هر مرغدار بر این باور است که بهترین آب آشامیدنی را برای طیور خود استفاده می کند ؛ بی بو ، شفاف ، و با طعم "خوب" و دمای ایده آل !
به جز فاکتورهای ذکر شده که آب آشامیدنی مطلوب بایستی دارا باشد، آب آشامیدنی به دو گروه "سخت" و "نرم" طبقه بندی می شوند.
از ترکیبات اصلی "آب سخت" میزان کلسیم و منیزیم موجود در آن است . با برداشتن یون های کلسیم (Ca) و منیزیم (Mg) و جایگزینی آن با یون سدیم (Na) آب در واقع سختی خود را از دست می دهد و آب "نرم" خواهیم داشت .
در فارم ها و مرغداری هایی که آب نرم استفاده می شود ، مزایای فراوانی برای مرغدار به همراه می آورد . از آبخوری ها، آب خیلی به ندرت می چکد و در لوله های آبخوری جرم خیلی کمتری می گیرد.
در خصوص آب "سخت" برعکس این موضوع صدق می کند ؛ در فارم ها و مرغداری هایی که آب سخت مورد استفاده قرار می گیرد، رسوبات در اطراف قطره چکان آبخوری ها و داخل لوله های آب دیده می شود که بستر مناسبی برای رشد باکتری می شوند و زمینه ساز مسائل و مشکلات بزرگتر در تولیدات مرغداری می گردد.