به گزارش خبرنگار بین الملل موج، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در گزارشی در خصوص ریشه کن کردن بیماری خطرناک آنفولانزای مرغی اعلام کرد: ریشه کن کردن ویروس بسیار مسری آنفولانزای مرغی (H5N1) از طیور 6 کشوری که این بیماری در آنها بومی شدن است، بیش از 10 سال به طول خواهد انجامید.
در این گزارش در خصوص اقداماتی که باید طی 5 سال آتی در راستای ریشه کنی ویروس آنفلوانزای مرغی به انجام رسد، برای هر کشور به طور جداگانه پیشنهادات دقیقی ارائه شده است.
فائو همچنین در این گزارش خواستار تلاش و تعهد پایدار دولت کشورهای مبتلا و فعالان بین المللی نسبت به ریشه کنی این بیماری شده است.
در سال 2006 و زمانی که انتشار بیماری آنفلوانزای مرغی به اوج خود رسیده بود، گزارشاتی از مشاهده این بیماری از 60 کشور جهان دریافت شد. تاکنون بیشتر این کشورها توانسته اند این بیماری را ریشه کن سازند، اما این ویروس خطرناک همچنان در بنگلادش، چین، مصر، هند، اندونزی و ویتنام باقی مانده است.
در گزارش فائو در خصوص علت باقی ماندن بیماری انفلوانزای مرغی در 6 کشور مذکور به سه عامل اشاره شده است.
نخستین عامل، مرتبط با مشکلات ساختاری در بخش مرغداری این کشورها می باشد، چون معمولا چرخه تولید و عرضه طیور در این کشورها پیچیدگی خاصی دارد و به علت عدم نظارت و حمایت کافی بر کشتار، تولید و عرضه طیور تحت شرایط مصون در برابر بیماری آنفلوانزای مرغی انجام نمی گیرد.
دیگر عامل شیوع بیماری آنفلوانزای مرغی در بنگلادش، چین، مصر، هند، اندونزی و ویتنام، پایین بودن کیفیت دامپزشکی هم در بخش خصوصی و هم بخش دولتی این کشورها است و خدمات تولید دام و طیور در آنها به شکل مناسب برای تشخیص و مقابله با بیماری ها صورت نمی پذیرد. این مسئله سبب ناکارآمدی سیستم در تشخیص و رفع مشکلات ساختاری تولید و توزیع محصولات دامی و طیور می گردد.
بنا به گزارش فائو، آخرین عامل مهم در شیوع بیماری آنفلوانزای مرغی در بنگلادش، چین، مصر، هند، اندونزی و ویتنام، مرتبط با سطح پایین تعهد این کشورها در برخورد متناسب و دقیق با این بیماری است چرا که ترس و نگرانی از این بیماری به خودی خود تبدیل به برنامه های جامع کنترل و ریشه کن کردن بیماری نمی شود.
استراتژی جهانی پیشگیری و مقابله با انفلوانزای مرغی
سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) با همکاری سازمان جهانی بهداشت دام اقدام به تدوین استراتژی جهانی پیشگیری و مقابله با انفلوانزای مرغی نموده که بر ضرورت حمایت و اقدامات نامتناقض از سوی کشورهایی که این بیماری در آنها بومی شده، تاکید دارد و خواستار اقدامات میان مدت و درازمدت از سوی این کشورها به جای برخورد اضطراری با این بیماری شده است.
این اقدامات شامل ادامه ایجاد ظرفیت در موسسات کلیدی از جمله بهبود خدمات دامپزشکی با تکیه بر قدرت لازم جهت اجرای قوانین و شیوه های کنترل اساسی بیماری انفلوانزای مرغی، تنظیم پایدار بخش پرورش طیور در راستای کاهش خطر بیماری، مدیریت اثربخش اقدامات پیشگیرانه فعالان بخش خصوصی، تعهد سیاسی پایدار و اعمال شیوه های کنترل منسجم از جمله واکسیناسیون برای ریشه کن کردن این بیماری است.
این استراتژی همچنین بر این موضوع تاکید دارد که تمامی بخش های فعال در چرخه تولید و عرضه دام و طیور باید مورد آزمایش قرار گیرند تا توجهات ویژه به بخش های آسیب پذیر اختصاص یابد و از این طریق بتوان تاثیرگذاری شیوه های کنترل بیماری و کاهش خطر آن برای انسانهای در معرض ابتلای به بیماری را تقویت نمود.
