در این مقاله به آموزش پرورش بلدرچین ژاپنی می پردازیم.برای کسب اطلاعات نوین و نکته های پرورش بلدرچین میتوانید از این مقاله استفاده کنید
مقدمه
بلدرچین ژاپنی پرنده ای مقاوم است که برای نگهداری آنها می توان از قفسهای کوچک استفاده کرد. این پرندگان، جانورانی مقاوم بوده اما همانند سایر پرندگان به بیماری های رایج طیور مبتلا می شوند ولی به طور قابل توجهی مقاوم تر از سایر انواع پرندگان هستند.
بلدرچین های ژاپنی در سن 6 هفتگی بالغ می شوند و معمولا پیک تولید تخم در آنها در سن 50 روزگی می باشد. با مراقبت صحیح، ماده ها می بایست در سال اول تخم گذاری حدود 200 تخم بگذارند. عمر مفید این پرندگان 2 تا 5/2 سال می باشد. اگر پرنده ها بر اساس انتخاب ژنتیکی برای وزن بدن انتخاب نشده باشند، بلدرچین های نر بالغ می بایست به وزنی معادل 100 الی 140 گرم و ماده ها که اندکی سنگینتر هستند به وزنی بالغ بر 120 تا 160 گرم برسند.
آموزش پرورش بلدرچین
نحوه تشخیص پرندگان نر و ماده
پرندگان ماده بوسیله پرهای قهوه ای روشن با لکه های سیاه در اطراف و بالای سینه مشخص می گردند در حالیکه پرندگان نر بر روی گلو و سینه خود رنگ قهوه ای تیره دارند. همچنین بر روی لبه بالائی مخرج نرها غده کلوآکی با ساختمان پیازی شکل قرار گرفته و مواد کف آلود سفید رنگی از آن ترشح می شود. این غده منحصر به فرد می تواند در ارزیابی قابلیت تولید مثلی در نرها استفاده شود.
تخم بلدرچین
تخم های بلدرچین ژاپنی خال های قهوه ای رنگی داشته و اغلب با مواد گچ مانند به رنگ آبی روشن پوشیده شده است. هر بلدرچین ماده تخم هائی با خصوصیات منحصر به فرد خود همچون رنگ یا طرح های روی پوسته تولید می کند. برخی سویه ها نیز تنها تخم های سفید رنگ تولید می کنند. میانگین وزن تخم ها 10 گرم و در حدود 8% از وزن بدن بلدرچین ماده می باشد. وزن جوجه های یک روزه آن 7 – 6 گرم است و رنگ آنها قهوه ای با رگه های زرد رنگ می باشد.
پوسته های تخم بسیار شکننده هستند پس باید در جابجا نمودن آنها دقت فراوانی نمود.
باروری و اصلاح نژاد
تحقیقات نشان داده اند گروه هائی که حاوی یک نر با 2 یا 3 ماده هستند بالاترین میزان باروری را داشته اند. هنگامی که بلدرچین در پن های دسته جمعی نگهداری می شوند، یک نر به 3 ماده کافی است و جنگ مابین نرها را کاهش می دهد. جفت گیری 2 تائی در قفس های انفرادی نیز باروری خوبی را به همراه خواهد داشت.
میزان باروری به طور برجسته ای در پرندگان پیرتر کاهش می یابد. توجه داشته باشید که پرورش خویشاوندی (خویش جفتی) میزان بروز ناهنجاری ها را زیاد می کند و این امر به طور چشمگیری عملکرد تولید مثلی را کاهش می دهد. به این دلیل، مطلوب این است که تعداد ماده ها را نسبت به نرها حفظ کنیم و تخم های آنهای را که قرار است جوجه کشی نمائیم نشاندار کرده و پس از هچ شدن نیز جوجه ها علامت گذاری شوند تا با مشکلات خویش جفتی روبرو نشویم.
سوابق شجره نامه را می توان با استفاده از باندهای بالی که به صورت تجاری در بازار موجود می باشند (و یا حلقه های پائی) حفظ نمود. از این باندها می توان برای شناسائی بلدرچین در تمام سنین استفاده نمود. بلدرچین ها را می توان به طور موقت نیز نشان دار نمود، در این روش با استفاده از رنگ روغن پرهای پشت پرنده را نشانه گذاری می کنند. دقت شود که این رنگه ها نباید با صورت پرنده و پوست آن تماس حاصل نمایند و همچنین ناخن های پنجه هایشان را نیز می توان نشان دار کرد.
مراقبت های پیش از جوجه کشی
پرورش موفقیت آمیز بلدرچین از دوره پیش از جوجه کشی آغاز می شود. تخم ها باید در زمان های گوناگون در روز جمع آوری و در دمای 15 درجه سانتیگراد ذخیره شوند. یخچال های خانگی رضایت بخش نیستند چون میزان تولید سرمای آنها بالا است. تخم های ترک دار اصلا هچ نشده و یا به میزان ناچیزی هچ می شوند.
