طبق برآورد تا سال 2030 میلادی، دو سوم جمعیت طبقۀ متوسط جهان در آسیا ساکن هستند.
به دنبال جنگ اقتصادی میان چین و امریکا، کنفرانس "غلات جهانی آسیا 2018" در 12 – 14 مارس و در سنگاپور برگزار شد. جدا از اینکه "جنگ سویا" میان امریکا و چین چه عواقبی برای بازارهای کشاورزی جهانی به دنبال خواهد داشت، در حدود 300 نمایندۀ حاضر در کنفرانس به اهمیت "آسیا" در پاسخگویی به نیاز غلات جهان اشاره کردند .
برخی از سخنرانان بر این نکته تأکید کردند که هر چه سطح زندگی افراد به سمت متوسط می رود، مصرف محصولات و فراورده های غلات نظیر نان و ماکارونی بیشتر می شود. "سازمان توسعه و همکاری اقتصادی" اهمیت آسیا را برای بازار جهانی غلات به خوبی آشکار ساخت و با برآورد ازدیاد جمعیت طبقۀ متوسط از 1.8 میلیارد نفر در سال 2009 به 4.9 میلیارد در سال 2030 میلادی، طبقۀ متوسط را اینگونه تعریف کرد : خانواده هایی که "برابری قدرت خرید" (PPP) آنها در سال 2005 میلادی برای هر شخص روزانه 10 تا 100 دلار بوده است. به طرز چشمگیری دو سوم جمعیت آنها در آسیا ساکن خواهند شد که از آمار سال 2009 که تنها 28% بود بالاتر خواهد آمد.
یکی از سخنرانان اعلام کرد : "به وضوح مشخص است که آیندۀ بازار غلات در آسیا است."
و البته که چین از بزرگترین خریداران در بازار غلات بسیاری است ؛ نکته ای که کشاورزان امریکایی هم به دنبال آغاز جنگ اقتصادی با چین با تأسف به آن اشاره کردند. سازمان توسعه و همکاری اقتصادی پیش بینی می کند که جمعیت طبقۀ متوسط چین تا سال 2030 میلادی به بالای 1 میلیارد نفر برسد که این جمعیت در سال 2009 میلادی 157 میلیون نفر بوده است؛ بنابراین تقاضا برای غلات در سالهای آتی قطعاً با افت مواجه نخواهد شد.
Gavin Maguire تحلیلگر انرژی و فراورده های کشاورزی روزنامۀ Thomson Reuters بر این نکته تأکید دارد که "سهم چین از مصرف فراورده های پروتئینی نیز همچنان رو به رشد و بی رقیب است. سهم چین از مصرف محصولات کشاورزی جهان رو به افزایش است و واردات آن بسیاری از اقلام کشاورزی را شامل می شود که من جملۀ آنها سویا، بادام، برنج، جو و سورگوم است."
وی افزود: "دامنۀ دسترسی چین وسیع و رو به رشد است. چین تقریباً نیمی از گوشت خوک دنیا، یک سوم برنج، و تولیدات سویا و پودر ماهی آن را مصرف می کند و واردات عمده و بزرگی برای حمایت از این صنایع بزرگ نیاز است. نیازهای غذایی چین بی رقیب و بی مانند است و از سراسر دنیا تأمین می گردد."
Emily French ، مدیر عامل شرکت مشاورۀ کشاورزی ConsiliAgra اظهار داشت نمی توان میزان اهمیت واقعی چین را در دنیای امروز برای بازار فراورده های کشاورزی و غذایی اذعان داشت و اینکه با شروع جنگ اقتصادی میان امریکا و چین چه بر سر صنعت کشاورزی امریکا خواهد آمد. وی افزود: "تا سال 2033 میلادی، در حدود سه چهارم خانوارهای چینی در طبقۀ متوسط جامعه خواهند بود. طبق برآوردها واردات فراورده های کشاورزی و غذایی تا 11 درصد رشد خواهد داشت؛ ضمن اینکه در حال حاضر امریکا 11 درصد کل واردات فراورده های کشاورزی و غذایی را دارد."
French ادامه داد: "چین 33 درصد از جمعیت کل جهان را شامل می شود که درآمد سالانۀ آنها بین 10 هزار تا 100 هزار دلار محاسبه میشود و بالای 200 میلیون خانوار آن از برابری قدرت خرید (PPP) بالای 20 هزار دلار در سال برخوردارند و این درحالیست که برآورد می گردد تا سال 2026 میلادی بیش از 151 خانوار دیگر به این جمعیت افزوده گردد."
