متخصصان صنعت طیور در مورد این که چگونه یکنواختی خوراک در مرغ های ماده گوشتی به پولت های آن ها در زمان پر در آوری و باروری کمک می کند.
حفظ پوشش پرهای طیور گوشتی ماده می تواند وظیفه مدیریتی چالش بر انگیزی در کارهای مربوط به طیور گوشتی باشد اما این امر در رسیدن به هدف جفت گیری در گله ها و باروری تخم های نطفه دار تولیدی ضروری است.
میزان نامناسب پوشش دهی پرها می تواند باعث کاهش باروری، از دست دادن وزن بدن و تبدیل ضعیف خوراک به گوشت شود. اگرچه در بعضی مواقع تعیین علت از دست دادن پرها در طیور گوشتی امری دشوار است، موارد مدیریتی ای وجود دارد که می توان از آن ها برای جلوگیری از وقوع موقعیت های ناخواسته و نامطلوب استفاده کرد.
انتخاب ژنتیکی
هم انتخاب ژنتیکی و هم برنامه های خوراک دهی در مشکلات مرتبط با از دست دادن پر سهیم بوده اند. این دو مورد همچنین تولیدکنندگان را مجبور کرده اند تا تولید تخم مرغ خود را کاهش دهند؛ این امر موجب شده که میزان مرگ و میر در مرغ ها نیز افزایش پیدا کند. با این حال، محدودیت در خوراک بعضی از تاثیرات منفی را که تصور می شود در ارتباط با ژنتیک باشند کاهش داده است. اعمال برنامه های مختلف خوراک دهی با توجه به سیستم مدیریت می تواند تاثیرات مثبت یا منفی داشته باشد.
تاثیرات پر در آوری
میزان کم پروتئین می تواند بر پر در آوری تاثیر بگذارد. میکرومغذی ها به دلیل تفاوتشان در خوراک مصرفی تاثیر منفی بر روی پر در آوری دارد و به همین دلیل یکنواختی در تغذیه بسیار مهم است. یکنواختی در ابتدای رشد از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا درست در همین زمان است که مهم ترین دسته از پرها شروع به رشد می کنند.
مطالعات اخیر در مورد طیور گوشتی نشان می دهد که میزان پایین پروتئین در جیره های غذایی پولت ها می تواند پوشش پر را ضعیف کند اگرچه همیشه پر در آوری را با مشکل مواجه نمی کند. دیگر مطالعات نشان می دهد که انرژی بالای جیره های غذایی در مرغ های تخم گذار موجب کاهش پوشش دهی پرها در مقایسه با جیره های با انرژی استاندارد می شود. مرغ هایی که حجم کمتری غذا مصرف می کنند، زمان کمتری لازم دارند تا غذا بخورند و در نتیجه زمانشان را صرف نشستن روی تخم ها می کنند. کیفیت پایین مواد تشکیل دهنده نیز می تواند یکی از مسائل مربوط به پر در آوری باشد.
حفظ پوشش پرهای طیور گوشتی ماده می تواند وظیفه مدیریتی چالش بر انگیزی در کارهای مربوط به طیور گوشتی باشد اما این امر در رسیدن به هدف جفت گیری در گله ها و باروری تخم های نطفه دار تولیدی ضروری است.
میزان نامناسب پوشش دهی پرها می تواند باعث کاهش باروری، از دست دادن وزن بدن و تبدیل ضعیف خوراک به گوشت شود. اگرچه در بعضی مواقع تعیین علت از دست دادن پرها در طیور گوشتی امری دشوار است، موارد مدیریتی ای وجود دارد که می توان از آن ها برای جلوگیری از وقوع موقعیت های ناخواسته و نامطلوب استفاده کرد.
انتخاب ژنتیکی
هم انتخاب ژنتیکی و هم برنامه های خوراک دهی در مشکلات مرتبط با از دست دادن پر سهیم بوده اند. این دو مورد همچنین تولیدکنندگان را مجبور کرده اند تا تولید تخم مرغ خود را کاهش دهند؛ این امر موجب شده که میزان مرگ و میر در مرغ ها نیز افزایش پیدا کند. با این حال، محدودیت در خوراک بعضی از تاثیرات منفی را که تصور می شود در ارتباط با ژنتیک باشند کاهش داده است. اعمال برنامه های مختلف خوراک دهی با توجه به سیستم مدیریت می تواند تاثیرات مثبت یا منفی داشته باشد.
تاثیرات پر در آوری
میزان کم پروتئین می تواند بر پر در آوری تاثیر بگذارد. میکرومغذی ها به دلیل تفاوتشان در خوراک مصرفی تاثیر منفی بر روی پر در آوری دارد و به همین دلیل یکنواختی در تغذیه بسیار مهم است. یکنواختی در ابتدای رشد از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا درست در همین زمان است که مهم ترین دسته از پرها شروع به رشد می کنند.
مطالعات اخیر در مورد طیور گوشتی نشان می دهد که میزان پایین پروتئین در جیره های غذایی پولت ها می تواند پوشش پر را ضعیف کند اگرچه همیشه پر در آوری را با مشکل مواجه نمی کند. دیگر مطالعات نشان می دهد که انرژی بالای جیره های غذایی در مرغ های تخم گذار موجب کاهش پوشش دهی پرها در مقایسه با جیره های با انرژی استاندارد می شود. مرغ هایی که حجم کمتری غذا مصرف می کنند، زمان کمتری لازم دارند تا غذا بخورند و در نتیجه زمانشان را صرف نشستن روی تخم ها می کنند. کیفیت پایین مواد تشکیل دهنده نیز می تواند یکی از مسائل مربوط به پر در آوری باشد.
