تغییرات مواد غذایی به منظور بهبود پر و بال مرغ های مادر گوشتی

تغییرات مواد غذایی به منظور بهبود پر و بال مرغ های مادر گوشتی
موضوع پوشش پر مرغ های گوشتی، مادر گوشتی و مرغ های لگهورن (leghorn) مدت های مدیدی است که مورد توجه بوده است. موضوع پوشش پر و بال طیور و مشکلات مربوط به آن می تواند شامل موضوعاتی از قبیل کیفیت بد پر، پرکنی طیور، و یا ترکیبی از هر دوی این موضوعات باشد.
پوشش پر ضعیف ممکن است منجر به کاهش جفت گیری گردد (چرا که بدن مرغ وقتی خالی از پوشش پر باشد توسط خروس خراشیده می گردد). از سوی دیگر، تحمل سرما در این طیور به دلیل کم بودن پوشش پر بدن کاهش می یابد بنابراین چنانچه در طول ماههای زمستان، پوشش پر بدن اندک باشد و همچنین وعده های غذایی افزایش نیابد کاهش بازدهی مشاهده می شود.

پروتئین به تقویت پوشش پَر پولت ها کمک می کند
به دلیل پر ریزی مداوم و جایگزینی آن در دورۀ پولت بودن مرغ ها، بایستی مواد مغذی به میزان کافی دریافت کنند. همچنین کنترل صحیح وزن بدن طیور در این دوره نیز بسیار تأثیرگذار است. چنانچه وزن پرنده بیشتر از منحنی رشد سنی اوست بایستی با کاهش وعدۀ غذایی از سرعت این وزن گیری کاسته شود در غیر اینصورت کیفیت پوشش پر پرنده در آینده ضعیف خواهد بود. همچنین همگام بودن پرنده با منحنی رشد در طول دوران پولت (مرغ جوان) بودن باعث می شود تا در دوران تخم گذاری پوشش پر پرنده با مشکل مواجه نشود.
در مطالعه و پژوهشی که توسط محققین دانشگاه اوبرن Auburn University صورت گرفت میزان پروتئین در وعدۀ غذایی پولت های مادر را تا 6 هفتگی تغییر دادند و تغییرات چشمگیری را بر روی پوشش پر آنها در 10 هفتگی مشاهده کردند. به طور معمول میزان 19 تا 20 درصد پروتئین در وعده های خوراکی جوجه ها تا 4 هفتگی استفاده می شود که توصیه می شود این مقدار تا 6 هفتگی ادامه یابد و آثار آن را بر روی پوشش پر طیور ببینید.

روش های تغذیه ای  
ساختار پَر اصولاً از پروتئین است و شرکت های مرغداری و کمپانی های خوراک تغییراتی در خوراک طیور به وجود آورده اند تا با افزایش اسیدهای آمینۀ موجود در خوراک، منجر به افزایش و بهبود پوشش پَر طیور گردند و یا از سوی دیگر، با افزایش مواد معدنی و ویتامین ها و سوخت و ساز آنها، پروتئین لازم برای پَر سازی طیور فراهم گردد.

