غذا دادن یا ندادن؟ اهمیت زود خوراک دادن به جوجه ها

غذا دادن یا ندادن؟ اهمیت زود خوراک دادن به جوجه ها
دکتر Keith Bramwell مشاور فنی ارشد شرکت جوجه کشی JAMESWAY به این سؤال پاسخ می دهد که آیا تغذیۀ جوجه ها بلافاصله پس از جوجه کشی به رشد یکدست دستۀ طیور کمک خواهد کرد.

رشد جنین یا همان جوجه پرندگان اصولاً در دو گروه با نیازهای متفاوت فیزیولوژیک قرار می گیرد. جوجه ها معمولاً به دو صورت دیررس (جوجه ای که تا مدتی در لانه می ماند و مادر آنها را تغذیه می کند) و جوجۀ زودرس می باشند ، که هر کدام نیازهای خاص خودشان را برای ادامۀ بقا دارند.
با مقایسۀ این دو گروه متفاوت درمی یابیم که در جوجه های "دیررس" مقدار قابل توجهی از "رشد و نمو جنین" پس از بیرون آمدن از تخم و با تغذیه ای که توسط والدینش به او داده می شود، صورت می گیرد و در مقابل جوجه های "زودرس" مقدار قابل توجهی از "رشد و نمو جنینی" را در درون تخم می گذرانند و وقتی سراز تخم در می آورند جوجه هایی آماده و چابک هستند.
معمولاً رشد و نمو جوجه های "دیررس" در پرندگانی که در بلندی ها و بر روی درختان لانه می سازند رایج است پرندگانی نظیر پرندگان آوازخوان ، کبوتر ، یا پرندگان شکاری و غیره. این جوجه ها وقتی سر از تخم بیرون می آورند جوجه هایی بسیار ضعیف و بدون پر هستند که قادر نیستند چشمان خود را باز یا حتی سر خود را بالا بگیرند. جوجه های دیررس قادر به حفظ دمای بدن خویش، حتی در کوتاه مدت هم نیستند و بنابراین برای گرم شدن هم به والدین خود وابسته اند.

به علاوه، والدین که معمولاً هر دو در نگهداری جوجه ها درگیرند، در تغذیه و مواظبت از جوجۀ تازه به دنیا آمده بسیار مفید و مؤثر هستند تا زمانیکه جوجه ها بالغ شوند و لانه را به قصد زندگی جدید ترک کنند.  
جوجۀ تازه از تخم درآمده در لانۀ امن خود به دور از اغلب شکارچیان و درندگان است و به طور جداگانه توسط والدین خود تغذیه می شوند. از آنجائیکه جوجه ها در طی چند روز متفاوت سر از تخم درمی آورند، از نظر اندازه و جثه با یکدیگر فرق دارند؛ و معمولاً کوچکترین آنها برای به دست آوردن غذا و جای بیشتر بایستی در تکاپوی بیشتری با خواهر و برادر خود باشد. از جوجه های درحال رشد تا زمانیکه به قدر کافی رشد کرده باشند که لانه را ترک کنند، مراقبت خواهد شد.
رشد و نمو جوجه های "زودرس" معمولاً در طیوری که بر روی زمین ساکن هستند و لانه می سازند رایج است نظیر مرغ ها ، بوقلمون ، اردک ، قرقاول و غیره. جوجۀ زودرس با پوشش کامل بدن سر از تخم بیرون می آورد و توانایی گرم کردن بدن خود را به خوبی دارد ، چشمانشان کاملاً باز است و از نظر تغذیه هیچ وابستگی به والدین خود ندارند چرا که تنها چند ساعت پس از به دنیا آمدن قادر به راه رفتن هستند.

پرندۀ مادر، بسته به تعداد تخم ها ، ظرف چند روز یا چند هفته تخمگذاری می کند. اما تا زمانیکه تمامی تخم ها گذارده نشوند اقدام به خابیدن بر روی تخم ها نمی کند.
برای اینکه جوجه های "زودرس" همگی با یکدیگر از تخم بیرون آیند و از لانه خارج گردند، چند شیوۀ بیولوژیک وجود دارد. در وهلۀ اول، در ساعاتی که منتهی به بیرون آمدن جوجه ها از تخم است، جوجه ها در حرکتی که به آن "تلنگر زدن" به پوسته می گویند قادرند که از درون تخم با یکدیگر ارتباط برقرار سازند تا بدین ترتیب همزمان سر از تخم بیرون آورند. دوم آنکه تخم های جوجه های زودرس حاوی زردۀ بیشتری در مقایسه با تخم جوجه های دیررس می باشد (نسبت 40درصد درمقابل 25درصد). طبیعت به مدد این جوجه ها آمده تا با استفاده از این زردۀ موجود، روند تغذیۀ جوجه ها پس از بیرون آمدن از تخم یکسان و همزمان باشد. این همان چیزیست که طبیعت در نظر دارد ؛ اینکه تمامی جوجه ها در یک زمان به دنبال غذا می روند بدین صورت که جوجه هایی که زودتر سر از تخم درمی آورند با استفاده از مواد غذایی زرده می توانند تا بیرون آمدن باقی جوجه ها دست نگه دارند تا پروسۀ تغذیۀ جوجه ها به صورت همزمان صورت گیرد.

