پاسخ شیردهی گاوهای شیرده ای که با آنزیم های کاهش فیبر یافته تغذیه شده اند متناقض بوده است. موثر بودن آنزیم های کاهش فیبر یافته برای بهبود تولید شیر تنها در سی درصد مطالعات بررسی شده است؛ با این حال، هشت آزمایش نتایج مثبت داشته اند.
بر اساس آزمایش هایی که در این مطالعه به کار رفته است، افزایش متوسط تولید شیر به دلیل اضافه شدن آنزیم 5.5 پوند در هر روز بوده (به 2.6 تا 13.9 پوند در روز رسیده است)؛ زمانی که گاوها با آنزیم های کاهش فیبر یافته تغذیه شده اند، هیچ کدام از این آزمایش ها کاهش تولید شیر را نشان نمی دهد. با این حال، واکنش و پاسخ شیردهی به میزان زیادی به دوز آنزیم، ترکیب آنزیم و شیوه استفاده از آنزیم در جیره های غذایی بستگی دارد.
دوز پایین نتایج مثبت را نشان می دهد
پژوهشگران دانشگاه دلاور (Delaware) تاثیر کربوکسی متیل سلولاز (CMC) و کمپلکس زایلاناز را با دو غلظت متفاوت بر روی تولید شیر در گاوهای شیرده مطالعه کرده اند.
با کمال تعجب، پژوهشگران دریافتند که درمان با آنزیم با غلظت پایین،1,600 واحد CMC و 7,300 واحد زایلاناز در هر پوند از علوفه خشک، نه با غلظت بالا یعنی 4,000 واحد CMC و 18,200 واحد زایلاناز، تولید شیر را 6.8 درصد بهبود می بخشد.
به همین ترتیب، جایگزینی ترکیب آنزیم کاهش فیبر یافته با میزان پایین دوز (1.2 گرم/پوند علوفه خشک) در گاوهایی که تازه شیردهی را شروع کرده اند تولید شیر را 3.2 درصد افزایش می دهد اما میزان غلظت نباید بیشتر از این میزان باشد (2.3 گرم/پوند علوفه خشک).
فعالیت آنزیم بر خروجی تاثیر می گذارد
نتایج دانشگاه دلاور با نتایج مطالعه دانشگاه آیداهو(Idaho) آمریکا در تضاد بوده است.
در این مطالعه تولید شیر در گاوهایی که در ابتدای شیردهی خود هستند 13.9 پوند در روز افزایش یافته است. گاوهایی که محلول آنزیمی را مصرف می کنند که حاوی سلولاز و زایلاناز هستند میزان تولید را 1.1 میلی لیتر در هر پوند از علوفه خشک افزایش داده اند. با این حال، در گاوهایی که با میزان پایین تر (0.6 میلی لیتر در هر پوند از علوفه خشک) یا بالاتر (2.3 میلی لیتر در هر پوند از علوفه خشک) آنزیم تغذیه شده اند، افزایش تولید شیر مشاهده نشده است.
نبود واکنش شیردهی در غلظت پایین نشان دهنده فعالیت ناکافی آنزیم غذایی است؛ اما علت کاهش واکنش آنزیم در زمان اضافه شدن میزان بالای مکمل مشخص نیست.
سه فرضیه در مورد نبود واکنش شیردهی در زمان استفاده از میزان دوز بالای آنزیم وجود دارد که به ترتیب زیر می باشد:
•ممکن است به دلیل بازخورد منفی آنزیم به افزایش غلظت محصول تعامل آنزیم سوبسترا باشد.
•تخمیر قندهایی که از طریق هیدرولیز دیواره سلولی تولید شده اند ممکن است pH شکمبه را به سطحی برساند که مانع از هضم دیواره سلولی می شود.
•این امکان وجود دارد که آنزیم های برون زاد با جمعیت شکمبه برای محل های اتصال سلولوزی موجود در خوراک رقابت می کنند.
نقش ترکیبات آنزیمی
منبع و ترکیب آنزیم های خاص نیز عوامل مهمی در بهبود پاسخ شیردهی است.
پژوهشگران دانشگاه دلاور تاثیرات دو مجموعه مختلف آنزیم سلولازی گرفته شده از تخمیرهای مختلف یک ارگانیسم واحد را به همراه مجموعه آنزیم زایلانازی واحد بر تولید شیر مطالعه می کند.
تولید شیر برای گاوهایی که با علوفه دارای آنزیم یا بدون آنزیم )EA 2 3,700 واحد کربوکسی متیل سلولز و 14,000 واحد زایلاناز) تغذیه شده اند یکسان بوده است؛ با این حال، تولید در گاوهایی که با EB1.2 (3,600 واحد کربوکسی متیل سلولز و 11,000 واحد زایلاناز) تغذیه شده اند 5.5 پوند افزایش یافته است.