French با اشاره به طرح ابتکاری کمربندی و جاده (BRI) که در سال 2013 میلادی توسط رئیس جمهور چین Xi Jinping و به منظور تقویت پیوندهای تجاری و زیرساختاری با اروپا، خاورمیانه و آسیای میانه مطرح شد، گفت: اکنون این طرح ابتکاری چین را با 80 کشور مرتبط می سازد – کمربند اقتصادی جادۀ ابریشم، راه دریایی جادۀ ابریشم، و راه شمالی جادۀ ابریشم. چین 20% از جمعیت جهان را دارد اما تنها 7% از زمینهای آن قابل زراعت هستند."
رشد تقاضا برای سویا
J.Y. Chow معاون ارشد Mizuho Bank اذعان داشت: طرح ابتکاری کمربندی و جاده ابریشم (BRI) در تلاش چین برای کنترل سویای برزیلی از طریق Cofco (سازمان بازرگانی غذایی و فراورده های کشاورزی چین) واضح و عیان بود، و همچنین این راه چین را به کشورهایی با رشد و توسعۀ غذایی وصل میکرد.
وی خاطرنشان ساخت که علیرغم آنکه رشد تقاضای داخلی چین برای فراورده های غذایی کاهش داشته اما واردات سویای چین در سال جاری بالای 100 میلیون تن بوده است.
وی در ادامه پرسید رشد تقاضا برای فراورده های غذایی از سال 2012 میلادی با کُندی رو به رو بوده است، پس چرا با اینحال رشد تقاضا برای سویا همچنان رو به افزایش است؟ وی به این صورت به سؤال خود پاسخ داد که : دلایل داخلی متعددی برای آن وجود دارد من جمله بهبود ضریب تبدیل خوراک، صنعتی کردن کشاورزی، اما وی همچنین به ظرفیت بالای چین برای خُرد کردن غلات نیز اشاره کرد.
Chow اذعان داشت: "چین پتانسیل آن را دارد که سویای بیشتری وارد کند و سویای خُرد شدۀ بیشتری به کشورهای جنوب شرقی آسیا صادر کند ضمن آنکه از روغن سویا بجای روغن پالم استفاده کند."
با در نظر گرفتن این احتمالات، Chow در حاشیۀ کنفرانس جهانی غلات اذعان داشت که واردات سویای چین بیشتر هم خواهد شد و کنجالۀ آن سپس به ژاپن، کرۀ جنوبی، ویتنام، و فیلیپین صادر خواهد شد.
وی خاطرنشان ساخت: "از دیگر عوامل تأثیرگذار در این میان وضعیت طبقۀ متوسط جامعه است. مردم خواستار روغن سالمتر هستند، بنابراین تقاضا برای روغن سویا بیشتر از روغن پالم است. روغن پالم بایستی از چرخۀ مصرف خارج گردد. چین به راحتی می تواند 10 تا 15 درصد بیشتر یعنی 10 تا 15 میلیون تن سویای بیشتر واردات داشته باشد، قطعاً این اتفاق یک شبه اتفاق نمی افتد اما پیش بینی می کنم اقدامی در این خصوص صورت گیرد."
Juhui Huang معاون شرکت BRF Asia اذعان داشت در آینده ای نزدیک چین حتی در بازارهای دیگر نیز قادر است فعال باشد. وی عنوان کرد: "چین احتمالاً در تجارت برنج نیز اقداماتی انجام دهد تا فشار ناشی از ذخایر برنج را تخفیف دهد. به منظور عدم وارد آوردن خسارت به همکارانش در جاده و کمربند ابریشم، واردات برنج را محدود نخواهد کرد اما ممکن است به صادرات برنج و ذرت در سال 2018 روی آورد. همچنین چین به توسعۀ واردات محصولات کشاورزی به ویژه محصولات با کیفیت و با ارزش مانند سویا، کنجاله و فراورده های آبی خواهد پرداخت. از سوی دیگر، چین به زودی یکی از واردکنندگان بزرگ ذرت نیز خواهد شد – ذخائر ذرت طی دو سه سال اخیر خالی شدند."