بهترین نتیجه در جوجه کشی هنگامی حاصل می شود که تخم ها کمتر از یک هفته تا پیش از قرار دادن در درون دستگاه جوجه کشی نگهداری شوند. حمل و نقل تخم های بلدرچین می بایست کاملا با دقت انجام گیرد زیرا که پوسته آنها در مقابل آسیب دیدگی بسیار شکننده می باشند. رنگی بودن تخم های بلدرچین عمل کندلینگ (مشاهده تخم ها زیر نور برای مشخص نمودن باروری آنها) را مشکل می نماید. کثیف بودن دستگاه جوجه کشی و محوطه اطراف آن منبعی از آلودگی و بیماری ها می باشد. شستشوی کامل و ضد عفونی واحد جوجه کشی بعد از هربار مصرف توسط ترکیبات چهارتائی آمونیوم و یا ضدعفونی کننده های تجاری دیگر توصیه می شود.
آموزش پرورش بلدرچین
نکات مهم
تنها تخم های تمیز را در دستگاه قرار دهید زیرا که تخم های کثیف منبعی از بیماری و یا آلودگی می باشند. تخم های کثیف بهتر است توسط دستمال کاغذی و یا دیگر ساینده ها تمیز شوند. تخم هائی را که قرار است درون دستگاه جوجه کشی قرار دهیم را هرگز نباید شکست.
تخم ها می بایست بعد از چیده شدن در دستگاه جوجه کشی ضدعفونی شوند اما می توان آنها را 12 ساعت بعد از قرار دادن در درون دستگاه نیز ضدعفونی نمود. تخم های 2 تا 5 روزه ای که در آنها جنین تشکیل شده است را نباید ضدعفونی نمود.
نحوه ضد عفونی به شرح زیر می باشد:
1- از 25 گرم پرمنگنات پتاسیم و 35 میلی لیتر فرمالین (43%) به ازای هر متر مکعب فضای درون دستگاه استفاده نمائید.
2- ابتدا پرمنگنات را در یک ظرف سفالی و یا لعابی ریخته (اندازه ظرف به میزان 10 برابر بزرگتر از حجم مواد مورد استفاده باشد) و سپس فرمالین را اضافه نمائید.
3- در دستگاه هائی که با فشار هوا کار می کنند، در طول عملیات ضدعفونی هواکش ها را بکار انداخته و خروجی ها را ببندید و پس از 20 دقیقه خروجی را باز نمائید.
4- در دستگاه های جوجه کشی با هوای راکد، خروجی ها و درب دستگاه را باز نمائید.
5- در طول ضدعفونی، میزان رطوبت باید بالا بوده و دما باید مابین 20 تا 30 درجه سانتی گراد باشد.
محمد حسامی
(کارشناس ارشد تغذیه طیور)
مقدمه
بلدرچین ژاپنی پرنده ای مقاوم است که برای نگهداری آنها می توان از قفسهای کوچک استفاده کرد. این پرندگان، جانورانی مقاوم بوده اما همانند سایر پرندگان به بیماری های رایج طیور مبتلا می شوند ولی به طور قابل توجهی مقاوم تر از سایر انواع پرندگان هستند.
بلدرچین های ژاپنی در سن 6 هفتگی بالغ می شوند و معمولا پیک تولید تخم در آنها در سن 50 روزگی می باشد. با مراقبت صحیح، ماده ها می بایست در سال اول تخم گذاری حدود 200 تخم بگذارند. عمر مفید این پرندگان 2 تا 5/2 سال می باشد. اگر پرنده ها بر اساس انتخاب ژنتیکی برای وزن بدن انتخاب نشده باشند، بلدرچین های نر بالغ می بایست به وزنی معادل 100 الی 140 گرم و ماده ها که اندکی سنگینتر هستند به وزنی بالغ بر 120 تا 160 گرم برسند.
آموزش پرورش بلدرچین
نحوه تشخیص پرندگان نر و ماده
پرندگان ماده بوسیله پرهای قهوه ای روشن با لکه های سیاه در اطراف و بالای سینه مشخص می گردند در حالیکه پرندگان نر بر روی گلو و سینه خود رنگ قهوه ای تیره دارند. همچنین بر روی لبه بالائی مخرج نرها غده کلوآکی با ساختمان پیازی شکل قرار گرفته و مواد کف آلود سفید رنگی از آن ترشح می شود. این غده منحصر به فرد می تواند در ارزیابی قابلیت تولید مثلی در نرها استفاده شود.
تخم بلدرچین
تخم های بلدرچین ژاپنی خال های قهوه ای رنگی داشته و اغلب با مواد گچ مانند به رنگ آبی روشن پوشیده شده است. هر بلدرچین ماده تخم هائی با خصوصیات منحصر به فرد خود همچون رنگ یا طرح های روی پوسته تولید می کند. برخی سویه ها نیز تنها تخم های سفید رنگ تولید می کنند. میانگین وزن تخم ها 10 گرم و در حدود 8% از وزن بدن بلدرچین ماده می باشد. وزن جوجه های یک روزه آن 7 – 6 گرم است و رنگ آنها قهوه ای با رگه های زرد رنگ می باشد.