جیره های غذایی نقش ایفا می کنند
دو مطالعه ای که گروه پژوهشی در کانادا انجام داده اند نشان می دهد که واکش شیردهی گاوهای شیری که با آنزیم های کاهش فیبر یافته تغذیه شده اند به مقدار جیره غذایی بستگی دارد که در آن مجموعه آنزیم ها اضافه شده است.
در مطالعه اول، پژوهشگران 8 درصد افزایش تولید شیر را در گاوهایی گزارش کرد اند که با بسته های یونجه دارای 1 گرم بر پوند مکمل آنزیمی تغذیه شده اند. با اینحال زمانی که 0.5 گرم بر پوند از همان مجموعه آنزیم به کنسانتره و بسته های یونجه اضافه می شود، تغییری در تولید شیر مشاهده نمی شود.
در آزمایش بعدی، تولید شیر در گاوهایی که با محصول آنزیمی تجاری اضافه شده به کنسانتره تغذیه شده اند 4.6 پوند در روز بیشتر از گاوهایی بوده است که جیره کنترل شده داشته اند.
با این حال، اضافه کردن همان مجموعه آنزیم به جیره های کاملا مخلوط (TMR) بر تولید شیر تاثیر گذار نبوده است.
فرض بر آن است که آنزیم هایی که بلافاصله قبل از خوردن خوراک اضافه شده اند ممکن است درون مایع شکمبه بروند و قبل از این که در شکمبه موثر واقع شوند، به سرعت به قسمت های پایین تر دستگاه گوارش بروند. افزایش هضم پس از شکمبه ای، به دلیل مکمل آنزیمی TMR قابلیت هضم ظاهری را در کل دستگاه گوارش بدون افزایش تولید شیر بهبود می بخشند.
تاثیر بر محتوای شیر
افزایش چربی شیر گاوهایی که با آنزیم ها تغذیه شده اند فقط در سه مورد از 19 آزمایشی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند، گزارش شده است.
در یکی از آزمایش ها، تولید چربی به دلیل تولید شیر بیشتر افزایش یافت. در مطالعه سوم، چربی بیشتر موجود در شیر گاوهایی که با جیره های دارای آنزیم تغذیه شده اند، در تولید شیر و غلظت چربی افزایش می یابد.
در چهار آزمایش از 20 آزمایشی که انجام شده، افزایش چشمگیر پروتئین شیر به دلیل افزودن آنزیم با فیبر کاهش یافته به جیره های غذایی گاوهای شیرده گزارش شده است.
در دو مطالعه دیگر، با اضافه کردن آنزیم فیبرولیتیک، محتوای پروتئین شیر بهبود یافت. اگرچه در تولید پروتئین شیر تغییری حاصل نشد.
بر اساس آزمایش هایی که در این مطالعه به کار رفته است، افزایش متوسط تولید شیر به دلیل اضافه شدن آنزیم 5.5 پوند در هر روز بوده (به 2.6 تا 13.9 پوند در روز رسیده است)؛ زمانی که گاوها با آنزیم های کاهش فیبر یافته تغذیه شده اند، هیچ کدام از این آزمایش ها کاهش تولید شیر را نشان نمی دهد. با این حال، واکنش و پاسخ شیردهی به میزان زیادی به دوز آنزیم، ترکیب آنزیم و شیوه استفاده از آنزیم در جیره های غذایی بستگی دارد.
دوز پایین نتایج مثبت را نشان می دهد
پژوهشگران دانشگاه دلاور (Delaware) تاثیر کربوکسی متیل سلولاز (CMC) و کمپلکس زایلاناز را با دو غلظت متفاوت بر روی تولید شیر در گاوهای شیرده مطالعه کرده اند.
با کمال تعجب، پژوهشگران دریافتند که درمان با آنزیم با غلظت پایین،1,600 واحد CMC و 7,300 واحد زایلاناز در هر پوند از علوفه خشک، نه با غلظت بالا یعنی 4,000 واحد CMC و 18,200 واحد زایلاناز، تولید شیر را 6.8 درصد بهبود می بخشد.
به همین ترتیب، جایگزینی ترکیب آنزیم کاهش فیبر یافته با میزان پایین دوز (1.2 گرم/پوند علوفه خشک) در گاوهایی که تازه شیردهی را شروع کرده اند تولید شیر را 3.2 درصد افزایش می دهد اما میزان غلظت نباید بیشتر از این میزان باشد (2.3 گرم/پوند علوفه خشک).
فعالیت آنزیم بر خروجی تاثیر می گذارد
نتایج دانشگاه دلاور با نتایج مطالعه دانشگاه آیداهو(Idaho) آمریکا در تضاد بوده است.
