با وارد شدن آمریکا در نزاع بر سر پرورش بدون آنتی بیوتیک طیور، جالب است مواردی را که تاکنون اروپا آن ها را تجربه کرده است و آن چه که در بازار آمریکا وجود دارد را بررسی نماییم.
بر هیچ کس پوشیده نیست که آمریکا راهی را دنبال می کند که ابتدا اتحادیه اروپا آن را در پیش گرفت، به ویژه زمانی که اتحادیه اروپا در جیره غذایی طیور استفاده از آنتی بیوتیک به عنوان محرک رشد را ممنوع نمود. در واقع، در بسیاری از موارد شناخته شده، صنعت طیور آمریکا از اتحادیه اروپا یک پله فراتر رفته است و استفاده از آنتی بیوتیک ها را حتی با هدف درمانی نیز ممنوع کرده است. مسئله سخت تر از آن این است که کوکسیدیواستات ها در قوانین آمریکا در دسته آنتی بیوتیک ها قرار گرفته اند، چیزی که اتحادیه اروپا تا به امروز با دقت تمام از آن خودداری کرد.
تمامی این تجربیات به دست آمده زمانی خود را نشان می دهند که آنتی بیوتیک های با اثر طولانی از جیره طیور حذف می شود. مطمئنا، فرمولاسیون خوراک باید تغییر کند و سلامت کل فارم نیز بهبود پیدا کند اما این ها تصمیمات نادرست متخصصان تغذیه و دامپزشکان است. تمرکز بر روی مکمل های خوراک باقی می ماند که می تواند جایگزین آنتی بیوتیک ها شود و گاهی نیاز به تغییرات عمیق تر احساس می شود. با این اوصاف، این مباحث می تواند در لیستی از جایگزین های آنتی بیوتیک ها خلاصه شود که برحسب تجربه و بحث و مذاکره به دست آمده اند.
در زیر به 7 مورد از این جایگزین ها اشاره می کنیم.
1. اسیدهای ارگانیک
هیچ شکی وجود ندارد که مهم ترین جایگزین آنتی بیوتیک ها، اسیدهای ارگانیک می باشند. این ترکیب ها به هر صورتی که باشند نشان داده اند که فعالیت های ضدباکتریایی بسیار قوی ای دارند. همگی آن ها به طور یکسان کار نمی کنند زیرا محل فعالیت آن ها به pH روده و ارزش ثابت تفکیک اسیدی بستگی دارد.
همچنین، اسیدهای ارگانیک در مقابل بسیاری از انواع مختلف باکتری روده قدرت مختلفی دارند. مطمئنا، میزان گنجایش برای همه اسیدهای ارگانیک یکسان نیست. در این قسمت باید یادآور شد که اضافه کردن 1 یا 2 کیلوگرم از اسیدهای ارگانیک در هر تن از خوراک کامل خیلی کافی نیست، اما بیشتر از این میزان، هزینه ها بالا می رود و این مقدار کم اغلب چرایی بی نتیجه بودن آزمایش محصول جدید را توجیح می کند.
2. پروبیوتیک ها
در دنیای متخصصان طیور، پروبیوتیک ها اهمیت بالایی دارند. مطالعه ای که اخیرا مجله WATT Global Media منتشر کرده است نشان می دهد که جایگزین کردن پروبیوتیک ها به جای آنتی بیوتیک ها همیشه همراه با میکس کردن مکمل ها با آن ها است. گاهی، این پروبیوتیک همراه با خود آنتی بیوتیک ها استفاده می شود و فرض می شود که آنتی بیوتیک ها آن ها را از بین نمی برند. به همین منظور، باید مطمئن شد که سویه ای خاص از پروبیوتیک ها که جایگزین آنتی بیوتیک ها می شود توسط مکمل های دیگر جایگزین آنتی بیوتیک کشته نمی شوند یا از بین نمی روند. این امر در مورد سویه های پروبیوتیک حساس به اسید نیز صادق است.
3. فیتوژنیک ها و فیتوبیوتیک ها
این گروه، همان محصولاتی هستند که "روغن های اساسی یا اسانس" نامیده می شوند اما به دلیل این که این گروه در حال حاضر تمام ترکیبات موجود در گیاهان را دارند، نام گذاری آن ها را کلی تر کرده ایم. استفاده از این گروه در اتحادیه اروپا به گستردگی اسیدها و پروبیوتیک ها نیست اما در بازار آمریکا بسیار رواج دارد. فیتوژنیک ها و فیتوبیوتیک ها، درست یا نادرست، در آمریکا به عنوان اسیدهای ارگانیک شناخته می شوند، که دلیل اصلی آن این است که بازار هوشمند این کشور آن ها را به عنوان قوی کننده اسیدهای ارگانیک استفاده می کند. این کار ممکن است درست باشد اما همیشه در همه موارد عملی نیست. برای مثال، برخی از ترکیبات فیتوبیوتیک ممکن است مانع از عملکرد سیستم ایمنی شوند، در حالی که دیگر ترکیبات سیستم هاضمه را تحریک می کند. در بسیاری از موارد، محصولات مدرن حفاظت شده هستند، زیرا بعضی از عناصر موجود ممکن است بسیار فرّار باشند.
