تاثیر چین بر بخش دام و طیور آمریکا

تاثیر چین بر بخش دام و طیور آمریکا
«1.3 بیلیون برابر هر عددی، عددی بسیار زیاد است» جمله ای است که سال ها موجب مثبت نگری، تفکر و پیش بینی در بخش کشاورزی آمریکا شد. بازار چین دهه ها به عنوان «بازار آینده» آمریکا تلقی می شد و امروز همان آینده است. چین در سال 2012 بزرگترین خریدار محصولات کشاورزی آمریکا شد. جمعیت 1.3 بیلیونی چین به مصرف گرایی جهانی پیوسته است و هنوز هم افزایش درآمد برای بسیاری از مردم چین رویاست. عادت های غذایی در چین رو به گسترش است. در نتیجه درها به روی تامین کنندگان خارجی غذا گشوده می شود.

جدول 1- مقایسه کشاورزی چین و آمریکا

 

چین

آمریکا

زمین زراعی (بر اساس جریب به ازای هر نفر)

0.4

0.24

میانگین اندازه مزرعه (بر اساس جریب)

0.2

68.4

مزد روزانه کار در مزرعه

10.50 دلار

86.56 دلار

زمین زراعی کاشت دانه به ازای هر مزرعه دار

0.2

31.8

منابع آب قابل تجدید سالانه به ازای هر نفر(بر اساس متر مکعب)

2.138

10.231

درصد زمین زراعی آبیاری شده

47%

18%

تراکتورهای موجود در هر 100 مایل مربع

91

154

غلات برحسب پوند بر جریب

4.938

5.910


نکته: 1)وزارت کشاورزی آمریکا و سازمان آمار کشاورزی این کشور در 19 اوت 2010، میزان دستمزد روزانه برای کشاورزان آمریکایی بر اساس 8 ساعت کار روزانه و به مبلغ 10.82 دلار به طور متوسط اعلام کرده است. 2) غلات شامل گندم، برنج، ذرت، جو، جوی دو سر، گندم سیاه، ارزن، ذرت خوشه ای و دیگر دانه ها است. چین در برآورد متوسط خود کشت دوم را به حساب نیاورده است، در نتیجه محصولات این کشور از آن چه که در جدول ذکر شده است بسیار پایین تر است.
چین از نظر گوشت، دام و طیور یک قدرت جهانی است. به گفته وزارت کشاورزی آمریکا بر اساس داده های سال 2011، 60 درصد خوک های جهان در چین قرار دارند در حالی که آمریکا 8 درصد خوک های جهان را در اختیار دارد. 23 درصد گاوهای جهان در چین و فقط 15 درصد آن در آمریکا است. هرچند میزان تولیدات چین بسیار زیاد است،اما  تاثیر صادرات این کشور در بازار جهانی خوک بسیار پایین است. میزان صادرات گوشت چین 3 درصد از صادرات جهان را به خود اختصاص می دهد در حالی که آمریکا 28 درصد از از صادرات جهان را به عهده دارد. سیاست چین نشان داده است که این کشور تمایل زیادی دارد تا در صنعت گوشت، طیور و لبنیات به خود متکی باشد اما در واقعیت برعکس اثبات شده است و این کشور بزرگترین وارد کننده گاو، خوک و مرغ می باشد.
چین در بسیاری از محصولات به خود متکی است اما مقدار این محصولات کم است. افزایش تقاضا برای محصولات گوشتی، به ویژه گوشت خوک، تقاضا برای غذای دام و طیور را نیز با افزایش مواجه کرده است. در حالی که میزان ذرت در چین به طور مداوم افزایش می یابد، 71 درصد از رشد این محصول به دلیل افزایش ساخت زمین زراعیبوده است. فقط 29 درصد از کل رشد به دلیل افزایش محصولات گزارش شده است. در حالی که برخی تصور می کنند که رشد محصولات محدودیت خاصی دارد، همه می دانیم که افزایش ساخت زمین زراعی نیز محدودیت دارد. چین میزان اتکای به خود در تامین ذرت را 100 درصد حفظ کرده است اما این سطح پایداری سوال برانگیز است زیرا تقاضا برای نهاده های خوراکی و پتانسیل محدود برای گسترش زمین های زراعی به معنای این است که تقاضا برای گوشت و محصولات لبنی از پیش افزایش یافته است.
همچنین قیمت محصولات و تقاضا برای خوک، لبنیات، طیور و گاو نیز در چین افزایش یافته است. در سال های اخیر تورم قیمت انواع گوشت ها در چین از تورم قیمت همه مواد غذایی بالاتر بوده است. در سال 2011 قیمت گوشت خرده فروشی شده 24 درصد افزایش داشت؛ به گفته سازمان آمار چین، در ماه نوامبر سال 2012، تورم سالانه قیمت گوشت پای گاو در خرده فروشی به طور متوسط 35 درصد بوده است.
در این مقاله، بحث در مورد قیمت ها موضوع اصلی است. تولیدکنندگان چینی تلاش کرده اند که تقاضا را افزایش دهند اما تامین نهاده های خوراکی و علوفه محدود شده است. قیمت های بالای مواد غذایی بیشتر در قیمت های گوشت مشاهده شده است. به علاوه، علاقه این روزهای چین به افزایش وضع قوانین برای امنیت غذایی و زیست محیطی موجب بسته شدن 5000 کشتارگاه کوچک و بدون مجوز شده است. هدف از این قوانین افزایش تولید در کارخانه های فرآوری بزرگ تر است. به علاوه، مهاجرت کارگران روستایی به شهرها برای کار میزان محصولات ارزان روستایی را کاهش داده است. همه این موارد دست به دست هم داده اند تا قیمت مواد غذایی در چین افزایش یابد.

