خوانساری :
دولت دست از سر مرغداران بر دارد

دامداران، مرغداران، کارخانه‌های تولید رب‌ گوجه، تولیدکنندگان کنسرو، کارخانه‌های لبنیات، تولیدکنندگان شکر و دیگر صنایع غذایی هر کدام گرفتاری‌های ویژه و البته یک گرفتاری عمومی قدیمی دارند.مسعود خوانساری رییس اتاق تهران و دبیر شورای گفت‌وگوی دولت و بخش‌خصوصی استان تهران در یک نشست در اتاق تهران به درستی و با کمترین کلمات سرچشمه گرفتاری‌ها را نشان داد و گفت:متاسفانه، دولت از ابتدا تا انتهای زنجیره صنعت مرغ کشور مداخله می‌کند و با اعمال سیاست‌های دستوری، زمینه بروز مشکلات برای تولید و مصرف در این بخش را فراهم کرده است.» مرغداری و -البته دیگر صنایع غذایی خروج دولت از مداخلات است. دولت باید اجازه برنامه‌ریزی و سیاستگذاری به بخش خصوصی را قبول کند. تجربه‌های قبلی در سایر صنایع نشان داده که اگر دولت در صنعت مرغ و تخم‌مرغ تنها به تنظیم‌گری بپردازد و از مداخلات ریز و درشت در آن دست بکشد، وضعیت و شرایط تولیدکنندگان این حوزه بهبود پیدا خواهد کرد و مصرف‌کنندگان نیز بدون نگرانی مایحتاج موردنیاز خود را تامین خواهند کرد.

پرسش بسیار بااهمیت این است: چرا دولت سیزدهم همانند دولت‌های پیشین دست از سر صنایع غذایی برنمی‌دارد و به قول رییس اتاق تهران از اول خط تا آخر خط صنعت مرغداری حی و حاضر است و انواع دخالت‌ها در هر بخش از این زنجیره در دستور اکید قرار دارد؟ پاسخ خوش‌بینانه این است که دولت نمی‌خواهد در داستان غذا بی‌گدار به آب بزند و با کنترل‌های سفت و سخت در زنجیره تولید مواد غذایی قصد دارد امنیت غذایی را برای شهروندان فراهم کند. آیا این اراده و خواست دولت در همه سال‌های تازه‌سپری‌شده لباس عمل پوشیده و دخالت‌های دولت به افزایش رفاه مادی گروه‌های کم‌درآمد شهروندی منجر شده است؟ نگاهی به قیمت‌ها و ارقام و آماری که هر روز از سوی مدیران تشکل‌های تولیدی درباره روند کاهنده مصرف ارائه می‌شود خلاف اراده دولت و بدتر شدن امنیت غذایی را اثبات می‌کند. اما پاسخ واقع‌بینانه این است که دیوانسالاران دولتی و نهادهای حکومتی به سادگی دست از دخالت برنمی‌دارند و نمی‌خواهند فلسفه وجودی آنها با پرسش‌های جدی و کارشناسانه روبه‌رو شود. اگر دست دولت و بنگاه‌ها و موسسه‌های آن در زنجیره تولید و توزیع مواد غذایی کوتاه شود و بخش خصوصی بتواند این صنایع را با کارآمدی مدیریت کند شهروندان با جرات بیشتر خواستار کوچک شدن دولت خواهند شد. این یک معما شده که چرا دولت‌های ایران به ویژه دولت سیزدهم که در میان حزب‌ها و گروه‌های سیاسی معارض ندارد و همه نهادهای قدرت سیاسی و رسانه‌ها نیز پشت آن هستند مسوولیت‌ها را به بخش خصوصی نمی‌دهد و خود را از زخم زبان‌های شهروندان خلاص نمی‌کند. دولت اگر بر سر حرفش است که باید به بخش خصوصی بها داد و از تجربه و دانش و سرمایه آنها استفاده کرد. باید حرف رییس اتاق تهران را جدی بگیرد و همه اختیارات و وظایف بازار مواد غذایی را به بخش خصوصی واگذار کند. رییس اتاق تهران بسیار بی‌باک و مطمئن است که در بدترین شرایط اقتصادی با صراحت به دولت می‌گوید خود را کنار بکش و اختیارات را به بخش خصوصی بسپار تا صنعت مرغداری را از بحران بیرون بکشد.