4. آنزیم های NSP
مرغ های گوشتی و پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای (در این مورد منظور فقط بتاگلوکان ها و آرابینوزایلن ها است) ترکیبی ایده آل نیستند. چسبندگی ناشی از میزان بالای NSP عبور هضمی را آهسته می کند و در عین حال از ورود آنزیم ها به درون دستگاه گوارش جلوگیری می کند که این امر موجب کاهش مصرف خوراک و کاهش قابلیت هضم مواد مغذی می شود. اگر برخی از باکتری های بیماری زا محلی امن در محل عبور هضمی چسبناک پیدا کنند تا آنتی بیوتیک عناصر خوراک را تکثیر کنند یا زنده نگه دارند، نمی توانند جایگزین آنتی بیوتیک شوند. این مسئله با عملکرد قوی آنتی بیوتیک ها حل شده اما جایگزین کردن ها آن قدر قوی نبوده است و به همین دلیل چسبندگی را از بین برده است؛ ماده ژله مانند به عنوان مرحله ای در نظر گرفته می شود که حرکتی موثر برای جایگزین کردن باکتری های مفید رشد کننده درون خوراک هستند.
5. فیبرهای غیرمحلول
اگرچه ترکیبات NSP که در بالا ذکر شد بخشی از "فیبر" موجود در خوراک ها هستند اما گروه فیبرهای غیرمحلول شامل عناصر مفید مانند سلولز (و لیگنین که NSP نیستند بلکه پلی فنول می باشند) را نیز شامل می شود. لیگنین فقط برای افزایش میزان عبور روده ای مفید است اما سلولز می تواند فعالیت های بیشتری نیز داشته باشد. مباحث بسیار دیگری در مورد مزایا، دوزاژ و زمان لیگنوسلولزها در جیره مرغ ها وجود دارد اما تمام این موارد در جهت کنترل آب در روده حرکت می کنند که این امر موجب خشک شدن مدفوع می شود.
6. فیبرهای کاربردی
قطعا این نام گذاری نام مناسبی نیست، زیرا پیش تر نام مناسب آن متاسفانه به گروه دیگری یعنی پروبیوتیک ها داده شد. این گروه شامل الیگوساکاریدها (مانند اینولین) و بعضی از پلی ساکاریدها (مثل پکتین ها) و شاید همه نوع فیبر می شود. در این جا، اطلاعات ما در مورد این که کدام نوع از فیبرها موثر است بیشتر تجربی است و بر اساس دانش ما از ویژگی های محصول است. نظر کلی این است که میکروب های مفید روی برخی از انواع فیبرها رشد می کنند و بیشتر کردن سرعت آن ها موجب افزایش میزان باکتری های بیماری زا می شود. این نظریه ای است که وجود دارد و شاید بهترین راه این باشد که زمانی که خوراک با برخی از سویه های پروبیوتیک ها افزیش می یابد این کار را انجام داد.
7. مس
اکسید زینک نمی تواند برای مرغ ها استفاده شود زیرا خیلی سریع سمی می شود. اما تحقیقات نشان می دهد که برخی از ترکیبات حاوی مس ممکن است باکتریواستاتیک داشته یا حتی تاثیر باکتریوسیدیکباشند. در واقع، محصولات جدید خیلی سریع برای گرفتن جای سولفات مس که از قدیم استفاده می شد موجود می شوند. این که آیا ترکیبات مس ارگانیک می توانند همان مزایا را ارائه دهند یا خیر هنوز مسئله مورد بحث است و نمی دانیم که غلظت بالای مس در خون(تاثیر سیستمی) است که تاثیرات مفید ایجاد می کند یا نوع خاصی از برخی نمک های مس (تاثیر منطقه ای روده). شاید هم ترکیبی از هر دوی این ها باشد.
بحث در مورد جایگزین کردن مکمل ها به جای آنتی بیوتیک ها شاید 5 دقیقه زمان ببرد ولی در مورد چیزهای دیگر 55 دقیقه زمان برای بحث لازم است. خوراکی با پروتئین بالا هرگز نباید موجب شود که پرنده احساس کند ما چه چیزی استفاده کرده ایم. در مورد سلامتی نیز به همین صورت است: پرنده ای با وضعیت سلامتی زیر حد میانگین عملکرد ضعیف تری نسبت بهپرنده سالم تر دارد و فرقی نمی کند که چه میزان مکمل در خوراک او استفاده کرده ایم.