شکل 1: صادرات محصولات کشاورزی آمریکا بر اساس مقصد

منبع: وزارت کشاورزی آمریکا، بخش خدمات کشاورزی خارجی، سیستم تجارت کشاورزی جهانی

قیمت های گوشت در چین همچنان از قیمت های گوشت در آمریکا بالاتر است؛ هم رشد نرخ تورم چین وهم نرخ رشد درآمد به ازای هر نفر از نرخ تورم و نرخ افزایش درآمد آمریکا بیشتر بوده است. به عنوان مثال، قیمت گوشت خوک می تواند تا  10 سال آینده دو برابر شود و با همین نرخ افزایش درآمد که در حال حاضر وجود دارد، مصرف کنندگان همین میزان از درآمد خود را برای خرید گوشت خوک پرداخت خواهند کرد. مصرف کنندگان آمریکایی 24 سال از نرخ رشد درآمد کنونی را لازم دارند تا افزایش 100 درصدی قیمت ها را مشاهده کنند. توانایی شهروندان چینی در پرداخت درآمد خود برای مواد غذایی بیش از شهروندان آمریکایی است. تفاوت میان افزایش قیمت میان غذاهای تولید داخلی و مواد غذایی وارداتی موجب افزایش واردات گوشت، طیور و محصولات لبنی شده است. بازار داخلی چین که قیمت های آن بالاتر از قیمت ها در آمریکا یا قیمت های جهانی است، در صورتی که مجوز داده شود، به سوی افزایش واردات محصولات سوق می یابد. این واردات با اهداف چین برای اتکای به خود در تضاد شدید است.
تجارت کشاورزی آمریکا و چین
تامین زیاد مواد غذایی، صرفه جویی به مقیاس و برداشت محصولات به صادرات کشاورزی آمریکا این امکان را داده است که نسبت به دو دهه پیش رونق بیشتری را تجربه کند. این وضعیت به کمک کاهش تعرفه جهانی پدید آمده است که به دنبال موافقت‌نامه عمومی تعرفه و تجارت در اروگوئه و در پی آن تاسیس سازمان تجارت جهانی در سال 1995 حاصل شده است. همان طور که در نمودار زیر مشاهده می کنیم، تقریبا از دو دهه پیش صادرات افزایش داشته است.
در سال 2012 چین بزرگترین خریدار محصولات کشاورزی آمریکا شد. چین 25.9 بیلیون دلار در سال 2012 واردات داشته است که از سال 2011، 38 درصد بیشتر بوده است. اشتها و علاقه چینی ها به محصولات کشاورزی آمریکا از سال 2002 دوازده برابر شده است. با افزایش درآمدها و تعداد بالای جمعیت کشور چین، تاثیر این کشور بر قیمت کالاهای آمریکا همچنان تاثیرگذار خواهد بود.
نمودار زیر ارزش دام و محصولات صادرات شده آمریکا به چین و هنگ کنگ بین سال های 1990 تا 2012 را بر اساس دلار نشان می دهد (هنگ کنگ به دلیل حجم بالای مبادلات داخلی با چین در این جدول آورده شده است). ارزش های صادراتی ذکر شده در دهه گذشته بیش از سه برابر شده است و در سال 2012 این ارزش 4.3 بیلیون دلار تخمین زده شده است. موفقیت آمریکا در صادرات محصولات دامی به چین تا حدودی مرهون تقاضای دولت چین برای واردات پوست خام و تبدیل آن به چرم و محصولات چرمی بوده است تا این محصولات را خود صادر کند. صادرات پوست خام به چین و هنگ کنگ در سال 2012 به 1.48 بیلیون دلار رسید که از صادرات گوشت قرمز، که 1.31 بیلیون دلار ارزیابی شده، کمی بیشتر بوده است.
سهم صادرات گوشت خوک از آمریکا به چین و هنگ کنگ در سال 2012، 39 درصد کل صادرات گوشت قرمز را به خود اختصاص داده است. محبوبیت گوشت خوک صادراتی آمریکا در چین افزایش داشته است. متنوع بودن گوشت خوک مانند گوش، معده و روده آن موجب شده است که این گوشت در چین ارزش بیشتری نسبت به خود آمریکا داشته باشد. تمامی عضلات خوک برای فرآوری و تبدیل آن به سوسیس و دیگر محصولات فرآوری شده به چین صادر می شود. نمودار زیر صادرات 1.3 بیلیون دلاری گوشت قرمز به چین و هنگ کنگ را نمایش می دهد.