اسیدهای آمینه
اگرچه متیونین و سیستین دو عنصر اصلی سازندۀ پَر هستند، اما متیونین تنها ماده ای است که می توان به راحتی به خوراک مرغ مادر افزود. به همین دلیل کمپانی های مرغ گوشتی با بالا بردن نسبت سولفور اسید آمینه (TSAA) به لیزین، میزان متیونین موجود در خوراک را برای پولت ها و مرغ های مادر افزایش می دهند. در بسیاری موارد به منظور تقویت پوشش پرها، نسبت سولفور اسید آمینۀ قابل هضم به لیزین قابل هضم در حدود 100 به 105 درصد است. در حالیکه متیونین و سیستین در زمینۀ تقویت پوشش پر بدن طیور بسیار پرطرفدار بوده اند؛ سایر اسیدهای آمینه در این بازار چندان مورد توجه واقع نشدند در حالیکه می توانند بسیار تأثیرگذار باشند. اسید آمینه های با چند زنجیره شاخه (والین، ایزولوسین و لوسین) و آرژینین میزان نسبتاً بالایی از پروتئین پر را دارا هستند.
میزان بالای ویتامین ب (پیریدوکسین ، بیوتین) نیز می تواند به رشد پرها کمک کند و به همین دلیل برخی کمپانی ها میزان ویتامین موجود در خوراک را افزایش می دهند. برخی دیگر میزان فولیک اسید خوراک را بالا می برند چرا که در فرایند سوخت و ساز فولیک اسید متیونین را به سیستین تبدیل می کند. سیستین در رویش پرها نقش مهمی دارد اما افزودن آن به خوراک از طریق تغییر فرمول خوراک سخت است. همچنین کمبود فیبر در خوراک نیز می تواند منجر به پَرکنی در طیور و خوردن پَر گردد اگر فیبر موجود در خوراک میزان سختی لازم را به خوراک طیور ندهد.

مواد معدنی
مواد معدنی نیز به رشد و رویش پرها کمک می کند و به همین دلیل بسیاری از کمپانی ها سطح مواد معدنی موجود در خوراک را افزایش داده اند. برخی دیگر، منابع قابل هضم تری مانند روی، مس، و سلنیوم را به عنوان منابع طبیعی مواد معدنی انتخاب کرده اند که ثابت شده میزان هضم و جذب بالاتری دارند. پرهای ریخته از پولت ها و مرغ های مادری که تحت استرس بوده اند معمولاً خطوط استرس را نشان می دهند (خطوط و باریکه های خیلی ظریفی که به صورت افقی بر روی پرها دیده می شوند) که به دلیل استرس، کمبود فراوان روی (zinc) و نیاز مبرم به آن را نشان می دهند.
تحقیقاتی که بر روی منابع طبیعی روی (zinc) انجام شده حاکی از اینست که با افزودن مکمل ها و مواد معدنی به خوراک، برگشت و رویش مجدد پرها در طیوری که در سن رشد هستند، امکان پذیر می گردد.

میکوتوکسین
و در پایان، بایستی خاطر نشان شد که میکوتوکسین های موجود در خوراک نیز می توانند در ضعیف شدن و ریزش پرها در دورۀ پولتی طیور مؤثر باشند. بسیاری از میکوتوکسین های سمی که توسط کپک های قارچی فوزاریوم به وجود می آیند، منجر به تشکیل پوشش پر ضعیف بر روی بدن طیور می گردند. مطالعات اولیه بر روی مرغ های گوشتی نشان می داد که پوشش پر ضعیف در طیور گوشتی رخ می دهد که میکوتوکسین ت 2 (T-2 toxins) خورده باشند. مشکلات و عوارض ناشی از مصرف میکوتوکسین ت 2 با بیماری هلیکوپتری (پوشش پر غیرعادی) همراه بود.
در مجموع، کارشناسان تغذیۀ طیور به منظور مقابله با مشکلات و بیماری های مربوط به پوشش پر پرندگان، مواد مغذی بسیاری را در خوراک آنها گنجانده اند. تغذیه به ویژه در خصوص پولت ها و مرغ های مادر، منجر به بهبود کیفیت پوشش پر آنها در اواسط تا پایان دورۀ تخمگذاری می گردد. کارشناسان تغذیۀ کمپانی های مرغداری برای   حفظ کیفیت پر طیور خود در بهترین حالت ممکن، تغییراتی را در زمینۀ برنامه ها و فرمولاسیون خوراکی بر طبق منحنی رشد و وزن طیور صورت داده اند.
 
نظرات شما
  •  

    م ح دشتبان گفت : ۹۸/۰۴/۰۲

    علت و راه های مقابله با پرریزی مرغ های تخمگذار (بدون تولگ رفتن و کاهش تولید) کدامند؟

    پاسخ...
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com