تغذیۀ جوجه های تجاری  
جدا از آنچه که طبیعت برای جوجه ها در نظر گرفته، آیا تغذیۀ جوجۀ تازه به دنیا آمده بلافاصله پس از بیرون آمدن از تخم، نیازی ضروری و حیاتی است؟  تقریباً در تمامی سیستم های تولیدات مرغداری، "یکدست بودن" از عوامل مهم و اساسی موفقیت محسوب می گردد. در صورت دست نیافتن ، معمولاً در بخش هایی نظیر جوجه کشی ، سالن پرورش جوجه ها ، و تمامی پروسه های کارخانه خللی ایجاد می شود. این نکته اکیداً مورد باور تمامی فعالین این صنعت است که وقتی جوجه ها از ابتدا یکدست نباشند ، مشکلاتی پیش خواهد آمد فرقی نمی کند جوجه های والد جایگزین باشند و یا مرغ های گوشتی که عازم بازار خواهند شد.
تجربه نشان داده که یکدستی در مرغ های مادر جایگزین، نتیجۀ بهتر و پربارتری خواهد داشت و به جوجه ها این امکان را می دهد که بطور یکسان برسر آب و غذا و جا با یکدیگر رقابت کنند. کنترل مصرف خوراک و طول مدت روشنایی به گونه ای خواهد بود تا طیور به طور یکدست بالغ گردند به نحوی که عکس العمل آنها به نور یکنواخت و در نتیجه تخمگذاری آنها هم باهم صورت گیرد. ثابت شده که یکدست بودن جوجه ها در آغاز، منجربه یکدست شدن سایز تخم مرغ ها ، بهبود میزان تولیدات تخم مرغ و دستۀ مرغ گوشتی خواهد شد.
یکدست بودن تخم مرغ ها منجر به یکدست شدن جوجه ها می گردد. هرچه جوجه های تازه به دنیا آمده یکدست تر باشند، بازدهی کل دستۀ طیور هم بهتر خواهد شد. این تقریباً خواستۀ تمامی مدیران جوجه کشی هاست که تا آنجاییکه ممکن است سایز تخم مرغ ها یکدست باشد و همچنین تمامی مرغداران و پرورش دهندگان مرغ گوشتی خواستار جوجه هایی از دستۀ والدین همسن و یکدست هستند تا در یکدستی تخمگذاری و جوجه های آنها نیز نتیجۀ بهتری بگیرند. هنگامیکه از دستۀ طیور والدی با تفاوت های سنی فراوان جوجه گیری شود، تفاوت های فاحش و چشمگیری در سایز جوجه ها دیده می شود و متعاقباً بازدهی ضعیف در دسته مشاهده خواهد شد.
در صورت تغذیۀ زود هنگام جوجه ها، به عوامل متعددی می بایست توجه کرد. تحقیقات نشان داده که اگر در بدو تولد جوجه ها خوراک را از آنها مضایقه کنیم، در مقایسه با آنها که بلافاصله پس از بیرون آمدن از تخم تغذیه می گردند، منحنی رشد آنها دچار تأخیر خواهد شد.

جوجه هایی که برای مدتی پس از تولد تغذیه نمی شوند هرگز از نظر سایز به سایر جوجه های همسن خود نمیرسند و در نتیجه یک یا چند روز دیرتر به وزن مطلوب بازار می رسند. بنابراین تأخیر یک یا چند روزه در دادن خوراک به جوجه ها و به صورت جدا از یکدیگر به هیچ وجه توصیه نمی شود چرا که بر روی یکدست شدن نهایی دسته تأثیر می گذارد. بعلاوه ، جوجه هایی که بلافاصله تغذیه نشدند وقتی برای اولین بار خوراک را می بینند، مجبور به رقابت با سایر جوجه هایی هستند که قبلاً دسترسی به آب و خوراک داشته اند ، و این رقابت ها نیز بر روی یکدستی طیور تأثیر منفی خواهد گذاشت .
چنانچه تولیدکننده ای جوجه های تازه سر از تخم درآورده را بلافاصله آب و خوراک دهد و 36 ساعت بعد، گروهی دیگر از جوجه های تازه متولد شده را در همان اتاق و با همان گروه جوجه ها برای تغذیه قرار دهد، آنها با یکدیگر بر سر آب و خوراک به رقابت می افتند و از آنجائیکه گروه دوم در رقابت ضعیف تر هستند، وزن گیری نخواهند داشت و در نهایت دستۀ یکدستی هم به وجود نخواهد آمد. در واقع، این اتفاقی است که با تغذیۀ جوجه ها بلافاصله پس از بیرون آمدن از تخم می افتد ؛ همگی در فواصل متفاوت خوراک را شروع می کنند.
طبیعت و ساختار جوجۀ زودرس برای بقا در کنار سایر جوجه ها طراحی شده به نحوی که جوجه هایی که زودتر به دنیا می آیند با استفاده از ذخایر زرده، می توانند تا به دنیا آمدن باقی جوجه ها و تغذیۀ همزمان صبر کنند. این روال طبیعی رشد و نمو یک جوجۀ زودرس است.
درحالیکه به ظاهر به نفع جوجه است که بلافاصله تغذیه را آغاز کند، اما رشد و اندازه و یکدستی دسته طیور لطمه می خورد. در حال حاضر، آزمایش های بیشتری تحت بررسی است تا موارد دقیق تری نظیر طول حیات ، رشد ، و یکدستی دستۀ طیور را مورد آزمون قرار دهد که به محض نتیجه بخشی این مطالعات ، علم از بهترین شیوه حمایت خواهد کرد.
 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com