نمودار 2: صادرات دام و محصولات دیگر آمریکا به چین/هنگ کنگ

منبع: وزارت کشاورزی آمریکا، بخش خدمات کشاورزی خارجی، سیستم تجارت کشاورزی جهانی

نمودار 3: صادرات گوشت قرمز آمریکا به چین/هنگ کنگ
 
منبع: وزارت کشاورزی آمریکا، بخش خدمات کشاورزی خارجی، سیستم تجارت کشاورزی جهانی


تقاضای چین برای واردات گوشت خوک از آمریکا، بازارهای ایالت متحده را در سال 2008 شوکه کرد و این درست در زمانی بود که نرخ تورم در چین بیش از 23 درصد گزارش شد. در ماه های مه و ژوئن سال 2008، آمریکا 8 درصد از تولیدات خوک خود را به چین و هنگ کنگ ارسال کرد که شش برابر از سال 2007 بیشتر بوده است. این افزایش خیلی زود افت پیدا کرد، اما در سال 2011، در پی بیماری شدیدی که ناشی از تولید گوشت خوک در چین بود، بار دیگر واردات خوک از آمریکا افزایش ناگهانی یافت. در ماه اکتبر و نوامبر 2011، 7 درصد از تولیدات خوک آمریکا به چین صادر شد.
این افزایش ها و کاهش ها در آینده نیز تکرار خواهد شد.بازار آینده آمریکا در بخش خوک مطمئنا تحت تاثیر تصمیمات دولت چین خواهد بود و دیگر بستگی به تصمیمات واشنگتن ندارد.
صادرات مرغ های گوشتی هم در چین با موفقیت رو به رو بوده است. در سال های اخیر، 85 درصد از پای مرغ های آمریکایی به چین و هنگ کنگ صادر شده است. از زمانی که چین عوارض ضد دامپینگ برای صادرکنندگان آمریکایی وضع کرده است، میزان صادرات ران مرغ آمریکا نیز افزایش یافته است.
صنعت گوشت گاو آمریکا در چین پیشرفت چندانی نداشته و چشم به پیشرفت گوشت خوک در این کشور داشته است. در پی مشاهده جنون گاوی در یکی از گاوها در ایالت واشنگتن در ماه دسامبر 2003، چین واردات گوشت گاو از آمریکا را ممنوع کرد. گوشت گاو آمریکا به کشورهای همسایه چین، یعنی ویتنام، ماکائو و هنگ کنگ، صادر شده است.
صادرات لبنیات نیز همچنان به افزایش خود ادامه می دهد زیرا تقاضا برای پودر شیر خشک افزایش دارد. یکی از رسوایی هایی که برای چین در این بخش به وجود آمد این بود که در سال 2008 فرآوری کنندگان چینی برای افزایش ارزش پروتئینی به پودر شیر ملامین اضافه کردند. چون این ماده، اصلی ترین ماده برای غذای نوزادان بود، تقاضا برای محصولات لبنی از سوی چین با کاهش شدید مواجه شد. اکنون تقاضای چین در این بخش بالا است، زیرا این کشور برای فرمول شیر کودک محدودیت تعیین کرده است و آن را از هنگ کنگ خریداری می کند. در سال 2012 میزان کل صادرات لبنیات توسط آمریکا 440 میلیون دلار بوده است که نسبت به 10 سال قبل نه برابر شده است. انتظار می رود که در آینده صادرات فرآورده های لبنی هم به چین و هم به هنگ کنگ افزایش داشته باشد تا در خوراک نوزادان، انواع آبنبات ها، نوشیدنی های مناسب برای ورزش و محصولات دیگر استفاده شود.

