در پرورش بوقلمون های ارگانیک ، دسترسی آزادانه به محیط مهمترین عامل ابتلا به بیماری و عوامل خطرساز محسوب می شود. بوقلمون های ارگانیک بایستی حداقل 6 ماه از سال از ماه می تا اکتبر (اردیبهشت تا مهر) دسترسی آزادانه به محیط داشته باشند مگر آنکه عواملی نظیر وضعیت هوا و یا بیماری مانع شود.
یکی از محققین در مرکز تحقیقاتی ارزیابی سلامت غذایی فنلاند اظهار دارد :"دسترسی آزادانه به محیط احتمال انتقال بیماری از طریق پرندگان مهاجر و وحشی ، موش ها و جوندگان ، و باکتری های موجود در خاک که به ندرت در مرغداری سنتی اتفاق میفتد را بیشتر می کند."
طیور مهاجر و وحشی ناقل بیماریهایی نظیر کامپیلوباکتر، انفولانزای طیور ، و نیوکاسل به بوقلمون ها هستند . انجام فعالیت های بدنی بیشتر (آزادانه راه رفتن) ، به همراه نور طبیعی موجب بهبود سلامتی بوقلمون ها می شود.
اهمیت سلامت محیط زیست یا Biosecurity را در پرورش طیور نمی توان نادیده گرفت . بیماری طیور حتی در مسافت های طولانی نیز قابل انتقال است مانند انتقال بیماری از طیور مهاجر و این بیماریها نیز متعاقبا به انسان منتقل می شود.
