کاملا اثبات شده است که کیفیت جوجه ها یکی از پیش نیازهای پرورش دهندگان مرغ های گوشتی در طول دوره ی رشد مرغ هاست.
Phil Stayer، دامپزشک ارشد Sanderson Farms در مقاله ای برای Poultry Health Today می نویسد: «اغلب کیفیت پایین رشد مرغ های گوشتی را آنقدر نادیده می گیرند تا مرگ و میر گسترده ای در هفته ی اول گزارش شود».
وی می افزاید، خوشبختانه با توجه و مراقبت دقیق نسبت به عامل هایی که می توانند سلامتی مرغ ها را مختل کنند، میتوان از وقوع این پیشامدها جلوگیری کرد.
همه می دانیم که یک دسته ی سالم از مرغ های مادر احتمال بیشتری دارد که جوجه هایی سالم تر تولید کند. بنابراین، اگر دسته ی مرغ های مادر سالم بوده اما جوجه ها از کیفیت زیستی پایین تری برخودار باشند، یا مرگ و میر در آن ها افزایش یابد، چه دلیلی می تواند داشته باشد؟
بنا به تجربه ی من، یکی از دلایل معمول که اغلب هم نادیده گرفته می شود. روش رساندن تخم مرغ ها از محل تخم گذاری تا دستگاه های جوجه کشی است.
یک بیماری باکتریایی معمولا در ریشه ی کیفیت پایین جوجه ها و افزایش مرگ و میر آن ها دخالت دارد اما جوجه ها به ندرت در خود مزرعه،، دست کم در طی هفته ی نخست، بیمار می شوند. بیماری تقریبا همیشه در دستگاه جوجه کشی آغاز می گردد.
تا زمانی که تخم مرغ ها به بخش Cesarean برده نشده اند،می توانند در سطح پوسته هایشان میزبان باکتری باشند.
مشکلات حمل و نقل
یکی از منابع دیگر آلودگی باکتریایی – که یکی از انواع رایج آن نیز هست – در طی حمل و نقل رخ می دهد. این امر معمولا ناشی از بهداشت نامناسب ماشین های حمل و نقل یا صفحه های جوجه کشی است. انتقال از صفحه ها (setters)به درون دستگاه جوجه کشی (hatchers) امروزه معمول ترین مشکل است. چرا که اغلب باعث ایجاد حفره ای در روی پوسته به دلیل تزریق واکسن می گردد.
ماشین های انتقال، تک تک تخم مرغ ها را درون دستگاه جوجه کشی قرار داده و بنابراین اگر نگهداری مناسب از آن ها صورت نگیرد باعث کیفیت پایین زیستی جوجه ها می گردند.
نشان داده شده است که دادن آنتی بیوتیک در هنگام نقل و انتقال باعث بهبود سرزندگی دسته ی جوجه ها می گردد. چرا که هیچکدام از برنامه های بهداشتی دستگاه های جوجه کشی کامل و بی عیب و نقص نیستند.
با این حال، با افزایش فشارها برای کاهش یا حذف استفاده از آنتی بیوتیک هایی که مصارف انسانی نیز دارند ،بسیاری از عملیات های مرغ های گوشتی که آنتی بیوتیک ها را در دستگاه های جوجه کشی مصرف می کنند قطع خواهند شد.
بهداشت ضعیف و کارهای ضعیف مدیریتی دیگر زمانی هویدا می گردند که باکتری هایی پیشگیری نشده باعث ایجاد کیفیت هایی پایین در تخم مرغ و سلامتی جوجه ها شده اند.
گذشته از این که آیا آنتی بیوتیکی به کار گرفته شده یا نه؟ باید روش هایی در محل کار رعایت شود تا اطمینان حاصل گردد که نگهداری منظم و بهداشت معمول سینی ها کاملا رعایت می گردد.
هنگامی که آلودگی باکتریایی تشخیص داده می شود، باید از پشتیبان های تجهیزاتی حمل و نقل استفاده کرده تا در حل مشکل کمک کنند. شرکت های بهداشت دام و طیور ارائه کنندۀ خدمات پشتیبانی هستند که شامل ارزیابی انواع کارهای بهداشتی و تعویض قطعات پیشگیری کننده می باشد.
نیاز است تا از صرف زمان زیاده از حد بین انتقال از صفحه ها (setters) ها به دستگاه های جوجه کشی (hatchers) اجتناب شود.