 

نمودار 4: واردات خوک چین و هنگ کنگ
 

منبع: خدمات اطلاعاتی تجارت جهانی

نمودار 5: مثلث متناقض
 
یک مثلث متناقض 
میان کالاهای اقتصادی چین و سیاست های دولت این کشور رابطه ای توجیه نشدنی وجود دارد. تورم قیمت کالاهای چینی که بالاتر از سطح جهانی است همچنان دلیلی برای تقاضای صادرات است؛ اگرچه مقامات چینی به دنبال خود اتکایی در بخش مواد غذایی می باشندو آمریکا نیز به دنبال سیاست های آزادانه تر چین در بخش واردات محصولات کشاورزی است. نموودار ریز این فاکتورها را به شکل یک «مثلث متناقض» نشان داده است که در آن دو فاکتور می توانند در صورتی کنار یکدیگر قرار داشته باشند که فاکتور سوم وجود نداشته باشد. این بدان معناست که چین نمی تواند: 1) در تولید غذا مستقل باشد، در حالی که 2)قیمت مواد غذایی آن از بازارهای جهانی بالاتر است و 3) امکان دسترسی به واردات بدون قید و محدودیت را می دهد. به طور مثال، خود اتکایی و استقلال در تولید محصولات در چین می تواند حتی با وجود قیمت های بالاتر از بازار جهانی نیز حفظ شود  اما در صورتی که واردات این کشور محدود شود. یا این سطح قیمت های بالا می تواند در چین همراه با دسترسی محدود به واردات وجود داشته باشند اما میزان خوداتکایی پایین می آید. سومین حالت ممکن این است که خوداتکایی می تواند با دسترسی محدود به واردات محصولات کشاورزی باقی بماند اما فقط درصورتی که قیمت محصولات چین به حدی پایین بیاید که هم اندازه و یا پایین تر از قیمت های جهانی باشد. سیاست گذاران آمریکا و چین باید یکی از موارد این مثلث را به نفع دو مورد دیگر قربانی کنند یا آن که موارد متعدد دیگری را از دست بدهند.
اختلاف حال حاضر در زمینه تجارت میان آمریکا و چین ریشه در اقتصاد، سیاست، عدم ارتباط، عدم اعتماد و اقدام تلافی جویانه دولت ها دارد. امروزه صادرات گوشت و مرغ آمریکا به چین به وسیله عوارض ضد دامپینگ محدود شده است. محدودیت هایی که برای آمریکا وضع شده است ممنوعیت داروهای حیوانی تایید شده Codex (مثلا داروی راکتوپامین) و سیاست طولانی مدت محدودیت واردات گوشت گاو به علت نگرانی از جنون گاوی است. از سوی دیگر، آمریکا نیز صادرات مرغ از چین را ممنوع کرده است زیرا هیچ یک از کشتارگاه ها و کارخانه های چین توسط سازمان بررسی و نظارت امنیت غذایی وزارت کشاورزی آمریکا تایید نشده است و واردات محصولات چینی در بندرهای آمریکا به علت نگرانی از عدم امنیت اجازه ترخیص نگرفته اند (مثلا وجود پس ماندها، سموم، ملامین و... در مواد غدایی). علاوه بر این بازار غذایی چین با سیاست رهبران آن به سوی خود اتکایی پیش می رود و فضای تجاری آن چالش برانگیز است.این چالش ها باید به گونه ای مدیریت شود که اعتماد میان طرفین ایجاد نماید و مذاکره ای باز و منظم در سطوح بالا میان دولت ها فراهم کند.