سایر بازارهای درحال توسعه
البته چین تنها بازار در حال توسعۀ غلات نیست. در حال حاضر، جمعیت طبقۀ متوسط هند در مقایسه با چین کم است اما طبق برآوردها، تا سال 2026 میلادی در حدود 150 میلیون خانوار دیگر به برابری قدرت خرید واقعی که بالای 20 هزار دلار است دست خواهند یافت که تقریباً سه برابر سال 2016 می باشد. اندونزی نیز بر طبق برآوردها در دورۀ مذکور، 28 میلیون خانوار به جمعیت طبقۀ متوسط خود با برابری قدرت خرید واقعی بالای 20 هزار دلار افزوده خواهد شد و این در حالیست که جمعیت طبقۀ متوسط پاکستان و بنگلادش به سرعت رو به افزایش است و مصرف غلات بیشتری در آینده خواهد داشت.
Sumit Gupta یکی از مدیران بازرگانی هند نیز اذعان داشت جمعیت هند همچنان رو به رشد است و همگام با افزایش درآمدها، رفاه و شهرنشینی تقاضا برای غذای بهتر و فراورده های پروتئینی نیز بیشتر خواهد شد. در حالیکه مصرف سرانۀ گوشت در هند پائین است، Gupta گفت افسانه ای در هند وجود دارد که ادعا میکند تمام هندی ها گیاه خوار بودند.
در حالیکه بخش عمدۀ آن به سیاست های قیمت گذاری و حمایت از کشاورزان هندی مربوط می شود چرا که منجر به افزایش تولیدات داخلی می گردد؛ اما وی عنوان کرد با افزایش جمعیت طبقۀ متوسط در آینده میزان تقاضا برای فراورده های پروتئینی نیز افزایش خواهد یافت و در نتیجه میزان واردات غلات نیز افزایش خواهد یافت. وی افزود: "همچنانکه به سال 2020 میلادی نزدیکتر می شویم، میزان نیاز وارداتی هند نیز افزایش می یابد – مسأله زمان آن نیست بلکه مسأله میزان آن است."
Diaa Ghaly مدیر عامل شرکت تغذیه ای "Abu Dhabi’s Al Dahra Holding" اذعان داشت که این کمپانی با همکاری دولت به تأمین منابع غذایی امارات و خاورمیانه کمک می کند. تاکنون این کمپانی در 20 کشور تأسیس شده و سیاست های سرمایه گذاری خارجی قوی را دنبال می کند. این سرمایه گذاریها در امریکا، اروپا، استرالیا و افریقا بوده است.
وی افزود: "تولید غلات در خاورمیانه زیاد نیست و این یعنی واردات بیشتر. کشورهای این منطقه سعی دارند به خودکفایی برسند اما آنها نیاز دارند که منابع غذایی خود را تأمین کنند بنابراین سرمایه گذاری خود را میان منابع مختلفی پخش می کنند به عنوان مثال ایالات متحده و دریای سیاه. آنها در محصولات زراعی در سرتاسر جهان سرمایه گذاری می کنند، در امریکای جنوبی و دریای سیاه زمین میخرند تا در دراز مدت بتوانند تأمین منابع غذایی داشته باشند."
David Ross مدیرعامل Alphamar Agencia Maritima اذعان داشت: "در خصوص آمار و ارقام صادرات، هنگامیکه به آمار مربوط به سویا در 10 سال گذشته مینگریم، یک رشد ثابت بالای 65% مشاهده میکنیم که بخش اعظم این رشد در 5 سال گذشته اتفاق افتاده است."
وی همچنین ضمن اشاره به اهمیت زنجیرۀ عرضه و تولید به بنادر "نیم دایرۀ شمالی"، این نکته را نیز خاطرنشان کرد که افزایش ظرفیت ها در بخش سرمایه گذاری در بنادر Santos و Paranagua در جنوب ادامه داشته است.
Ross گفت: "بنادر جدید شمالی فشار را از روی شانه های بنادر جنوبی خواهند برداشت. اما این بنادر هنوز درگیر تنگه هایی هستند. در صورتیکه خواهان بازگشت سرمایه گذاری هایمان هستیم ، بایستی حسابگری های ما برای ارسال محموله به بندر، بهتر شود. هنوز هم سیستم ها به کامیون ها وابسته اند. مزرعه داران به دلیل کمبود انبارهای داخلی در فصل اوج بهره برداری، از کامیون ها به عنوان سیلو استفاده می کنند."
در حالیکه بسیاری از سخنرانان تأکید کردند که صادرکنندگان غلات در منطقۀ دریای سیاه در بازارهای آسیایی جایگاه محکمی پیدا کرده اند و تولیدات در این مناطق رو به افزایش است، صادرکنندگان گندم استرالیا خود را در تنگنای بیشتری یافتند.