این تاخیر ممکن است در عوض باعث تاخیر در رشد جنینی گردد که منجر به ایجاد «جوجه های سبز» شده که این جوجه ها پیش از این که توانایی بقا در شرایط فشارهای عادی زیست محیطی داشته باشند در محیط رها می شوند.
سینی های تمیز جوجه کشی در مساله ی کیفیت خوب جوجه ها نقشی حیاتی ایفا می کنند، چرا که نخستین سطحی هستند که جوجه های تازه از تخم درآمده و خیس با آن ها در تماس اند.
بسیاری از دارندگان دستگاه های جوجه کشی می دانند که استفاده از ضدعفونی کننده ها در دستگاه جوجه کشی در طی فرآیند جوجه کشی دارای مزایایی هست.
جریان هوا، کنترل رطوبت و دما می تواند هم به جوجه ها کمک کرده و هم به آن ها آسیب بزند. در یک محیط گرم مرطوب، شرایط آرمانی برای رشد انواع باکتری ها و قارچ ها فراهم می شود. اگر آب مورد استفاده قرار گرفته برای افزایش رطوبت آلوده باشد می تواند جوجه ها را نیز آلوده کند.
جوجه های در خطر
آسیب به جوجه ها هنگامی که تازه سر از تخم درآورده اند نیز یکی از خطرهای موجود در دستگاه جوجه کشی است.
اگر به مدت زیادی در دستگاه نگه داشته شوند، بدن آن ها ناگزیر آن قدر آب از دست می دهد که دیگر توان پاسخگویی و بقا در شرایط محیطی- خوب یا بد -را در زندگی کوتاه خود ندارند.
مراقبت بسیار زیادی باید از هزاران جوجه ای انجام شود که به آرامی از دستگاه های جوجه کشی به درون جعبه های جوجه ها در حرکت اند.
تجهیزات خراب، به ویژه سینی های پلاستیکی جوجه کشی ها، می تواند باعث آسیب های بیشتر شود. این که چه تعداد جوجه ی معلول دستگاه جوجه کشی را ترک می کنند بستگی به شمار کارکنانی دارد که آن ها را اداره می کنند.
در طول مدتی که جوجه ها جا به جا می شوند ترس (Trauma) نیز می تواند رخ دهد، به ویژه امروزه که بیشتر ماشین ها کار این جا به جایی را انجام می دهند.
De-stacker ها، جداکننده ها (separators)، تسمه ها (belts)، لغزنده ها (slides) و قطره چکان ها (drops) را باید هر کدام از کارکنانی که در آنجا کار می کنند وارسی کنند تا اطمینان حاصل کنند که جوجه ها گیر نمی کنند، نمی افتند یا زخمی نمی شوند.
به محض اینکه مشکلی پیدا شود باید کسی باشد تا بی درنگ این مشکل را مرتفع سازد.
به صداها گوش کنید
صرفه جویی در جوجه ها (chick thriftiness) را می توان پیش از جوجه ریزی در مزرعه جبران کرد. سالنی که جوجه ها در آن هستند نباید زیاد سرد یا زیاد گرم باشد. شاید بهترین نشانه ی رفاه جوجه ها گوش کردن به صدای آن هاست.
اگر جوجه ها فریادی شده اند احتمالا زیاد گرم است. اگر جوجه ها ساکت هستند و تنها صدای ماشین ها را می شنوید یا خیلی هوا سرد است یا حتی بدتر، آن ها مرده اند! مانند هر پرورشگاه دیگر، باید صدای جیک جیک شادمانه ی جوجه ها را شنید.
با انتقال جوجه ها از جوجه کشی به مرغداری، نقل و انتقال باید به نرمی و با کنترل های مناسب زیست محیطی انجام شود. جوجه ها را باید با احتیاط زمین گذاشت هرگز نباید آن ها را پرت کرد یا آن ها را از توی جعبه ها خالی کرد.
در مرغداری جوجه ها به آسانی سرد و گرم می شوند که این مسئله توانایی رشد آن ها را به خطر می اندازد. با این که جوجه ها پرنده های مقاومی هستند، نباید این سرسختی آن ها را، از هر لحاظ آزمایش کرد.
پرورش دهندگان و تکنسین های خدمات باید در هنگامی که جوجه ها به مزرعه آورده می شوند حاضر بوده تا شرایط آن ها را در نظر گرفته و از کیفیت آن ها مطمئن شوند.
از دست دادن آب
شاید معمول ترین مشکل شناخته شده در جوجه های کوچک از دست دادن آب بدن آن هاست.
