بر اساس گزارشی که وزارت کشاورزی آمریکا در تاریخ 20 سپتامبر سال جاری میلادی منتشر کرده است، علی رغم اینکه کشور برزیل یکی از بزرگترین تولیدکنندگان محصولات کشاورزی در جهان می باشد ، اما زیرساخت های این کشور هنوز به نسبت کشورهای دیگر ، عقب تر است.
وزارت کشاورزی آمریکا در این گزارش نوشته است: «بسیاری از جاده های اصلی حمل و نقل دانه ، هنوز سنگفرش نشده اند و تعداد کمی راه آهن برای حمل و نقل محصولات کشاورزی وجود دارد. بهبود زیرساخت ها ، به آرامی و به تدریج پیش می رود و هزینه های حمل و نقل در سال های اخیر کاهش یافته است اما هنور مناطق بسیاری وجود دارند که باید زیرساخت های حمل و نقل آن بهبود یابند (علی الخصوص مناطق شمالی و غرب مرکزی ) تا برزیل در بازار رقابت جهانی ، باقی بماند.»
اگر برزیل بخواهد که بر روی رکورد دانه خود سرمایه گذاری کند ، باید زیرساخت های خود را بهبود بخشد. طبق گزارش وزارت کشاورزی آمریکا، برزیل در سال 2017-2016 تقریبا 98.5 میلیون تن ذرت و 114 میلیون تن سویا تولید کرده است که این رقم برای هر دو محصول ، رکورد محسوب می شود.
به گفته انجمن ملی صادرکنندگان دانه برزیل، تقریبا 60 درصد حمل و نقل نهاده ها و دانه های روغنی از طریق جاده های این کشور، 30 درصد از طریق راه آهن و 10 درصد از طریق راه های آبی صورت می گیرد.
وزارت کشاورزی آمریکا ، طی گزارشی اعلام کرده است که بنادر جنوبی برزیل (سانتوس، ریو گراند و پارانگوآ) ، بیشترین مقدار صادرات محصولات کشاورزی را دارند. با این حال، مسافت های طولانی و بالا بودن هزینه های حمل و نقل در بنادر ، باعث شده است تا صادرکنندگان ، خواستار گزینه های بیشتری باشند.
از آن جایی که تولیدات کشاورزی در برزیل افزایش داشته است، تاجران دانه در بخش خصوصی ، با ساخت بنادر شخصی به افزایش تقاضاها پاسخ داده اند.
در همین گزارش ، وزارت کشاورزی آمریکا بیان داشته است که: «این بندرهای خصوصی کنار رودخانه ها، مانند بنادری که در شهر میریتیتوبا (Miritituba) وجود دارند، به کمپانی ها این امکان را می دهند تا دانه ها و سویاها را از طریق قایق به بندرهای کنار اقیانوس در شهر سانتارم (Santarem) و باکارنا (Bacarena) حمل کنند. این کار موجب حمل و نقل کارآمدتر دانه ها به بنادر کنار دریا می شود؛ همچنین پایانه های حمل و نقل کنار رود آمازون و تاپاژوس ، موجب کاهش حجم ترافیک بنادر شمالی و جنوبی می شوند.»
وزارت کشاورزی آمریکا در گزارش خود یادآور شده است که بیشترین سرمایه گذاری طی سه سال گذشته ، بر روی بنادر رودخانه ای در ایالت "پارا" بوده است. شرکت هایی مانند ADM، Bunge و Cargill بر روی پایانه های خصوصی سرمایه گذاری کرده اند تا دانه ها را از ایالت "ماتو گروسو" ، به بنادر رودخانه ای در ایالت "پورتو ولو" و "میریتیتوبا" حمل کنند.
طبق گزارشات وزارت کشاورزی آمریکا : «این شرکت ها با استفاده از قایق ها که می توانند طی یک سفر ، 50 هزار تن دانه را جابجا کنند (در مقایسه با کامیون که در یک سفر می تواند 40 هزار تن را جابه جا کند)، از رودهای آمازون و تاپاژوس استفاده می کنند تا به بنادر اقیانوسی در ایالت های سانتارم و باکارنا متصل شوند.»