بر هیچ کس پوشیده نیست که آمریکا راهی را دنبال می کند که ابتدا اتحادیه اروپا آن را در پیش گرفت، به ویژه زمانی که اتحادیه اروپا در جیره غذایی طیور استفاده از آنتی بیوتیک به عنوان محرک رشد را ممنوع نمود. در واقع، در بسیاری از موارد شناخته شده، صنعت طیور آمریکا از اتحادیه اروپا یک پله فراتر رفته است و استفاده از آنتی بیوتیک ها را حتی با هدف درمانی نیز ممنوع کرده است. مسئله سخت تر از آن این است که کوکسیدیواستات ها در قوانین آمریکا در دسته آنتی بیوتیک ها قرار گرفته اند، چیزی که اتحادیه اروپا تا به امروز با دقت تمام از آن خودداری کرد.
تمامی این تجربیات به دست آمده زمانی خود را نشان می دهند که آنتی بیوتیک های با اثر طولانی از جیره طیور حذف می شود. مطمئنا، فرمولاسیون خوراک باید تغییر کند و سلامت کل فارم نیز بهبود پیدا کند اما این ها تصمیمات نادرست متخصصان تغذیه و دامپزشکان است. تمرکز بر روی مکمل های خوراک باقی می ماند که می تواند جایگزین آنتی بیوتیک ها شود و گاهی نیاز به تغییرات عمیق تر احساس می شود. با این اوصاف، این مباحث می تواند در لیستی از جایگزین های آنتی بیوتیک ها خلاصه شود که برحسب تجربه و بحث و مذاکره به دست آمده اند.
در زیر به 7 مورد از این جایگزین ها اشاره می کنیم.
1. اسیدهای ارگانیک
هیچ شکی وجود ندارد که مهم ترین جایگزین آنتی بیوتیک ها، اسیدهای ارگانیک می باشند. این ترکیب ها به هر صورتی که باشند نشان داده اند که فعالیت های ضدباکتریایی بسیار قوی ای دارند. همگی آن ها به طور یکسان کار نمی کنند زیرا محل فعالیت آن ها به pH روده و ارزش ثابت تفکیک اسیدی بستگی دارد.
همچنین، اسیدهای ارگانیک در مقابل بسیاری از انواع مختلف باکتری روده قدرت مختلفی دارند. مطمئنا، میزان گنجایش برای همه اسیدهای ارگانیک یکسان نیست. در این قسمت باید یادآور شد که اضافه کردن 1 یا 2 کیلوگرم از اسیدهای ارگانیک در هر تن از خوراک کامل خیلی کافی نیست، اما بیشتر از این میزان، هزینه ها بالا می رود و این مقدار کم اغلب چرایی بی نتیجه بودن آزمایش محصول جدید را توجیح می کند.
2. پروبیوتیک ها
در دنیای متخصصان طیور، پروبیوتیک ها اهمیت بالایی دارند. مطالعه ای که اخیرا مجله WATT Global Media منتشر کرده است نشان می دهد که جایگزین کردن پروبیوتیک ها به جای آنتی بیوتیک ها همیشه همراه با میکس کردن مکمل ها با آن ها است. گاهی، این پروبیوتیک همراه با خود آنتی بیوتیک ها استفاده می شود و فرض می شود که آنتی بیوتیک ها آن ها را از بین نمی برند. به همین منظور، باید مطمئن شد که سویه ای خاص از پروبیوتیک ها که جایگزین آنتی بیوتیک ها می شود توسط مکمل های دیگر جایگزین آنتی بیوتیک کشته نمی شوند یا از بین نمی روند. این امر در مورد سویه های پروبیوتیک حساس به اسید نیز صادق است.
3. فیتوژنیک ها و فیتوبیوتیک ها
این گروه، همان محصولاتی هستند که "روغن های اساسی یا اسانس" نامیده می شوند اما به دلیل این که این گروه در حال حاضر تمام ترکیبات موجود در گیاهان را دارند، نام گذاری آن ها را کلی تر کرده ایم. استفاده از این گروه در اتحادیه اروپا به گستردگی اسیدها و پروبیوتیک ها نیست اما در بازار آمریکا بسیار رواج دارد. فیتوژنیک ها و فیتوبیوتیک ها، درست یا نادرست، در آمریکا به عنوان اسیدهای ارگانیک شناخته می شوند، که دلیل اصلی آن این است که بازار هوشمند این کشور آن ها را به عنوان قوی کننده اسیدهای ارگانیک استفاده می کند. این کار ممکن است درست باشد اما همیشه در همه موارد عملی نیست. برای مثال، برخی از ترکیبات فیتوبیوتیک ممکن است مانع از عملکرد سیستم ایمنی شوند، در حالی که دیگر ترکیبات سیستم هاضمه را تحریک می کند. در بسیاری از موارد، محصولات مدرن حفاظت شده هستند، زیرا بعضی از عناصر موجود ممکن است بسیار فرّار باشند.