به دنبال جنگ اقتصادی میان چین و امریکا، کنفرانس "غلات جهانی آسیا 2018" در 12 – 14 مارس و در سنگاپور برگزار شد. جدا از اینکه "جنگ سویا" میان امریکا و چین چه عواقبی برای بازارهای کشاورزی جهانی به دنبال خواهد داشت، در حدود 300 نمایندۀ حاضر در کنفرانس به اهمیت "آسیا" در پاسخگویی به نیاز غلات جهان اشاره کردند .
برخی از سخنرانان بر این نکته تأکید کردند که هر چه سطح زندگی افراد به سمت متوسط می رود، مصرف محصولات و فراورده های غلات نظیر نان و ماکارونی بیشتر می شود. "سازمان توسعه و همکاری اقتصادی" اهمیت آسیا را برای بازار جهانی غلات به خوبی آشکار ساخت و با برآورد ازدیاد جمعیت طبقۀ متوسط از 1.8 میلیارد نفر در سال 2009 به 4.9 میلیارد در سال 2030 میلادی، طبقۀ متوسط را اینگونه تعریف کرد : خانواده هایی که "برابری قدرت خرید" (PPP) آنها در سال 2005 میلادی برای هر شخص روزانه 10 تا 100 دلار بوده است. به طرز چشمگیری دو سوم جمعیت آنها در آسیا ساکن خواهند شد که از آمار سال 2009 که تنها 28% بود بالاتر خواهد آمد.
یکی از سخنرانان اعلام کرد : "به وضوح مشخص است که آیندۀ بازار غلات در آسیا است."
و البته که چین از بزرگترین خریداران در بازار غلات بسیاری است ؛ نکته ای که کشاورزان امریکایی هم به دنبال آغاز جنگ اقتصادی با چین با تأسف به آن اشاره کردند. سازمان توسعه و همکاری اقتصادی پیش بینی می کند که جمعیت طبقۀ متوسط چین تا سال 2030 میلادی به بالای 1 میلیارد نفر برسد که این جمعیت در سال 2009 میلادی 157 میلیون نفر بوده است؛ بنابراین تقاضا برای غلات در سالهای آتی قطعاً با افت مواجه نخواهد شد.
Gavin Maguire تحلیلگر انرژی و فراورده های کشاورزی روزنامۀ Thomson Reuters بر این نکته تأکید دارد که "سهم چین از مصرف فراورده های پروتئینی نیز همچنان رو به رشد و بی رقیب است. سهم چین از مصرف محصولات کشاورزی جهان رو به افزایش است و واردات آن بسیاری از اقلام کشاورزی را شامل می شود که من جملۀ آنها سویا، بادام، برنج، جو و سورگوم است."
وی افزود: "دامنۀ دسترسی چین وسیع و رو به رشد است. چین تقریباً نیمی از گوشت خوک دنیا، یک سوم برنج، و تولیدات سویا و پودر ماهی آن را مصرف می کند و واردات عمده و بزرگی برای حمایت از این صنایع بزرگ نیاز است. نیازهای غذایی چین بی رقیب و بی مانند است و از سراسر دنیا تأمین می گردد."
Emily French ، مدیر عامل شرکت مشاورۀ کشاورزی ConsiliAgra اظهار داشت نمی توان میزان اهمیت واقعی چین را در دنیای امروز برای بازار فراورده های کشاورزی و غذایی اذعان داشت و اینکه با شروع جنگ اقتصادی میان امریکا و چین چه بر سر صنعت کشاورزی امریکا خواهد آمد. وی افزود: "تا سال 2033 میلادی، در حدود سه چهارم خانوارهای چینی در طبقۀ متوسط جامعه خواهند بود. طبق برآوردها واردات فراورده های کشاورزی و غذایی تا 11 درصد رشد خواهد داشت؛ ضمن اینکه در حال حاضر امریکا 11 درصد کل واردات فراورده های کشاورزی و غذایی را دارد."
French ادامه داد: "چین 33 درصد از جمعیت کل جهان را شامل می شود که درآمد سالانۀ آنها بین 10 هزار تا 100 هزار دلار محاسبه میشود و بالای 200 میلیون خانوار آن از برابری قدرت خرید (PPP) بالای 20 هزار دلار در سال برخوردارند و این درحالیست که برآورد می گردد تا سال 2026 میلادی بیش از 151 خانوار دیگر به این جمعیت افزوده گردد."