تشخیص از دست دادن آب بدن کاری آسان است: جوجه ها کوچک تر هستند، ساق پاهای آن ها خشک شده ماهیچه های تیره دارند و در معده و دیگر اندام های آن ها اسید اوریک انباشته شده است. از دست دادن آب به دلیل عدم تمایل جوجه برای نوشیدن آب رخ می دهد.
فراهم نبودن مناسب آب را می توان به آسانی جبران کرد اما گاهی تشخیص و شناسایی آن سخت است. در روزهای سرد زمستان هنگامی که خطوط آب رسانی به روی آب های از پیش گرم شده بسته باشند، جوجه ها احتمالا به دلیل طولانی شدن این مدت آب بدن خود را از دست میدهند.
مساله ی دیگر فرسوده شدن نوک آب چکان هاست. مهم است که این آب چکان های سه اینچی در کنار همدیگر کار کنند اما اگر یکی از شاخه های آب رسانی آب کافی را در نوک آب چکان ها نشان دهد نیز ممکن است ظاهر مشکل را نشان ندهد.
فشار آب ممکن است خیلی زیاد یا خیلی کم بوده یا آب چکان ها ارتفاع زیادی داشته باشند که همه ی این موارد باعث کمبود آب در دسته ی پرندگان می گردد.
مرگ بیشتر جوجه هایی که به دلیل بی آبی بدن می میرند چند روز پس از جوجه ریزی رخ می دهد که می تواند درک علت مشکل را که از فارم پرورشی است یا از دستگاه جوجه کشی، دشوار سازد.
دلیل دیگر از دست دادن آب بدن عفونت است. عفونت کیسۀ زرده، پریکاردیت pericarditis ، ایرساکولیت airsacculitis، هپاتیت یا حتی سپتیک پلی آرتریت septic polyarthritis اتفاق می افتد.
از آن جا که عفونت می تواند چندین ریشه داشته باشد، تشخیص های متفاوتی نیز در جوجه های کوچک داده می شوند. اگر یک جوجه، نشانه هایی هم از عفونت و هم کم آبی بدن داشته باشد باید تصور کرد نخست آلودگی رخ داده و پس از آن کم آبی اتفاق افتاده است.
افزایش مرگ و میر در هفته اول
هنگامی که مرگ و میر بیش از حد در هفته اول گزارش شود، باید در سطح مرغداری یک بررسی صورت گیرد. این بررسی با ارزیابی جوجه های مرده آغاز می گردد. نمی توان به آزمودن تنها چند نمونه کم شمار اکتفا کرد.
هیچکس دلش نمی خواهد لاشه را برداشته و آن را بررسی کند. اما آزمودن شمار کمی نمونه به این معنی است که از تشخیص درست دور خواهید شد.
جوجه های مرده را باید در نقطه ای سرد و سایه دار نگه داشت تا نکروپسی necropsied (کالبد شکافی : معاینه اعضای داخلی بدن برای تعیین علت ظاهری مرگ) اتفاق بیفتد، باید مراقب بود با همدیگر تماس پیدا نکنند. جوجه های بیشتر از دو هفته ای را می توان با دست باز کرد و آن گاه مطابق وزن آن ها دسته بندی کرد.
به شکل نوعی، جوجه های مرده را می توان در سه دسته قرار داد: کم آب شده، آلوده و ناشناخته. ناشناخته ها لاشه هایی هستند که بیش از حد فاسد شده اند که بتوان تشخیص داد یا به طور خلاصه TRtT گفته می شود. در مرگ و میر معمولی جوجه ها، حدود یک سوم جوجه های مرده در هر کدام از این سه دسته قرار می گیرند.
من ترجیح می دهم جوجه ها را به ردیف بگذارم که هر ردیف برای یک دسته است و در گروه های پنج تایی آن ها را قرار دهم درست مانند یک چوب خط. وقتی که همه ی جوجه ها ارزیابی شدند، شمردن و دسته بندی آن ها در دسته های پنج تایی آسان تر است.
نکروپسی جوجه های مرده باید آنقدر ادامه یابد تا به یک الگوی مشخص برسیم. برای نمونه اگر 100 جوجه مرده برداشته شده و 19 تا از 20 نکروپسی اول به روشنی آلوده باشند، آنگاه دلیل کمی وجود دارد که نیاز باشد مابقی 80 تای دیگر را بشماریم.
