورد استفاده قرار می گیرد پائین باشد، باید به مقدار کنسانتره جیره افزوده شود. در این قبیل موارد جهت تغذیه بهتر گله و بازدهى خوب مکمل هاى پروتئینى و معدنى مورد نیاز خواهند بود. تا حدود یک هفته قبل از شیرگیرى بره ها مقدار آب و غذاى میش ها را کاهش دهید. این کاهش آب و غذاى میش سبب کاهش تولید شیر حیوان می شود و بره اجباراً کنسانتره بیشترى مصرف می کند و در نتیجه موقع از شیرگیری، بره کمتر دچار مشکل مى‌شود.
مواظبت از بره ها از زایش تا از شیرگیرى
قطع دنبه یکى از اولین کارهائى است که بعد از زایش انجام می گیرد. این عمل بین سه روزگى تا ده روزگى انجام می گیرد. بره اى که دمش کوتاه شده باشد کمتر دچار انگل می شود، زیرا دم طویل در اکثر موارد سبب جمع شدن فضولات در زیر دم و مانع از خروج فضولات از روده می شود؛ علاوه بر این، در اثر جمع شدن فضولات در ماه هاى گرم تابستان، بوى آنها مگس ها را جلب می کند و آنها روى کپل حیوان تخم می گذارند. لاروهائى که از این تخم ها خارج می شوند روى گوشت حیوان زندگى می کنند و می توانند سبب مرگ حیوان شوند.
بره هاى نر را باید موقعى که سن آنها کم و جوان هستند، اخته کرد. توصیه می شود از هنگام تولید تا سن دو هفتگى عمل اخته کردن را انجام داد.
در این سن کاهش رشد بره (به علت استرس ناشى در موقع اخته کردن و بعد از آن) حداقل است. عمل اخته کردن را می توان با استفاده از بوردیزو، چاقو و یا اخته کردن (Castrator) انجام داد.
توصیه می شود بعد از عمل اخته کردن به گوش بره ها نراخته علامت گذاشته شود. نشانه گذارى در گوش سبب شناسائى زودتر قوچ اخته از میش می شود. اگر هر سال شماره هاى متفاوتى در گوش به کار گرفته شود سبب شناسائى میش ها با سنین مختلف می شود.
پشم چینى بره هاى مسن سبب می شود که حیوان در تابستان راحت باشد، پشم چینى را در موقع از شیر گرفتن انجام دهید.
ارسال کننده نامشخص
اگر قرار است از سیلو در تغذیه گوسفند استفاده شود، در موقع تهیه می باید علوفه ریزتر از سیلوئى که در تغذیه گاو مورد استفاده قرار می گیرد خرد شود. پس چرا مزارع را می توان جهت چراى گوسفندان در نظر گرفت.
اگر مرتع و یا چراگاه وسعت بیشترى دارد، توصیه می شود که به قسمت هاى مختلف تقسیم شده و به صورت چرخشى مورد استفاده قرار گیرد، زیرا چرانیدن بهطور متناوب، سبب قطع سیکل زندگى انگل هاى داخلى می شود.
مراتع باید به فاصله هر دو الى سه هفته یک بار مورد استفاده قرار گیرند که بستگى به کیفیت و نوع مرتع دارد.
مراتع نباید مورد چراى بیش از حد قرار گیرند، زیرا این امر سبب تخریب مرتع می شود. به خصوص در مورد گوسفند که چون این حیوان خیلى نزدیک به زمین علوفه را قطع می کند، تخریب سریع تر و بیشتر خواهد بود. تعداد گوسفندى که در واحد زمان در واحد سطح مرتع در نظر گرفته می شود به نوع و کیفیت مرتع بستگى دارد.
در مرتع براى ازدیاد بازدهى و استفاده بیشتر حیوان لازم است آب کافى، سایه مناسب، نمک و سایر مکمل هاى معدنى فراهم شده باشد.