French با اشاره به طرح ابتکاری کمربندی و جاده (BRI) که در سال 2013 میلادی توسط رئیس جمهور چین Xi Jinping و به منظور تقویت پیوندهای تجاری و زیرساختاری با اروپا، خاورمیانه و آسیای میانه مطرح شد، گفت: اکنون این طرح ابتکاری چین را با 80 کشور مرتبط می سازد – کمربند اقتصادی جادۀ ابریشم، راه دریایی جادۀ ابریشم، و راه شمالی جادۀ ابریشم. چین 20% از جمعیت جهان را دارد اما تنها 7% از زمینهای آن قابل زراعت هستند."
رشد تقاضا برای سویا
J.Y. Chow معاون ارشد Mizuho Bank اذعان داشت: طرح ابتکاری کمربندی و جاده ابریشم (BRI) در تلاش چین برای کنترل سویای برزیلی از طریق Cofco (سازمان بازرگانی غذایی و فراورده های کشاورزی چین) واضح و عیان بود، و همچنین این راه چین را به کشورهایی با رشد و توسعۀ غذایی وصل میکرد.
وی خاطرنشان ساخت که علیرغم آنکه رشد تقاضای داخلی چین برای فراورده های غذایی کاهش داشته اما واردات سویای چین در سال جاری بالای 100 میلیون تن بوده است.
وی در ادامه پرسید رشد تقاضا برای فراورده های غذایی از سال 2012 میلادی با کُندی رو به رو بوده است، پس چرا با اینحال رشد تقاضا برای سویا همچنان رو به افزایش است؟ وی به این صورت به سؤال خود پاسخ داد که : دلایل داخلی متعددی برای آن وجود دارد من جمله بهبود ضریب تبدیل خوراک، صنعتی کردن کشاورزی، اما وی همچنین به ظرفیت بالای چین برای خُرد کردن غلات نیز اشاره کرد.
Chow اذعان داشت: "چین پتانسیل آن را دارد که سویای بیشتری وارد کند و سویای خُرد شدۀ بیشتری به کشورهای جنوب شرقی آسیا صادر کند ضمن آنکه از روغن سویا بجای روغن پالم استفاده کند."
با در نظر گرفتن این احتمالات، Chow در حاشیۀ کنفرانس جهانی غلات اذعان داشت که واردات سویای چین بیشتر هم خواهد شد و کنجالۀ آن سپس به ژاپن، کرۀ جنوبی، ویتنام، و فیلیپین صادر خواهد شد.
وی خاطرنشان ساخت: "از دیگر عوامل تأثیرگذار در این میان وضعیت طبقۀ متوسط جامعه است. مردم خواستار روغن سالمتر هستند، بنابراین تقاضا برای روغن سویا بیشتر از روغن پالم است. روغن پالم بایستی از چرخۀ مصرف خارج گردد. چین به راحتی می تواند 10 تا 15 درصد بیشتر یعنی 10 تا 15 میلیون تن سویای بیشتر واردات داشته باشد، قطعاً این اتفاق یک شبه اتفاق نمی افتد اما پیش بینی می کنم اقدامی در این خصوص صورت گیرد."
Juhui Huang معاون شرکت BRF Asia اذعان داشت در آینده ای نزدیک چین حتی در بازارهای دیگر نیز قادر است فعال باشد. وی عنوان کرد: "چین احتمالاً در تجارت برنج نیز اقداماتی انجام دهد تا فشار ناشی از ذخایر برنج را تخفیف دهد. به منظور عدم وارد آوردن خسارت به همکارانش در جاده و کمربند ابریشم، واردات برنج را محدود نخواهد کرد اما ممکن است به صادرات برنج و ذرت در سال 2018 روی آورد. همچنین چین به توسعۀ واردات محصولات کشاورزی به ویژه محصولات با کیفیت و با ارزش مانند سویا، کنجاله و فراورده های آبی خواهد پرداخت. از سوی دیگر، چین به زودی یکی از واردکنندگان بزرگ ذرت نیز خواهد شد – ذخائر ذرت طی دو سه سال اخیر خالی شدند."
