داشتن حیواناتی سالم و سرحال، امری اتفاقی نیست و پرورش و رشد آن ها نیازمند صرف زمان و توجهات ویژه می باشد. اولین گام برای حفظ سلامت حیوانات، واکسیناسیون آن ها می باشد که به کمک آن می توان حیوانات را در برابر بیماری های مختلف، محافظت نمود. به منظور محافظت در برابر بیماری ها، حتما باید واکسیناسیون، به درستی مدیریت شود.
برای آن که واکسن در برابر بیماری های عفونی از حیوان محافظت کند، نه تنها باید در زمان صحیح آن را استفاده نمود بلکه باید محصولی صحیح و مناسب را نیز انتخاب کرد. این مدیریت، از زمانی که واکسن خریداری می شود تا زمانی که به حیوان تزریق می شود باید اعمال شود تا ایمن سازی، به عالی ترین شکل ممکن صورت گیرد.
برای این منظور، واکسن را از مراکزی خریداری نمایید که معتبر باشند و واکسن هایی با کیفیت بالا ارائه دهند. بسیاری از واکسن ها باید در یخچال نگهداری شوند. گرما، واکسن را بی اثر می کند و باید توجه داشت که نمی توان آن ها را در محیط بسته اتاق نیز نگهداری کرد. همچنین مطمئن شوید که واکسن ها از یخ زدن، محافظت شوند زیرا این امر می تواند تاثیر واکسن را از بین ببرد.
اگر واکسنی را خریداری کرده اید که نیاز به ترکیب دارد، برای این منظور فقط از محلول های دارای آب استفاده نمایید. تعیین کنید که چه تعداد حیوان را باید واکسن بزنید و فقط به اندازه همان تعداد واکسن را مخلوط کنید. اگر واکسنی باقی بماند، باید دور ریخته شود زیرا اثربخشی آن در طول زمان ذخیره سازی از بین می رود. برای بعضی از واکسن ها، این خاصیت تاثیرگذاری ، خیلی سریع طی یک یا دو ساعت بعد از ترکیب شدن آن با آب از بین می رود. در نتیجه، فقط زمانی که به واکسن نیاز دارید و در مدت زمان بسیار کوتاه آن ها را ترکیب نمایید.
به طور کلی دو نوع واکسن وجود دارد: واکسن زنده تغییر داده شده و واکسن کشته شده. واکسن های زنده تغییر داده شده، به گونه ای ساخته شده اند که ویروس های آن، قادر به بیماری زایی نیستند بلکه به حیوان این امکان را می دهند تا در برابر بیماری، ایمنی به وجود آورند. این ویروس تغییر داده شده، زمانی عمل می کند که ویروس در بدن حیوان تکثیر شود و سیستم ایمنی حیوان در آن زمان علیه آن، پادتن تولید کند. این واکسن ها، برای حیوانات باردار ایمن نیستند زیرا در دوران بارداری، این واکسن شبیه به عفونت عمل می کند. واکسن های کشته شده، از ویروس ها یا باکتری هایی ساخته می شوند که دیگر فعال نیستند. این نوع واکسن، بدن حیوان را تحریک می کند تا پادتن هایی را تولید کند که در صورت قرار گرفتن حیوان در معرض آن عامل بیماری زا، از بیمار شدن حیوان جلوگیری کند. از این واکسن ها برای حیوانات باردار نیز می توان استفاده نمود.
لیبل دستورالعمل ها و نحوه تزریق واکسن ها را مطالعه نمایید. بعضی واکسن ها باید به صورت زیرپوستی تزریق شوند. بعضی دیگر باید در داخل عضله تزریق شوند. واکسن های زیر پوستی، موثرتر می باشند زیرا آسیب رسانی به بافت عضله را به حداقل می رسانند. بهترین منطقه برای تزریق این واکسن های زیر پوستی، گردن یا جلوی شانه می باشد.
علاوه بر محل تزریق، زمان واکسیناسیون نیز مهم است. مطمئن شوید که از دستورالعمل داده شده، به درستی پیروی کرده اید. حیوانات جوان تر، نیاز دارند که دو تا چهار هفته بعد مجددا واکسیناسیون دیگری برایشان انجام شود. همچنین به طور سالانه نیز باید مقدار دوز مشخصی تزریق شود. اگر قرار است گوشت حیوانی که به آن واکسن زده می شود مورد استفاده قرار بگیرد، زمان های منع مصرف را در نظر بگیرید. اغلب، زمان منع مصرف 21 تا 28 روز بعد از تزریق واکسن می باشد. کنترل و مدیریت دقیق واکسیناسیون، به شما کمک خواهد کرد تا از حیوانات خود در برابر بیماری های خاص، محافظت نمایید.
