نرخ جو در کشور طی چند ماه گذشته روندی افزایشی داشته و این موضوع به یکی از مهمترین دغدغههای دامداران تبدیل شده است.
بیشترین تأثیر بالا رفتن نرخ جو، در دامداریها نمود پیدا میکند. زیرا آنها بزرگترین مصرفکننده این نهاده هستند. بیستم فروردین بود که مدیرعامل اتحادیه دامداران ایران، با ابراز نگرانی از وضعیت تأمین جو گفت: "متأسفانه قرار است بهزودی تعرفه واردات جو افزایش یافته و از پنج به ۱۰ درصد برسد؛ محصولی که تأثیرگذارترین فاکتور در قیمت خوراک دام محسوب میشود."
علیرضا عزیزاللهی در آن هنگام قیمت روز این نهاده را حدود ۷۰۰ تومان در هر کیلوگرم اعلام کرد. در حالی که هماکنون نرخ این محصول، در هر کیلوگرم به ۹۵۰ تومان رسیده است؛ البته قیمت آن در مدت مشابه سال گذشته ۷۵۰ تومان بود. به عبارتی طی یک سال، ۲۰۰ تومان افزایش در هر کیلوگرم اتفاق افتاده است.
این در حالی است که حسین نعمتی، رئیس همین اتحادیه در تاریخ دهم خرداد، با تاکید بر اینکه قیمت این نهاده در روزهای آینده نزولی میشود، گفته بود: "افزایش قیمت، موقتی بوده و با ورود جو داخلی به بازار، قطعاً قیمتها فروکش خواهد کرد. هماکنون نیز برداشت جو در مناطق جنوبی کشور آغاز شده و تا چند روز آینده بر بازار تأثیر مثبت خواهد گذاشت."
اما جریانی که برای جو اتفاق افتاد، طبق احتمالات رئیس اتحادیه پیش نرفت و در حال حاضر، نرخ جو روندی صعودی به خود گرفته است. محصولی که ۵۰ تا ۶۰ درصد کنسانتره را تشکیل داده و تاثیری مستقیم در قیمت تمام شده محصولات دامی دارد.
گذشته از اینها مدیرکل دفتر غلات و محصولات اساسی وزارت جهاد کشاورزی، ۱۰ روز پیش به خبرنگار ایانا گفته بود: "سال گذشته سطح کشت دیم جو در کشور یک میلیون هکتار بود، اما در سال رزاعی جاری این سطح به ۸۰۰ هزار هکتار کاهش یافته است." به گفته کاوه خاکسار، کاهش بارندگی در فصل پاییز و سرمازدگی مزارع زیر کشت این محصول در فصول سرما از دلایل کاهش سطح زیر کشت جو و از بین رفتن بخشی از مزارع این محصول در سال زراعی جاری بوده است. بنابراین افت ۸۰۰ هزار تنی تولید، دور از انتظار نیست.
البته افزایش قیمت جهانی جو به ۲۰۵ دلار در هر تن و همچنین تعرفه ۱۰ درصدی برای واردات آن، مزید بر علت شده و بر مشکلات نوسانات قیمتی، دامن زد. زیرا با وجود تولید داخلی حدود سه میلیون تن از این محصول به طور متوسط، باز هم حدود ۱,۵ میلیون تن با کمک واردات، تامین میشود. علاوه بر آن، انگیزه کشاورزان نیز برای کشت جو، مانند گندم بالا نبود. زیرا اگر قیمت خرید تضمینی گندم، یکهزار و ۳۰۰ تومان تعیین شد، این مبلغ برای جو، یکهزار و ۳۰ تومان بود. ضمن اینکه فراگیری و گستردگی خرید تضمینی جو، به هیچ وجه قابل مقایسه با محصولی مانند گندم نیست.