سایر بازارهای درحال توسعه
البته چین تنها بازار در حال توسعۀ غلات نیست. در حال حاضر، جمعیت طبقۀ متوسط هند در مقایسه با چین کم است اما طبق برآوردها، تا سال 2026 میلادی در حدود 150 میلیون خانوار دیگر به برابری قدرت خرید واقعی که بالای 20 هزار دلار است دست خواهند یافت که تقریباً سه برابر سال 2016 می باشد. اندونزی نیز بر طبق برآوردها در دورۀ مذکور، 28 میلیون خانوار به جمعیت طبقۀ متوسط خود با برابری قدرت خرید واقعی بالای 20 هزار دلار افزوده خواهد شد و این در حالیست که جمعیت طبقۀ متوسط پاکستان و بنگلادش به سرعت رو به افزایش است و مصرف غلات بیشتری در آینده خواهد داشت.
Sumit Gupta یکی از مدیران بازرگانی هند نیز اذعان داشت جمعیت هند همچنان رو به رشد است و همگام با افزایش درآمدها، رفاه و شهرنشینی تقاضا برای غذای بهتر و فراورده های پروتئینی نیز بیشتر خواهد شد. در حالیکه مصرف سرانۀ گوشت در هند پائین است، Gupta گفت افسانه ای در هند وجود دارد که ادعا میکند تمام هندی ها گیاه خوار بودند.
در حالیکه بخش عمدۀ آن به سیاست های قیمت گذاری و حمایت از کشاورزان هندی مربوط می شود چرا که منجر به افزایش تولیدات داخلی می گردد؛ اما وی عنوان کرد با افزایش جمعیت طبقۀ متوسط در آینده میزان تقاضا برای فراورده های پروتئینی نیز افزایش خواهد یافت و در نتیجه میزان واردات غلات نیز افزایش خواهد یافت. وی افزود: "همچنانکه به سال 2020 میلادی نزدیکتر می شویم، میزان نیاز وارداتی هند نیز افزایش می یابد – مسأله زمان آن نیست بلکه مسأله میزان آن است."
Diaa Ghaly مدیر عامل شرکت تغذیه ای "Abu Dhabi’s Al Dahra Holding" اذعان داشت که این کمپانی با همکاری دولت به تأمین منابع غذایی امارات و خاورمیانه کمک می کند. تاکنون این کمپانی در 20 کشور تأسیس شده و سیاست های سرمایه گذاری خارجی قوی را دنبال می کند. این سرمایه گذاریها در امریکا، اروپا، استرالیا و افریقا بوده است.
وی افزود: "تولید غلات در خاورمیانه زیاد نیست و این یعنی واردات بیشتر. کشورهای این منطقه سعی دارند به خودکفایی برسند اما آنها نیاز دارند که منابع غذایی خود را تأمین کنند بنابراین سرمایه گذاری خود را میان منابع مختلفی پخش می کنند به عنوان مثال ایالات متحده و دریای سیاه. آنها در محصولات زراعی در سرتاسر جهان سرمایه گذاری می کنند، در امریکای جنوبی و دریای سیاه زمین میخرند تا در دراز مدت بتوانند تأمین منابع غذایی داشته باشند."
David Ross مدیرعامل Alphamar Agencia Maritima اذعان داشت: "در خصوص آمار و ارقام صادرات، هنگامیکه به آمار مربوط به سویا در 10 سال گذشته مینگریم، یک رشد ثابت بالای 65% مشاهده میکنیم که بخش اعظم این رشد در 5 سال گذشته اتفاق افتاده است."
وی همچنین ضمن اشاره به اهمیت زنجیرۀ عرضه و تولید به بنادر "نیم دایرۀ شمالی"، این نکته را نیز خاطرنشان کرد که افزایش ظرفیت ها در بخش سرمایه گذاری در بنادر Santos و Paranagua در جنوب ادامه داشته است.
Ross گفت: "بنادر جدید شمالی فشار را از روی شانه های بنادر جنوبی خواهند برداشت. اما این بنادر هنوز درگیر تنگه هایی هستند. در صورتیکه خواهان بازگشت سرمایه گذاری هایمان هستیم ، بایستی حسابگری های ما برای ارسال محموله به بندر، بهتر شود. هنوز هم سیستم ها به کامیون ها وابسته اند. مزرعه داران به دلیل کمبود انبارهای داخلی در فصل اوج بهره برداری، از کامیون ها به عنوان سیلو استفاده می کنند."
در حالیکه بسیاری از سخنرانان تأکید کردند که صادرکنندگان غلات در منطقۀ دریای سیاه در بازارهای آسیایی جایگاه محکمی پیدا کرده اند و تولیدات در این مناطق رو به افزایش است، صادرکنندگان گندم استرالیا خود را در تنگنای بیشتری یافتند.