4. آنزیم های NSP
مرغ های گوشتی و پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای (در این مورد منظور فقط بتاگلوکان ها و آرابینوزایلن ها است) ترکیبی ایده آل نیستند. چسبندگی ناشی از میزان بالای NSP عبور هضمی را آهسته می کند و در عین حال از ورود آنزیم ها به درون دستگاه گوارش جلوگیری می کند که این امر موجب کاهش مصرف خوراک و کاهش قابلیت هضم مواد مغذی می شود. اگر برخی از باکتری های بیماری زا محلی امن در محل عبور هضمی چسبناک پیدا کنند تا آنتی بیوتیک عناصر خوراک را تکثیر کنند یا زنده نگه دارند، نمی توانند جایگزین آنتی بیوتیک شوند. این مسئله با عملکرد قوی آنتی بیوتیک ها حل شده اما جایگزین کردن ها آن قدر قوی نبوده است و به همین دلیل چسبندگی را از بین برده است؛ ماده ژله مانند به عنوان مرحله ای در نظر گرفته می شود که حرکتی موثر برای جایگزین کردن باکتری های مفید رشد کننده درون خوراک هستند.
5. فیبرهای غیرمحلول
اگرچه ترکیبات NSP که در بالا ذکر شد بخشی از "فیبر" موجود در خوراک ها هستند اما گروه فیبرهای غیرمحلول شامل عناصر مفید مانند سلولز (و لیگنین که NSP نیستند بلکه پلی فنول می باشند) را نیز شامل می شود. لیگنین فقط برای افزایش میزان عبور روده ای مفید است اما سلولز می تواند فعالیت های بیشتری نیز داشته باشد. مباحث بسیار دیگری در مورد مزایا، دوزاژ و زمان لیگنوسلولزها در جیره مرغ ها وجود دارد اما تمام این موارد در جهت کنترل آب در روده حرکت می کنند که این امر موجب خشک شدن مدفوع می شود.
6. فیبرهای کاربردی
قطعا این نام گذاری نام مناسبی نیست، زیرا پیش تر نام مناسب آن متاسفانه به گروه دیگری یعنی پروبیوتیک ها داده شد. این گروه شامل الیگوساکاریدها (مانند اینولین) و بعضی از پلی ساکاریدها (مثل پکتین ها) و شاید همه نوع فیبر می شود. در این جا، اطلاعات ما در مورد این که کدام نوع از فیبرها موثر است بیشتر تجربی است و بر اساس دانش ما از ویژگی های محصول است. نظر کلی این است که میکروب های مفید روی برخی از انواع فیبرها رشد می کنند و بیشتر کردن سرعت آن ها موجب افزایش میزان باکتری های بیماری زا می شود. این نظریه ای است که وجود دارد و شاید بهترین راه این باشد که زمانی که خوراک با برخی از سویه های پروبیوتیک ها افزیش می یابد این کار را انجام داد.
7. مس
اکسید زینک نمی تواند برای مرغ ها استفاده شود زیرا خیلی سریع سمی می شود. اما تحقیقات نشان می دهد که برخی از ترکیبات حاوی مس ممکن است باکتریواستاتیک داشته یا حتی تاثیر باکتریوسیدیکباشند. در واقع، محصولات جدید خیلی سریع برای گرفتن جای سولفات مس که از قدیم استفاده می شد موجود می شوند. این که آیا ترکیبات مس ارگانیک می توانند همان مزایا را ارائه دهند یا خیر هنوز مسئله مورد بحث است و نمی دانیم که غلظت بالای مس در خون(تاثیر سیستمی) است که تاثیرات مفید ایجاد می کند یا نوع خاصی از برخی نمک های مس (تاثیر منطقه ای روده). شاید هم ترکیبی از هر دوی این ها باشد.
بحث در مورد جایگزین کردن مکمل ها به جای آنتی بیوتیک ها شاید 5 دقیقه زمان ببرد ولی در مورد چیزهای دیگر 55 دقیقه زمان برای بحث لازم است. خوراکی با پروتئین بالا هرگز نباید موجب شود که پرنده احساس کند ما چه چیزی استفاده کرده ایم. در مورد سلامتی نیز به همین صورت است: پرنده ای با وضعیت سلامتی زیر حد میانگین عملکرد ضعیف تری نسبت بهپرنده سالم تر دارد و فرقی نمی کند که چه میزان مکمل در خوراک او استفاده کرده ایم.