برای آن که واکسن در برابر بیماری های عفونی از حیوان محافظت کند، نه تنها باید در زمان صحیح آن را استفاده نمود بلکه باید محصولی صحیح و مناسب را نیز انتخاب کرد. این مدیریت، از زمانی که واکسن خریداری می شود تا زمانی که به حیوان تزریق می شود باید اعمال شود تا ایمن سازی، به عالی ترین شکل ممکن صورت گیرد.
برای این منظور، واکسن را از مراکزی خریداری نمایید که معتبر باشند و واکسن هایی با کیفیت بالا ارائه دهند. بسیاری از واکسن ها باید در یخچال نگهداری شوند. گرما، واکسن را بی اثر می کند و باید توجه داشت که نمی توان آن ها را در محیط بسته اتاق نیز نگهداری کرد. همچنین مطمئن شوید که واکسن ها از یخ زدن، محافظت شوند زیرا این امر می تواند تاثیر واکسن را از بین ببرد.
اگر واکسنی را خریداری کرده اید که نیاز به ترکیب دارد، برای این منظور فقط از محلول های دارای آب استفاده نمایید. تعیین کنید که چه تعداد حیوان را باید واکسن بزنید و فقط به اندازه همان تعداد واکسن را مخلوط کنید. اگر واکسنی باقی بماند، باید دور ریخته شود زیرا اثربخشی آن در طول زمان ذخیره سازی از بین می رود. برای بعضی از واکسن ها، این خاصیت تاثیرگذاری ، خیلی سریع طی یک یا دو ساعت بعد از ترکیب شدن آن با آب از بین می رود. در نتیجه، فقط زمانی که به واکسن نیاز دارید و در مدت زمان بسیار کوتاه آن ها را ترکیب نمایید.
به طور کلی دو نوع واکسن وجود دارد: واکسن زنده تغییر داده شده و واکسن کشته شده. واکسن های زنده تغییر داده شده، به گونه ای ساخته شده اند که ویروس های آن، قادر به بیماری زایی نیستند بلکه به حیوان این امکان را می دهند تا در برابر بیماری، ایمنی به وجود آورند. این ویروس تغییر داده شده، زمانی عمل می کند که ویروس در بدن حیوان تکثیر شود و سیستم ایمنی حیوان در آن زمان علیه آن، پادتن تولید کند. این واکسن ها، برای حیوانات باردار ایمن نیستند زیرا در دوران بارداری، این واکسن شبیه به عفونت عمل می کند. واکسن های کشته شده، از ویروس ها یا باکتری هایی ساخته می شوند که دیگر فعال نیستند. این نوع واکسن، بدن حیوان را تحریک می کند تا پادتن هایی را تولید کند که در صورت قرار گرفتن حیوان در معرض آن عامل بیماری زا، از بیمار شدن حیوان جلوگیری کند. از این واکسن ها برای حیوانات باردار نیز می توان استفاده نمود.
لیبل دستورالعمل ها و نحوه تزریق واکسن ها را مطالعه نمایید. بعضی واکسن ها باید به صورت زیرپوستی تزریق شوند. بعضی دیگر باید در داخل عضله تزریق شوند. واکسن های زیر پوستی، موثرتر می باشند زیرا آسیب رسانی به بافت عضله را به حداقل می رسانند. بهترین منطقه برای تزریق این واکسن های زیر پوستی، گردن یا جلوی شانه می باشد.
علاوه بر محل تزریق، زمان واکسیناسیون نیز مهم است. مطمئن شوید که از دستورالعمل داده شده، به درستی پیروی کرده اید. حیوانات جوان تر، نیاز دارند که دو تا چهار هفته بعد مجددا واکسیناسیون دیگری برایشان انجام شود. همچنین به طور سالانه نیز باید مقدار دوز مشخصی تزریق شود. اگر قرار است گوشت حیوانی که به آن واکسن زده می شود مورد استفاده قرار بگیرد، زمان های منع مصرف را در نظر بگیرید. اغلب، زمان منع مصرف 21 تا 28 روز بعد از تزریق واکسن می باشد. کنترل و مدیریت دقیق واکسیناسیون، به شما کمک خواهد کرد تا از حیوانات خود در برابر بیماری های خاص، محافظت نمایید.