به همین ترتیب، در هنگام مرگ و میر معمولی، این الگو توزیع شده خواهد بود (و نسبتا با تعداد جوجه های کمتر) و بنابراین شاید ناگزیر باشیم همه ی جوجه های مرده را آزمایش کنیم.
هنگامی که کیفیت جوجه ها و مرگ و میر زودهنگام پیش می آید، مطمئن شوید که به تصویر بزرگتر نگاه کنید نه فقط به مشکلات درون مرغداری.
به دنبال الگوهای مشکلات درون دسته ی مرغ های مادر، دستگاه جوجه کشی، آسیاب غذا و مانند اینها باشید. این تصویر بزرگتر نمونه ایست از اپیدمیولوژی در صنعت مرغداری.
ما این مزیت را داریم که نمونه های زیادی برای ارزیابی در اختیار داریم. هنگامی که در مورد مرگ و میر جوجه ها به یک الگوی مشخص برسیم، این مساله باید روشن باشد که گام هایی فوری باید برای حل مشکلات جاری برداشته شود.
انتظارات بالا
با گفتن همه ی این موارد، باید انتظار جوجه های گوشتی صرفه جو را در هر بار جوجه کشی داشته باشیم. در Sanderson Farms استاندارد ما برای مرگ و میر هفته ی نخست کمتر از 75 / 0 درصد برای هر سالن جوجه ریزی شده است. این تعداد با توجه به همه ی ابعاد کیفیت جوجه ها و نیز جمع آوری از روی دستگاه های جوجه کشی (جمع آوری به میزان 2 / 0 تا 5 / 0 درصد) به دست آمده است.
اگر میزان مرگ و میر از 75 / 0 درصد در سالن های معین بیشتر شود آنگاه یک بررسی دقیق برای هر کدام از سالن هایی که بالاتر از حد استاندارد هستند لازم است. هنگامی که مشکل مشخص شد، باید بی درنگ حل شوند.
ما مرگ و میر بیش از حد 7 روزه را غیرقابل قبول می دانیم. با تمرکز کافی از سوی همه ی اعضای گروه، داشتن جوجه هایی با کیفیت با مرگ و میر پایین واقعا امکان پذیر است
Phil Stayer، دامپزشک ارشد Sanderson Farms در مقاله ای برای Poultry Health Today می نویسد: «اغلب کیفیت پایین رشد مرغ های گوشتی را آنقدر نادیده می گیرند تا مرگ و میر گسترده ای در هفته ی اول گزارش شود».
وی می افزاید، خوشبختانه با توجه و مراقبت دقیق نسبت به عامل هایی که می توانند سلامتی مرغ ها را مختل کنند، میتوان از وقوع این پیشامدها جلوگیری کرد.
همه می دانیم که یک دسته ی سالم از مرغ های مادر احتمال بیشتری دارد که جوجه هایی سالم تر تولید کند. بنابراین، اگر دسته ی مرغ های مادر سالم بوده اما جوجه ها از کیفیت زیستی پایین تری برخودار باشند، یا مرگ و میر در آن ها افزایش یابد، چه دلیلی می تواند داشته باشد؟
بنا به تجربه ی من، یکی از دلایل معمول که اغلب هم نادیده گرفته می شود. روش رساندن تخم مرغ ها از محل تخم گذاری تا دستگاه های جوجه کشی است.
یک بیماری باکتریایی معمولا در ریشه ی کیفیت پایین جوجه ها و افزایش مرگ و میر آن ها دخالت دارد اما جوجه ها به ندرت در خود مزرعه،، دست کم در طی هفته ی نخست، بیمار می شوند. بیماری تقریبا همیشه در دستگاه جوجه کشی آغاز می گردد.
تا زمانی که تخم مرغ ها به بخش Cesarean برده نشده اند،می توانند در سطح پوسته هایشان میزبان باکتری باشند.
مشکلات حمل و نقل
یکی از منابع دیگر آلودگی باکتریایی – که یکی از انواع رایج آن نیز هست – در طی حمل و نقل رخ می دهد. این امر معمولا ناشی از بهداشت نامناسب ماشین های حمل و نقل یا صفحه های جوجه کشی است. انتقال از صفحه ها (setters)به درون دستگاه جوجه کشی (hatchers) امروزه معمول ترین مشکل است. چرا که اغلب باعث ایجاد حفره ای در روی پوسته به دلیل تزریق واکسن می گردد.
ماشین های انتقال، تک تک تخم مرغ ها را درون دستگاه جوجه کشی قرار داده و بنابراین اگر نگهداری مناسب از آن ها صورت نگیرد باعث کیفیت پایین زیستی جوجه ها می گردند.
