چکیده:این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سه آنزیم تجاری سافیزیم، کمبو و کمین بر عملکرد جوجههای گوشتی با جیرههای بر پایهی گندم و جو انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 405 قطعه جوجهی گوشتی از سویهی راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 3 تکرار (هر تکرار شامل15 قطعه جوجهی گوشتی) از سن 42-1 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. آنزیمهای مورد استفاده در گروههای آزمایشی شامل: 1) شاهد بدون آنزیم 2) سافیزیم 3) کمبو4 ) کمین. 5) سافیزیم و کمبو6) سافیزیم و کمین 7) کمبو و کمین 8) سافیزیم، کمبو و کمین 9) تیمار شاهد دوم (بدون آنزیم، جو و گندم) بر پایهی ذرت و کنجالهی سویا بودند. در پایان دورهی آزمایش، نتایج حاصله نشان داد. که کاربرد گندم و جو همراه با آنزیم دارای اثرات معنیداری بر عملکرد جوجههای گوشتی میباشد (05 / 0>p). بر این اساس، بالاترین مقدار خوراک مصرفی (457 / 108 گرم) و افزایش وزن (610 / 53 گرم) در گروه آزمایشی 5 مشاهده گردید.
مقدمه: مطالعات انجام گرفته در تعین ارزش غذایی جو، گندم و چاودار در گذشته نشان داده است که ترکیبات غیرنشاستهای با افزایش میزان چسبندگی مواد هضمی موجود در روده عامل اصلی ایجاد تغییر پذیری بالادر ارزش تغذیهای و مقادیر انرزی قابل سوخت و ساز مشاهده شده در این دانهها میباشد (4). امروزه اکثر تولیدکنندگان خوراک طیور هنگام استفاده از سطوح بالای گندم و جو در جیره، افزودن آنزیم به آن را به عنوان یکی از موثرترین راهکارها جهت بهبود عملکرد و کاهش اثرات نامطلوب ترکیبات پلیساکارید غیرنشاستهای موجود در این دانهها قرار میدهند (3). تحقیقات نشان داده است که کاربرد آنزیمهای زایلاناز و بتاگلوکاناز در جیرههای غذایی بر پایهی غلات، عملکرد پرنده را بهبود بخشیده و قابلیت هضم مواد مغذّی را افزایش میدهند (1).
مواد و روش ها:دراین آزمایش تعداد 405 قطعه جوجهی گوشتی از سویهی راس- 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار و هر تیمار شامل 3 تکرار (15 قطعه در هر تکرار) جمعاً در 27 واحد آزمایشی به مدت 42 روز در شرایط در شرایط محیطی یکسان، مورد آزمایش قرار میگیرند. در پایان دوره پس از وزنکشی جوجه های کلیه واحدهای مورد آزمایش،از هر واحد 2 قطعه جوجه (یکی نر و دیگری ماده) انتخاب شده و و بعد از ساعت10 گرسنگی، کشتار گردیده وصفات لاشه، با توجّه به درصد لاشه محاسبه گردیدند.. مقدار توصیه شده از هر کدام از آنزیمها 5 / 0 کیلوگرم در تن بود که در استفاده از مخلوط آنزیم ها نیز 5 / 0 کیلوگرم در کل منظور گردید. داده های حاصله به کمک نرم افزارSAS آنالیز شده و میانگین ها با آزمون دانکن مقایسه گردیدند.
نتایج و بحث:نتایج حاصل از عملکرد جوجههای گوشتی در جدول (1) آمده است:
جدول1- اثر جیرههای آزمایشی بر عملکرد جوجههای گوشتی
ضریب تبدیل غذایی |
افزایش وزن (گرم) |
خوراک مصرفی (گرم) |
تیمارها |
1 / 2 |
427 / 50ab |
93 / 100b |
1 |
057 / 2 |
360 / 48ab |
ab547 / 99 |
2 |
067 / 2 |
705 / 48ab |
903 / 100b |
3 |
957 / 1 |
120 / 53ab |
863 / 103ab |
4 |
017 / 2 |
610 / 53a |
457 / 108a |
5 |
2 |
740 / 52ab |
560 / 104a |
6 |
060 / 2 |
610 / 49ab |
307 / 102b |
7 |
057 / 2 |
003 / 51ab |
970 / 104ab |
8 |
1 / 2 06 / 0 |
778 / 47b 71 / 1 |
680 / 100b 825 / 1 |
9 SEM |
a-b: در هر ستون اعداد دارای حروف متفاوت از لحاظ آماری اختلاف معنیدار دارند (05 / 0>p).