همچنین ، وزارت کشاورزی آمریکا اعلام کرده است که چندین پروژه ناتمام در بخش های شمالی کشور برزیل ، در حال انجام است.
وزارت کشاورزی آمریکا در این گزارش نوشته است: «بسیاری از جاده های اصلی حمل و نقل دانه ، هنوز سنگفرش نشده اند و تعداد کمی راه آهن برای حمل و نقل محصولات کشاورزی وجود دارد. بهبود زیرساخت ها ، به آرامی و به تدریج پیش می رود و هزینه های حمل و نقل در سال های اخیر کاهش یافته است اما هنور مناطق بسیاری وجود دارند که باید زیرساخت های حمل و نقل آن بهبود یابند (علی الخصوص مناطق شمالی و غرب مرکزی ) تا برزیل در بازار رقابت جهانی ، باقی بماند.»
اگر برزیل بخواهد که بر روی رکورد دانه خود سرمایه گذاری کند ، باید زیرساخت های خود را بهبود بخشد. طبق گزارش وزارت کشاورزی آمریکا، برزیل در سال 2017-2016 تقریبا 98.5 میلیون تن ذرت و 114 میلیون تن سویا تولید کرده است که این رقم برای هر دو محصول ، رکورد محسوب می شود.
به گفته انجمن ملی صادرکنندگان دانه برزیل، تقریبا 60 درصد حمل و نقل نهاده ها و دانه های روغنی از طریق جاده های این کشور، 30 درصد از طریق راه آهن و 10 درصد از طریق راه های آبی صورت می گیرد.
وزارت کشاورزی آمریکا ، طی گزارشی اعلام کرده است که بنادر جنوبی برزیل (سانتوس، ریو گراند و پارانگوآ) ، بیشترین مقدار صادرات محصولات کشاورزی را دارند. با این حال، مسافت های طولانی و بالا بودن هزینه های حمل و نقل در بنادر ، باعث شده است تا صادرکنندگان ، خواستار گزینه های بیشتری باشند.
از آن جایی که تولیدات کشاورزی در برزیل افزایش داشته است، تاجران دانه در بخش خصوصی ، با ساخت بنادر شخصی به افزایش تقاضاها پاسخ داده اند.
در همین گزارش ، وزارت کشاورزی آمریکا بیان داشته است که: «این بندرهای خصوصی کنار رودخانه ها، مانند بنادری که در شهر میریتیتوبا (Miritituba) وجود دارند، به کمپانی ها این امکان را می دهند تا دانه ها و سویاها را از طریق قایق به بندرهای کنار اقیانوس در شهر سانتارم (Santarem) و باکارنا (Bacarena) حمل کنند. این کار موجب حمل و نقل کارآمدتر دانه ها به بنادر کنار دریا می شود؛ همچنین پایانه های حمل و نقل کنار رود آمازون و تاپاژوس ، موجب کاهش حجم ترافیک بنادر شمالی و جنوبی می شوند.»
وزارت کشاورزی آمریکا در گزارش خود یادآور شده است که بیشترین سرمایه گذاری طی سه سال گذشته ، بر روی بنادر رودخانه ای در ایالت "پارا" بوده است. شرکت هایی مانند ADM، Bunge و Cargill بر روی پایانه های خصوصی سرمایه گذاری کرده اند تا دانه ها را از ایالت "ماتو گروسو" ، به بنادر رودخانه ای در ایالت "پورتو ولو" و "میریتیتوبا" حمل کنند.
طبق گزارشات وزارت کشاورزی آمریکا : «این شرکت ها با استفاده از قایق ها که می توانند طی یک سفر ، 50 هزار تن دانه را جابجا کنند (در مقایسه با کامیون که در یک سفر می تواند 40 هزار تن را جابه جا کند)، از رودهای آمازون و تاپاژوس استفاده می کنند تا به بنادر اقیانوسی در ایالت های سانتارم و باکارنا متصل شوند.»
همچنین ، وزارت کشاورزی آمریکا اعلام کرده است که چندین پروژه ناتمام در بخش های شمالی کشور برزیل ، در حال انجام است.