جابه جا کردن آبشخوار، نمک و مکمل معدنى سبب می شود که قسمت هاى مختلف مرتع به خوبى مورد استفاده قرار گیرد و حیوان براى دسترسى به آب در طول چرا انرژى کمترى را مصرف کند.
در موردى که مرتع یا چراگاه فقیر باشد، می توان همزمان با چرا در مرتع از علوفه خشک در تغذیه گله گوسفند استفاده کرد. در تحت چنین شرایطى روزانه 1/5 الى یک کیلوگرم یونجه خشک احتیاجات میش را برطرف می کند.
می توان به جاى یونجه خشک از دو الى سه برابر سیلو ذرت استفاده کرد، زیرا احتیاجات غذائى میش براى تکامل جنین و بافت هاى پستانى خود حیوان افزایش می یابد.
میش هائى که بیش از یک بره آبستن هستند، مخصوصاً در مراحل آخر آبستنی، اندازهٔ شکمبه آنها کوچک می شود؛ زیرا مقدارى از فضا توسط رحم اشغال می شود. این موضوع سبب می شود که به جاى مقدارى از علوفه خشبى از کنسانتره استفاده شود.
تغذیه میش با کنسانتره به تکامل نهائى جنین و آماده کردن میش براى تولید شیر که گوساله نیاز مبرمى به آن خواهد داشت، کمک می کند.
نتایج تغذیه خوب در اواخر دوران آبستنى در موقع بره زائى و بعد از آن مشاهده می شود.
بدین ترتیب که عمل زایمان به راحتى صورت خواهد گرفت، بره ها در هنگام تولد قوى خواهند بود، وزن آنها از بره میش هائى که به خوبى تغذیه نشده اند، به طور قابل توجهى بیشتر خواهد بود و میش شیر بیشتر و دوران شیروارى طولانی تر خواهد داشت.
در نتیجه بره ها قوی تر، رشد آنها سریع تر و تلفات بره ها و میش ها کمتر خواهد بود. توصیه می شود در آخرین 6 هفته آبستنى به میش ها مقدارى مخلوط کنسانتره داده شود. دانه ذرت، دانه گندم، سورگوم، یولاف، جو و سبوس گندم از اجزائى هستند که معمولاً در مخلوط کنسانتره مورد استفاده قرار مى‌گیرند.
در مواردى که مرتع و یا یونجه خشک از کیفیت پائینى برخوردار باشد، میش به مکمل پروتئینى نیاز خواهد داشت. در تحت چنین شرایطى می توان از کنجاله سویا، کنجاله بذرک و یا سایر مکمل هاى پروتئینى استفاده کرد. با توجه به ارزانى قیمت می توان از اوره در جیره گوسفند به عنوان منبع ازتى استفاده نمود که در تحت چنین شرایطى نبایستى بیش از یک سوم پروتئین جیره از اوره تأمین شده باشد.
بر اساس مطالعات انجام گرفته، افزون آنتی بیوتیک از مرگ و میر بره ها می کاهد، دادن آئورمایسین روزانه به مقدار 60 میلی گرم به ازاء هر میش به مدت 80 روز قبل از زایش به مقدار قابل محسوسى از مرگ و میر بره ها می کاهد. با این عمل می توان نسبت تلفات بره ها را از 14/5 تا 3/9 درصد کاهش داد.
میش هاى آبستن بایستى تغذیه آزاد داشته باشند که این امر سبب کم شدن هزینه کارگرى و افزایش مصرف علوفه با کیفیت پائین مى‌شود.
جیره اى که در تغذیه میش هاى آبستن به کار برده می شود، بایستى به مقدار زیادى علوفه خشبى داشته باشد. مهم ترین مسئله در تغذیه میش هاى آبستن جلوگیرى از چاقى زیاد میش ها است.