آینده به چه سویی پیش می رود؟
بحث مهم و جدی در مورد سلامت در انجمن های علمی چین و ساختار سیاسی این کشور ادامه دارد تا آینده به سوی تولیدات کشاورزی و خوداتکایی پیش برود. چین باید متوجه باشد که سیاست هایی که این کشور را به سوی خوداتکایی، امنیت غذایی، قیمت های کمتر و مواجهه با الزامات تجارت بین المللی تحت کنترل سازمان تجارت جهانی پیش می برد در یک راستا قرار ندارند.
مقامات ارشد چینی مدت طولانی است کهنگران نیازهای غذایی این کشور هستند. این واقعیت که واردات نیازمند تبدیل شدن به بخش اصلی هر نوع امنیت غذایی است در نهایت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. هرچند که موضوع اصلی این بحث در مورد خوک و نهاده ها است، اما به طور گسترده بر محصولات حیوانی و تجارت در تولیدات حیوانی تمرکز می کند.
ارتباط تجاری چین و آمریکا در بخش کشاورزی مطمئنا افزایش خواهد یافت. هیچ شکی وجود ندارد که فروش خوراک، گوشت گاو، خوک، لبنیات و مرغ از سوی آمریکا به چین افزایش خواهد یافت. چین نیز با تقویت زمین های زراعی، راهکارهای فنی در حوزه نهاده ها و محصولات حیوانی، آبیاری بهتر و مدیریت پسماندها، محصولات خود را افزایش خواهد داد. اما بهترین راه زمانی حاصل می شود که با گفت و گوی طرفین مسیر پیشرفت روشن شود.
پیش از گفت و گومیان وزارت کشاورزی آمریکا و وزارت کشاورزی چین درباره راهکارهای جدید، نباید فراموش کرد که در حال حاضر بسیاری از تبادلات علمی و فنی در حال انجام است. به علاوه بخش خدمات خارجی وزارت کشاورزی آمریکا برای همتایان چینی خود ظرفیت سازی می کند و برنامه های تبادل اطلاعاتی فراهم می آورد؛هرچند که اغلب تمرکزها بر روزی جنبه منفی تجارت است. وزارت کشاورزی آمریکا و چین و همچنین بخش خصوصی هر دو کشور باید درباره چنین تبادلات و سودهای فراهم شده برای تولید کنندگان، فرآوری کنندگان، صادر کنندگان و مصرف کنندگان هر دو کشور بیشتر صحبت کنند.
زمانی که مذاکرات منظم و سازنده میان این دو کشور به سوی درک این واقعیت سوق می یابد که تجارت، عنصر حیاتی تامین غذای سالم و ایمن است،دولت های هر دو کشور چه تغییرات ساختاری ای را باید ایجاد کنند تا میان سیستم های آن ها اطمینان خاطر برقرار شود؟
اول باید اعتماد میان آمریکا و سیاست گذاران چینی تجدید و تقویت شود. محصولات کشاورزی و سیاست تجاری در چین توسط افراد زیادی خارج از وزارت کشاورزی این کشور رهبری و هدایت می شود و دولت آمریکا باید کارهای خود را طوری بگستراند که وزارت خانه ها، نهادهای کمیسیون، سازمان های پژوهشی و سازمان های شهرستان را نیز دربربگیرد.
دوم آن که کنگره آمریکا نیازمند شناخت این امر است که سازمان نظارت بر امنیت غذای وزارت کشاورزی آمریکا و سازمان غذا و دارو در این زمینه حرفه ای می باشند و از سازمان های بسیار قوی در تشخیص امنیت غذا هستند. این دو سازمان به عنوان سازمان های علم محور باید اجازه اقدام در مقابل خطر و وضع قوانینی را داشته باشند که تاثیرات سیاسی مانع آن ها نشده است؛ این قوانین نباید در تضاد با اصول تجارت جهانی باشد. آمریکا نباید به عنوان یک کشوری دیده شود که از تجارت علم محور صحبت می کند بلکه باید به عنوان کشوری در نظر گرفته شود که قوانینی را وضع می کند که واردات بدون گواهی علمی را کاهش داده است.
سوم آن که مقامات چینی باید استانداردهای بین المللی را بپذیرند و همه الزامات سازمان تجارت جهانی را با وضوح کامل فراهم کند. چین باید الزاماتی سخت برای مطابقت با استانداردهای Codex  Alimentarius داشته باشد، دوره های مشخصی را برای تغییرات منظم تعیین و فراهم کند و همچنین در پیشرفت قوانین علم محور جلوتر از سایر کشورها باشد.

نتیجه گیری
چین و آمریکا روابط تجاری قوی و محکمی در عرصه کشاورزی دارند. در آینده این روابط قوی تر می شود. ایالت متحده باید بداند که حتی درصد بسیار پایینی از تغییر در چین تاثیر عمیقی بر آمریکا و بازارهای جهانی کشاورزی خواهد داشت. سیاست گذاران چینی باید متوجه باشند که با سیاست های باز، شفاف و علم محور و همچنین داشتن قوانین در حوزه غذا کشور بازدهی بهتری دارد. چنین تغییری در چین می تواند امنیت غذایی بیشتری را برای این کشور فراهم کند و به آمریکا نیز اجازه می دهد تا خود را برای تقاضای آینده جهانی برای خوراک، گوشت و مرغ در آماده کند. یکی از راه ها، قوی تر کردن روابط، داشتن تاثیر متقابل عمیق تر همراه با سیاست گذارها و گروه های تولیدی رده بالا است.


نویسندگان : برت و.استوارت و ریچارد ج. فریتز


 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com