حال باید دید که کاهش ۲۰ درصدی تولید جو داخلی و مشکلاتی که برای واردات این محصول وجود دارد، چگونه مدیریت میشود که نه دامداران متضرر شوند و نه کشاورزان. آیا باید برای کاهش دغدغه دامداران، روند واردات را تسهیل کرد، یا مشوقهای انگیزشی برای کشاورزان در نظر گرفت تا برای سالهای آینده، زمینهای بیشتری را به کشت جو اختصاص دهند؟
بیشترین تأثیر بالا رفتن نرخ جو، در دامداریها نمود پیدا میکند. زیرا آنها بزرگترین مصرفکننده این نهاده هستند. بیستم فروردین بود که مدیرعامل اتحادیه دامداران ایران، با ابراز نگرانی از وضعیت تأمین جو گفت: "متأسفانه قرار است بهزودی تعرفه واردات جو افزایش یافته و از پنج به ۱۰ درصد برسد؛ محصولی که تأثیرگذارترین فاکتور در قیمت خوراک دام محسوب میشود."
علیرضا عزیزاللهی در آن هنگام قیمت روز این نهاده را حدود ۷۰۰ تومان در هر کیلوگرم اعلام کرد. در حالی که هماکنون نرخ این محصول، در هر کیلوگرم به ۹۵۰ تومان رسیده است؛ البته قیمت آن در مدت مشابه سال گذشته ۷۵۰ تومان بود. به عبارتی طی یک سال، ۲۰۰ تومان افزایش در هر کیلوگرم اتفاق افتاده است.
این در حالی است که حسین نعمتی، رئیس همین اتحادیه در تاریخ دهم خرداد، با تاکید بر اینکه قیمت این نهاده در روزهای آینده نزولی میشود، گفته بود: "افزایش قیمت، موقتی بوده و با ورود جو داخلی به بازار، قطعاً قیمتها فروکش خواهد کرد. هماکنون نیز برداشت جو در مناطق جنوبی کشور آغاز شده و تا چند روز آینده بر بازار تأثیر مثبت خواهد گذاشت."
اما جریانی که برای جو اتفاق افتاد، طبق احتمالات رئیس اتحادیه پیش نرفت و در حال حاضر، نرخ جو روندی صعودی به خود گرفته است. محصولی که ۵۰ تا ۶۰ درصد کنسانتره را تشکیل داده و تاثیری مستقیم در قیمت تمام شده محصولات دامی دارد.
گذشته از اینها مدیرکل دفتر غلات و محصولات اساسی وزارت جهاد کشاورزی، ۱۰ روز پیش به خبرنگار ایانا گفته بود: "سال گذشته سطح کشت دیم جو در کشور یک میلیون هکتار بود، اما در سال رزاعی جاری این سطح به ۸۰۰ هزار هکتار کاهش یافته است." به گفته کاوه خاکسار، کاهش بارندگی در فصل پاییز و سرمازدگی مزارع زیر کشت این محصول در فصول سرما از دلایل کاهش سطح زیر کشت جو و از بین رفتن بخشی از مزارع این محصول در سال زراعی جاری بوده است. بنابراین افت ۸۰۰ هزار تنی تولید، دور از انتظار نیست.
البته افزایش قیمت جهانی جو به ۲۰۵ دلار در هر تن و همچنین تعرفه ۱۰ درصدی برای واردات آن، مزید بر علت شده و بر مشکلات نوسانات قیمتی، دامن زد. زیرا با وجود تولید داخلی حدود سه میلیون تن از این محصول به طور متوسط، باز هم حدود ۱,۵ میلیون تن با کمک واردات، تامین میشود. علاوه بر آن، انگیزه کشاورزان نیز برای کشت جو، مانند گندم بالا نبود. زیرا اگر قیمت خرید تضمینی گندم، یکهزار و ۳۰۰ تومان تعیین شد، این مبلغ برای جو، یکهزار و ۳۰ تومان بود. ضمن اینکه فراگیری و گستردگی خرید تضمینی جو، به هیچ وجه قابل مقایسه با محصولی مانند گندم نیست.
حال باید دید که کاهش ۲۰ درصدی تولید جو داخلی و مشکلاتی که برای واردات این محصول وجود دارد، چگونه مدیریت میشود که نه دامداران متضرر شوند و نه کشاورزان. آیا باید برای کاهش دغدغه دامداران، روند واردات را تسهیل کرد، یا مشوقهای انگیزشی برای کشاورزان در نظر گرفت تا برای سالهای آینده، زمینهای بیشتری را به کشت جو اختصاص دهند؟