تغذیه در دوران شیردهى (Lactation feeding)
میش هائى که در هفته هاى آخر آبستنى به خوبى تغذیه و مراقبت شده باشند، پس از زایمان از شرایط بدنى خوبى برخوردار خواهند بود و مقدار زیادى شیر تولید خواهند کرد. ماکزیمم تولید شیر در میش ها در حدود 2 هفته پس از زایمان است.
جهت ادامه تولید شیر زیاد، میش ها باید تغذیه کافى داشته باشند تا علاوه بر تأمین نیاز غذائى براى نگهدارى میش، نیاز غذائى براى تولید شیر را هم فراهم کند.
فزایش کنسانتره جیره سبب تحریک میش براى تولید شیر زیاد خواهد شد، باید مطمئن بود که حیوان به آب سالم و تمیز به مقدار کافى دسترسى داشته باشد.
میش هائى که به بره هاى دوقلو شیر می دهند، در مقایسه با میش هائى که به تکبره شیر می دهند؛ به کنسانتره بیشترى نیاز دارند. به نظر می رسد میش هائى که دوقلو زائیده اند، می توانند بیشتر از میش هائى که تکبره زائیده اند، شیر تولید کنند، این امر ممکن است بدین علت باشد که بره هاى دوقلو در هر موقع شیر خوردن پستان را خالى می کنند و این کار سبب تحریک بیشتر پستان و تولید بیشتر شیر می شود.
میش هاى نژاد سنگین در مقایسه با نژادهاى سبک به غذاى بیشترى نیاز دارند.
اگر کیفیت علوفه اى که مورد استفاده قرار می گیرد پائین باشد، باید به مقدار کنسانتره جیره افزوده شود. در این قبیل موارد جهت تغذیه بهتر گله و بازدهى خوب مکمل هاى پروتئینى و معدنى مورد نیاز خواهند بود. تا حدود یک هفته قبل از شیرگیرى بره ها مقدار آب و غذاى میش ها را کاهش دهید. این کاهش آب و غذاى میش سبب کاهش تولید شیر حیوان می شود و بره اجباراً کنسانتره بیشترى مصرف می کند و در نتیجه موقع از شیرگیری، بره کمتر دچار مشکل مى‌شود.
مواظبت از بره ها از زایش تا از شیرگیرى
قطع دنبه یکى از اولین کارهائى است که بعد از زایش انجام می گیرد. این عمل بین سه روزگى تا ده روزگى انجام می گیرد. بره اى که دمش کوتاه شده باشد کمتر دچار انگل می شود، زیرا دم طویل در اکثر موارد سبب جمع شدن فضولات در زیر دم و مانع از خروج فضولات از روده می شود؛ علاوه بر این، در اثر جمع شدن فضولات در ماه هاى گرم تابستان، بوى آنها مگس ها را جلب می کند و آنها روى کپل حیوان تخم می گذارند. لاروهائى که از این تخم ها خارج می شوند روى گوشت حیوان زندگى می کنند و می توانند سبب مرگ حیوان شوند.
بره هاى نر را باید موقعى که سن آنها کم و جوان هستند، اخته کرد. توصیه می شود از هنگام تولید تا سن دو هفتگى عمل اخته کردن را انجام داد.
در این سن کاهش رشد بره (به علت استرس ناشى در موقع اخته کردن و بعد از آن) حداقل است. عمل اخته کردن را می توان با استفاده از بوردیزو، چاقو و یا اخته کردن (Castrator) انجام داد.
توصیه می شود بعد از عمل اخته کردن به گوش بره ها نراخته علامت گذاشته شود. نشانه گذارى در گوش سبب شناسائى زودتر قوچ اخته از میش می شود. اگر هر سال شماره هاى متفاوتى در گوش به کار گرفته شود سبب شناسائى میش ها با سنین مختلف می شود.
پشم چینى بره هاى مسن سبب می شود که حیوان در تابستان راحت باشد، پشم چینى را در موقع از شیر گرفتن انجام دهید.
ارسال کننده نامشخص
