ثبت داده ها و پیشرفت ژنتیک در تبدیل خوراک

ثبت داده ها و پیشرفت ژنتیک در تبدیل خوراک
مرغ های گوشتی امروزه در مقایسه با مرغ های گوشتی 50–60 سال گذشته، پیشرفت و بهبود چشمگیری داشتند اما هنوز هم میزان ضریب تبدیل خوراک به بازدهی گوشت رضایتبخش نیست.  برای بزرگ شدن یک مرغ 2.5 کیلویی در حدود 4.5 کیلوگرم خوراک نیاز است. این پرنده در حالیکه به ازای 700 گرم خوراک 450 گرم وزن می گیرد، درطول حیاتش حدود 1.8 کیلوگرم کود (فضله) تولید می کند. علیرغم دستاوردهای بسیار در ژنتیک، هنوز فاصلۀ زیادی تا تولید و پرورش طیوری داریم که بخش عمدۀ انرژی و مواد مغذی موجود در خوراک را بهره بدهند.
یک تولید سودآور مرغ گوشتی در دیدگاهی ساده به 4 ساختار محدود می شود: میزان رشد،طول عمر،تبدیل خوراک، و بازدهی کارخانه.نقش هر کدام از این ساختارها به بهای خوراک،هزینۀ نیروی انسانی ، و ارزش و بهایی که بازار برای گوشت مرغ در نظر می گیرد،بستگی دارد. کارخانه های زنجیره ای عملکرد جوجه کشی و مرغدار را نیز به این عوامل اضافه می کنند.
در حالت ایده آل، بهتر است کارخانجات تولیدی محصولات طیور زنجیره ای بدانند که کدام بخش سودآوری بیشتری دارد و کدام جنبه بر روی تکثیر طیور از اهمیت بالاتری برخوردار است. بدون شک تبدیل خوراک بخش مهمی از این زنجیره است. 
در نهایت دو عامل تعیین کنندۀ نتیجۀ ضریب تبدیل خوراک در مرغداری هستند: تبدیل خوراک در دستۀ طیور (میانگین کل طیور) و طول عمر آنها . از دست دادن طیور در پایان دورۀ پرورش بسیار مشکل ساز است. خوراک مصرف شده توسط طیور مُرده از مجموع بازدهی خوراک دسته کسر می شود.
به منظور بهبودِ وضعیت تولیدات زنده و افزایش درآمد تولید کارخانجات فراوری، شرکت های ژنتیک به طور مداوم بر روی فاکتور بازدهی خوراک تأکید دارند. بر خلافِ فاکتورهایی نظیر وزن بدن که می توان از هر پرنده به آسانی بدست آورد، گرفتن اطلاعات فردی هر پرنده در رابطه با بازدهی خوراک سخت است. استاندارد مطلوب برای گرفتن بازدهی خوراک، اندازه گیری خوراک مصرف شده از روز نخست تا رسیدن به وزن مطلوب برای بازار است. از آنجاییکه برای دست یافتن به نتیجه، موانع متعددی بر سر راه است شرکت های ژنتیک بر آزمایش های جایگزین برای رسیدن به بازدهی خوراک متکی شده اند. دو روش اساسی وجود دارد:

1-آزمایشات کوتاه مدت بازدهی خوراک انفرادی (آزمایشات آنالوگ) –هر پرنده به خوراک رسان و افشانۀ آب خودش دسترسی دارد. اطلاعات جداگانه جمع آوری می شود و هر پرنده ای ضریب تبدیل خوراک خود را دارد؛ بدین ترتیب منبع اطلاعات ارزشمندی در اختیار است تا آن عده از طیور که بالاترین بازدهی خوراک را دارند، انتخاب شوند. 


2-آزمایشات دراز مدت بازدهی خوراک به صورت گروهی (آزمایشات دیجیتال) –این آزمایشات شامل خوراک رسان مشترک است و با کمک دستگاههای الکترونیک میزان مصرف و بازدهی خوراک اندازه گیری می شود.

در حالیکه اجرا و مدیریت آزمایشات آنالوگ نسبتاً آسان است اما محدودیت های واضح و آشکاری در ارتقاء بازدهی خوراک دارند: در وهلۀ اول، از آنجاییکه طیور در محیط و فضایی رقابتی نیستند بنابراین فرصت های تعاملات اجتماعی را در این آزمایشات از دست می دهند. از آنجائیکه هر پرنده فضای مختص به خود را دارد و بدون هیچ تلاش و رقابتی برای به دست آوردن فضای مناسب در کنار خوراک رسان، به خوراک دست می یابد، احتمال اینکه رشد خوب و متعاقباً راندمان خوراک خوبی داشته باشد زیاد است اما احتمال اینکه جوجه های او نیز همین دستاورد را داشته باشند کم است چرا که در چالش و رقابت با سایر طیور قرار می گیرند. دوم آنکه، آزمایشات کوتاه مدت انعکاس دهندۀ واقعی خوراک به راندمان برای طول حیات طیور محسوب نمی شوند و در آخر اینکه، زمان بندی آزمایش بسیار حائز اهمیت است: در صورتیکه بازدهی خوراک انفرادی در طول تنها 5 تا 10 روز اندازه گیری می شود، کدامین روزهای منحنی رشد مناسب آزمایش هستند؟ بعضی نژاد طیور بهترین بازدهی خوراک را در روزهای نخست پرورش دارند در حالیکه برخی دیگر در اواخر دورۀ رشد بهترین راندمان خوراک را ارائه می دهند. آزمایشات آنالوگ راحت انجام می شوند و بیش از نیم قرن به عنوان پایه و اساس پیشرفت های ژنتیک در زمینۀ ارتقاء راندمان خوراک محسوب می شدند.

هرچه آزمایشات دیجیتال طولانی تر باشند بهتر است چرا که راندمان خوراکی را سنجش کرده ایم که طول عمر بیشتری از پرنده را پوشش داده است. برای دانستن میزان راندمان خوراکی هر پرنده حتماً به تجهیزات الکترونیک نیاز است که دسترسی هر پرنده به خوراک رسان را ثبت کند و این دسترسی بایستی محدود به یک پرنده و یک خوراک رسان باشد. در آزمایشات دیجیتال، برای ثبت داده ها و ذخیرۀ آنها احتمال خطا بسیار وجود دارد. اما به هرحال می توان بر چالش های تکنولوژی فائق آمد و سیستم های بهینه ای ارائه داد که اطلاعات مربوط به مصرف خوراک را بسیار بهتر ثبت وذخیره سازی کند و پیشرفت علم ژنتیک در بازدهی خوراک را سرعت بخشد.
دستاوردهای ژنتیک برای بالا بردن ضریب تبدیل خوراک، با اهداف دیگری مانند بهبود رشد و پرورش طیور، طول عمر، و بالا بردن عملکرد و بازدهی مرغ مادر همگام است.
 
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com