نشان داده شده است که دادن آنتی بیوتیک در هنگام نقل و انتقال باعث بهبود سرزندگی دسته ی جوجه ها می گردد. چرا که هیچکدام از برنامه های بهداشتی دستگاه های جوجه کشی کامل و بی عیب و نقص نیستند.
با این حال، با افزایش فشارها برای کاهش یا حذف استفاده از آنتی بیوتیک هایی که مصارف انسانی نیز دارند ،بسیاری از عملیات های مرغ های گوشتی که آنتی بیوتیک ها را در دستگاه های جوجه کشی مصرف می کنند قطع خواهند شد.
بهداشت ضعیف و کارهای ضعیف مدیریتی دیگر زمانی هویدا می گردند که باکتری هایی پیشگیری نشده باعث ایجاد کیفیت هایی پایین در تخم مرغ و سلامتی جوجه ها شده اند.
گذشته از این که آیا آنتی بیوتیکی به کار گرفته شده یا نه؟ باید روش هایی در محل کار رعایت شود تا اطمینان حاصل گردد که نگهداری منظم و بهداشت معمول سینی ها کاملا رعایت می گردد.
هنگامی که آلودگی باکتریایی تشخیص داده می شود، باید از پشتیبان های تجهیزاتی حمل و نقل استفاده کرده تا در حل مشکل کمک کنند. شرکت های بهداشت دام و طیور ارائه کنندۀ خدمات پشتیبانی هستند که شامل ارزیابی انواع کارهای بهداشتی و تعویض قطعات پیشگیری کننده می باشد.
نیاز است تا از صرف زمان زیاده از حد بین انتقال از صفحه ها (setters) ها به دستگاه های جوجه کشی (hatchers) اجتناب شود.
این تاخیر ممکن است در عوض باعث تاخیر در رشد جنینی گردد که منجر به ایجاد «جوجه های سبز» شده که این جوجه ها پیش از این که توانایی بقا در شرایط فشارهای عادی زیست محیطی داشته باشند در محیط رها می شوند.
سینی های تمیز جوجه کشی در مساله ی کیفیت خوب جوجه ها نقشی حیاتی ایفا می کنند، چرا که نخستین سطحی هستند که جوجه های تازه از تخم درآمده و خیس با آن ها در تماس اند.
بسیاری از دارندگان دستگاه های جوجه کشی می دانند که استفاده از ضدعفونی کننده ها در دستگاه جوجه کشی در طی فرآیند جوجه کشی دارای مزایایی هست.
جریان هوا، کنترل رطوبت و دما می تواند هم به جوجه ها کمک کرده و هم به آن ها آسیب بزند. در یک محیط گرم مرطوب، شرایط آرمانی برای رشد انواع باکتری ها و قارچ ها فراهم می شود. اگر آب مورد استفاده قرار گرفته برای افزایش رطوبت آلوده باشد می تواند جوجه ها را نیز آلوده کند.
جوجه های در خطر
آسیب به جوجه ها هنگامی که تازه سر از تخم درآورده اند نیز یکی از خطرهای موجود در دستگاه جوجه کشی است.
اگر به مدت زیادی در دستگاه نگه داشته شوند، بدن آن ها ناگزیر آن قدر آب از دست می دهد که دیگر توان پاسخگویی و بقا در شرایط محیطی- خوب یا بد -را در زندگی کوتاه خود ندارند.
مراقبت بسیار زیادی باید از هزاران جوجه ای انجام شود که به آرامی از دستگاه های جوجه کشی به درون جعبه های جوجه ها در حرکت اند.
تجهیزات خراب، به ویژه سینی های پلاستیکی جوجه کشی ها، می تواند باعث آسیب های بیشتر شود. این که چه تعداد جوجه ی معلول دستگاه جوجه کشی را ترک می کنند بستگی به شمار کارکنانی دارد که آن ها را اداره می کنند.
در طول مدتی که جوجه ها جا به جا می شوند ترس (Trauma) نیز می تواند رخ دهد، به ویژه امروزه که بیشتر ماشین ها کار این جا به جایی را انجام می دهند.
De-stacker ها، جداکننده ها (separators)، تسمه ها (belts)، لغزنده ها (slides) و قطره چکان ها (drops) را باید هر کدام از کارکنانی که در آنجا کار می کنند وارسی کنند تا اطمینان حاصل کنند که جوجه ها گیر نمی کنند، نمی افتند یا زخمی نمی شوند.