نتایج حاصل ازتیمارهای مختلف آزمایشی در جیرههای بر پایه گندم و جو با همراه با آنزیم نشان میدهد بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری وجود دارد(05 / 0>p). بطوریکه بیشترین میانگین خوراک مصرفی وافزایش وزن روزانه مربوط به تیمار (5) بود. در گزارشات چوکت و آنیسون (1990) یکی از محدودیت های استفاده از دانه های گندم و جو در جیره های غذایی جوجه های گوشتی زیاد بودن فیبر و کربوهیدرات های غیر نشاسته ای در آنها ذکر شده است که موجب اختلال در عملکرد آنها می گردد. بالا بودن مقدار خوراک مصرفی روزانه و نیز افزایش وزن در گروه آزمایشی5 را میتوان به استفاده از آنزیمهای سافیزیم و کمبو نسبت داد، که آنزیم ها در آن به شیوههای مختلف از جمله مساعد نمودن محیط دستگاه گوارش و نیز کاهش چسبناکی مواد گوارشی و غلبه بر مواد بازدارندهای از قبیل پلی ساکاریدهای غیر نشاستهای، موجب افزایش مصرف و جذب مواد مغذّی و در نهایت استفاده بهتر از مواد جذب شده به منظور افزایش وزن بالا بوده است (2). و در گروههای مختلف آزمایشی دیگر از لحاظ ضریب تبدیل غذایی ایدهآلترین ضریب تبدیل(1 / 957) مربوط به تیمار(4) بود (05 / 0>p).
نتیجهگیری کلی:نتیجهگیری میشود که استفاده از سطوح 15 و 30 درصدی گندم و جو در جیرههای غذایی دورههای آغازین و رشد جوجههای گوشتی به همراه آنزیمهای سافیزیم، کمبو و کمین در مقایسه به جیرههای رایج آنها (فرموله شده بر اساس ذرت و کنجالهی سویا) نه تنها اثرات سوئی بر عملکرد ندارد، بلکه باعث بهبودی نیز در این زمینهها میگردد که این بهبودی در گروههای آزمایشی حاوی ترکیب آنزیمهای تجاری (سافیزیم و کمبو) بیشتر مشهود است.
منایع
1. افشار مازندران، و.ا.رجب. 1379.کاربرد آنزیمها در تغذیه طیور.انتشارات نوربخش. چاپ آسمان.
2. Choct M and Annison G. 1990. Antinutritive activity of wheat pentosans in broiler diets. Bri. Poult. Sci. 31: 811-821
3. Steenfeldt., M. Hammershij, A. Milliertez and fjensen, J. 1998. Enzyme supplemention of wheat-based diets for broilers. 2. Effect on apparent matabolisable energy content and nutrient digesablity. Anim. Feed. Sci. Tech. 75: 45 -64.
4.Wiseman, J., N.T, Nicol and Norton. G. 2000. Relationship between apparent metabolisable (AME) value and in-vivo / in-vitro starch digestibility of wheat for broiler. Worlds. poult. Sci. 56: 305 -318.
Investigation the effects using of commercial enzymes on performance of broiler chickens
Mahini1, F, Nobakht2, A and khodaie3, S
1 graduated student stuff of Islamic Azad University- Maragheh branch
2 Scientific stuff of Islamic Azad University- Maragheh branch
Abstract:
This experiment Investigation the effects using of three commercial enzyme of(saphyizyme,combo and kemin) on diets with wheat and barley base on performance of broilers. This experiment was conducted in a completely randomized design with 405 of broiler (Ross-308) in 9 treatment and 3 replicate (with 15 bird in each replicate) from 1 to 42 days and included: 1) control group without enzyme and enzymes in other groups were 2) saphyizyme 3) combo, 4) Kemin, 5) saphyizyme and combo, 6) saphyizyme and kemin , 7) combo and kemin, 8) saphyizyme,combo and kemin and 9) second control group (without using wheat and barley) with corn and soyabean meal base. The results showed that the using of there enzyme with wheat and barley had significantly difference between treatments in performance, (P<0.05). The highest amount of daily feed intake and weight gain (108.457 g) and (53.610 g) were observed in 5 experimental group.