پوسته های تخم بسیار شکننده هستند پس باید در جابجا نمودن آنها دقت فراوانی نمود.
باروری و اصلاح نژاد
تحقیقات نشان داده اند گروه هائی که حاوی یک نر با 2 یا 3 ماده هستند بالاترین میزان باروری را داشته اند. هنگامی که بلدرچین در پن های دسته جمعی نگهداری می شوند، یک نر به 3 ماده کافی است و جنگ مابین نرها را کاهش می دهد. جفت گیری 2 تائی در قفس های انفرادی نیز باروری خوبی را به همراه خواهد داشت.
میزان باروری به طور برجسته ای در پرندگان پیرتر کاهش می یابد. توجه داشته باشید که پرورش خویشاوندی (خویش جفتی) میزان بروز ناهنجاری ها را زیاد می کند و این امر به طور چشمگیری عملکرد تولید مثلی را کاهش می دهد. به این دلیل، مطلوب این است که تعداد ماده ها را نسبت به نرها حفظ کنیم و تخم های آنهای را که قرار است جوجه کشی نمائیم نشاندار کرده و پس از هچ شدن نیز جوجه ها علامت گذاری شوند تا با مشکلات خویش جفتی روبرو نشویم.
سوابق شجره نامه را می توان با استفاده از باندهای بالی که به صورت تجاری در بازار موجود می باشند (و یا حلقه های پائی) حفظ نمود. از این باندها می توان برای شناسائی بلدرچین در تمام سنین استفاده نمود. بلدرچین ها را می توان به طور موقت نیز نشان دار نمود، در این روش با استفاده از رنگ روغن پرهای پشت پرنده را نشانه گذاری می کنند. دقت شود که این رنگه ها نباید با صورت پرنده و پوست آن تماس حاصل نمایند و همچنین ناخن های پنجه هایشان را نیز می توان نشان دار کرد.
مراقبت های پیش از جوجه کشی
پرورش موفقیت آمیز بلدرچین از دوره پیش از جوجه کشی آغاز می شود. تخم ها باید در زمان های گوناگون در روز جمع آوری و در دمای 15 درجه سانتیگراد ذخیره شوند. یخچال های خانگی رضایت بخش نیستند چون میزان تولید سرمای آنها بالا است. تخم های ترک دار اصلا هچ نشده و یا به میزان ناچیزی هچ می شوند.
بهترین نتیجه در جوجه کشی هنگامی حاصل می شود که تخم ها کمتر از یک هفته تا پیش از قرار دادن در درون دستگاه جوجه کشی نگهداری شوند. حمل و نقل تخم های بلدرچین می بایست کاملا با دقت انجام گیرد زیرا که پوسته آنها در مقابل آسیب دیدگی بسیار شکننده می باشند. رنگی بودن تخم های بلدرچین عمل کندلینگ (مشاهده تخم ها زیر نور برای مشخص نمودن باروری آنها) را مشکل می نماید. کثیف بودن دستگاه جوجه کشی و محوطه اطراف آن منبعی از آلودگی و بیماری ها می باشد. شستشوی کامل و ضد عفونی واحد جوجه کشی بعد از هربار مصرف توسط ترکیبات چهارتائی آمونیوم و یا ضدعفونی کننده های تجاری دیگر توصیه می شود.
آموزش پرورش بلدرچین
نکات مهم
تنها تخم های تمیز را در دستگاه قرار دهید زیرا که تخم های کثیف منبعی از بیماری و یا آلودگی می باشند. تخم های کثیف بهتر است توسط دستمال کاغذی و یا دیگر ساینده ها تمیز شوند. تخم هائی را که قرار است درون دستگاه جوجه کشی قرار دهیم را هرگز نباید شکست.
تخم ها می بایست بعد از چیده شدن در دستگاه جوجه کشی ضدعفونی شوند اما می توان آنها را 12 ساعت بعد از قرار دادن در درون دستگاه نیز ضدعفونی نمود. تخم های 2 تا 5 روزه ای که در آنها جنین تشکیل شده است را نباید ضدعفونی نمود.
نحوه ضد عفونی به شرح زیر می باشد:
1- از 25 گرم پرمنگنات پتاسیم و 35 میلی لیتر فرمالین (43%) به ازای هر متر مکعب فضای درون دستگاه استفاده نمائید.
2- ابتدا پرمنگنات را در یک ظرف سفالی و یا لعابی ریخته (اندازه ظرف به میزان 10 برابر بزرگتر از حجم مواد مورد استفاده باشد) و سپس فرمالین را اضافه نمائید.
3- در دستگاه هائی که با فشار هوا کار می کنند، در طول عملیات ضدعفونی هواکش ها را بکار انداخته و خروجی ها را ببندید و پس از 20 دقیقه خروجی را باز نمائید.
4- در دستگاه های جوجه کشی با هوای راکد، خروجی ها و درب دستگاه را باز نمائید.
5- در طول ضدعفونی، میزان رطوبت باید بالا بوده و دما باید مابین 20 تا 30 درجه سانتی گراد باشد.
محمد حسامی
(کارشناس ارشد تغذیه طیور)