در این مطالعه تولید شیر در گاوهایی که در ابتدای شیردهی خود هستند 13.9 پوند در روز افزایش یافته است. گاوهایی که محلول آنزیمی را مصرف می کنند که حاوی سلولاز و زایلاناز هستند میزان تولید را 1.1 میلی لیتر در هر پوند از علوفه خشک افزایش داده اند. با این حال، در گاوهایی که با میزان پایین تر (0.6 میلی لیتر در هر پوند از علوفه خشک) یا بالاتر (2.3 میلی لیتر در هر پوند از علوفه خشک) آنزیم تغذیه شده اند، افزایش تولید شیر مشاهده نشده است.
نبود واکنش شیردهی در غلظت پایین نشان دهنده فعالیت ناکافی آنزیم غذایی است؛ اما علت کاهش واکنش آنزیم در زمان اضافه شدن میزان بالای مکمل مشخص نیست.
سه فرضیه در مورد نبود واکنش شیردهی در زمان استفاده از میزان دوز بالای آنزیم وجود دارد که به ترتیب زیر می باشد:
•ممکن است به دلیل بازخورد منفی آنزیم به افزایش غلظت محصول تعامل آنزیم سوبسترا باشد.
•تخمیر قندهایی که از طریق هیدرولیز دیواره سلولی تولید شده اند ممکن است pH شکمبه را به سطحی برساند که مانع از هضم دیواره سلولی می شود.
•این امکان وجود دارد که آنزیم های برون زاد با جمعیت شکمبه برای محل های اتصال سلولوزی موجود در خوراک رقابت می کنند.
نقش ترکیبات آنزیمی
منبع و ترکیب آنزیم های خاص نیز عوامل مهمی در بهبود پاسخ شیردهی است.
پژوهشگران دانشگاه دلاور تاثیرات دو مجموعه مختلف آنزیم سلولازی گرفته شده از تخمیرهای مختلف یک ارگانیسم واحد را به همراه مجموعه آنزیم زایلانازی واحد بر تولید شیر مطالعه می کند.
تولید شیر برای گاوهایی که با علوفه دارای آنزیم یا بدون آنزیم )EA 2 3,700 واحد کربوکسی متیل سلولز و 14,000 واحد زایلاناز) تغذیه شده اند یکسان بوده است؛ با این حال، تولید در گاوهایی که با EB1.2 (3,600 واحد کربوکسی متیل سلولز و 11,000 واحد زایلاناز) تغذیه شده اند 5.5 پوند افزایش یافته است.
جیره های غذایی نقش ایفا می کنند
دو مطالعه ای که گروه پژوهشی در کانادا انجام داده اند نشان می دهد که واکش شیردهی گاوهای شیری که با آنزیم های کاهش فیبر یافته تغذیه شده اند به مقدار جیره غذایی بستگی دارد که در آن مجموعه آنزیم ها اضافه شده است.
در مطالعه اول، پژوهشگران 8 درصد افزایش تولید شیر را در گاوهایی گزارش کرد اند که با بسته های یونجه دارای 1 گرم بر پوند مکمل آنزیمی تغذیه شده اند. با اینحال زمانی که 0.5 گرم بر پوند از همان مجموعه آنزیم به کنسانتره و بسته های یونجه اضافه می شود، تغییری در تولید شیر مشاهده نمی شود.
در آزمایش بعدی، تولید شیر در گاوهایی که با محصول آنزیمی تجاری اضافه شده به کنسانتره تغذیه شده اند 4.6 پوند در روز بیشتر از گاوهایی بوده است که جیره کنترل شده داشته اند.
با این حال، اضافه کردن همان مجموعه آنزیم به جیره های کاملا مخلوط (TMR) بر تولید شیر تاثیر گذار نبوده است.
فرض بر آن است که آنزیم هایی که بلافاصله قبل از خوردن خوراک اضافه شده اند ممکن است درون مایع شکمبه بروند و قبل از این که در شکمبه موثر واقع شوند، به سرعت به قسمت های پایین تر دستگاه گوارش بروند. افزایش هضم پس از شکمبه ای، به دلیل مکمل آنزیمی TMR قابلیت هضم ظاهری را در کل دستگاه گوارش بدون افزایش تولید شیر بهبود می بخشند.
تاثیر بر محتوای شیر
افزایش چربی شیر گاوهایی که با آنزیم ها تغذیه شده اند فقط در سه مورد از 19 آزمایشی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند، گزارش شده است.
در یکی از آزمایش ها، تولید چربی به دلیل تولید شیر بیشتر افزایش یافت. در مطالعه سوم، چربی بیشتر موجود در شیر گاوهایی که با جیره های دارای آنزیم تغذیه شده اند، در تولید شیر و غلظت چربی افزایش می یابد.
در چهار آزمایش از 20 آزمایشی که انجام شده، افزایش چشمگیر پروتئین شیر به دلیل افزودن آنزیم با فیبر کاهش یافته به جیره های غذایی گاوهای شیرده گزارش شده است.
در دو مطالعه دیگر، با اضافه کردن آنزیم فیبرولیتیک، محتوای پروتئین شیر بهبود یافت. اگرچه در تولید پروتئین شیر تغییری حاصل نشد.