به محض اینکه مشکلی پیدا شود باید کسی باشد تا بی درنگ این مشکل را مرتفع سازد.
به صداها گوش کنید
صرفه جویی در جوجه ها (chick thriftiness) را می توان پیش از جوجه ریزی در مزرعه جبران کرد. سالنی که جوجه ها در آن هستند نباید زیاد سرد یا زیاد گرم باشد. شاید بهترین نشانه ی رفاه جوجه ها گوش کردن به صدای آن هاست.
اگر جوجه ها فریادی شده اند احتمالا زیاد گرم است. اگر جوجه ها ساکت هستند و تنها صدای ماشین ها را می شنوید یا خیلی هوا سرد است یا حتی بدتر، آن ها مرده اند! مانند هر پرورشگاه دیگر، باید صدای جیک جیک شادمانه ی جوجه ها را شنید.
با انتقال جوجه ها از جوجه کشی به مرغداری، نقل و انتقال باید به نرمی و با کنترل های مناسب زیست محیطی انجام شود. جوجه ها را باید با احتیاط زمین گذاشت هرگز نباید آن ها را پرت کرد یا آن ها را از توی جعبه ها خالی کرد.
در مرغداری جوجه ها به آسانی سرد و گرم می شوند که این مسئله توانایی رشد آن ها را به خطر می اندازد. با این که جوجه ها پرنده های مقاومی هستند، نباید این سرسختی آن ها را، از هر لحاظ آزمایش کرد.
پرورش دهندگان و تکنسین های خدمات باید در هنگامی که جوجه ها به مزرعه آورده می شوند حاضر بوده تا شرایط آن ها را در نظر گرفته و از کیفیت آن ها مطمئن شوند.
از دست دادن آب
شاید معمول ترین مشکل شناخته شده در جوجه های کوچک از دست دادن آب بدن آن هاست.
تشخیص از دست دادن آب بدن کاری آسان است: جوجه ها کوچک تر هستند، ساق پاهای آن ها خشک شده ماهیچه های تیره دارند و در معده و دیگر اندام های آن ها اسید اوریک انباشته شده است. از دست دادن آب به دلیل عدم تمایل جوجه برای نوشیدن آب رخ می دهد.
فراهم نبودن مناسب آب را می توان به آسانی جبران کرد اما گاهی تشخیص و شناسایی آن سخت است. در روزهای سرد زمستان هنگامی که خطوط آب رسانی به روی آب های از پیش گرم شده بسته باشند، جوجه ها احتمالا به دلیل طولانی شدن این مدت آب بدن خود را از دست میدهند.
مساله ی دیگر فرسوده شدن نوک آب چکان هاست. مهم است که این آب چکان های سه اینچی در کنار همدیگر کار کنند اما اگر یکی از شاخه های آب رسانی آب کافی را در نوک آب چکان ها نشان دهد نیز ممکن است ظاهر مشکل را نشان ندهد.
فشار آب ممکن است خیلی زیاد یا خیلی کم بوده یا آب چکان ها ارتفاع زیادی داشته باشند که همه ی این موارد باعث کمبود آب در دسته ی پرندگان می گردد.
مرگ بیشتر جوجه هایی که به دلیل بی آبی بدن می میرند چند روز پس از جوجه ریزی رخ می دهد که می تواند درک علت مشکل را که از فارم پرورشی است یا از دستگاه جوجه کشی، دشوار سازد.
دلیل دیگر از دست دادن آب بدن عفونت است. عفونت کیسۀ زرده، پریکاردیت pericarditis ، ایرساکولیت airsacculitis، هپاتیت یا حتی سپتیک پلی آرتریت septic polyarthritis اتفاق می افتد.
از آن جا که عفونت می تواند چندین ریشه داشته باشد، تشخیص های متفاوتی نیز در جوجه های کوچک داده می شوند. اگر یک جوجه، نشانه هایی هم از عفونت و هم کم آبی بدن داشته باشد باید تصور کرد نخست آلودگی رخ داده و پس از آن کم آبی اتفاق افتاده است.
افزایش مرگ و میر در هفته اول
هنگامی که مرگ و میر بیش از حد در هفته اول گزارش شود، باید در سطح مرغداری یک بررسی صورت گیرد. این بررسی با ارزیابی جوجه های مرده آغاز می گردد. نمی توان به آزمودن تنها چند نمونه کم شمار اکتفا کرد.
هیچکس دلش نمی خواهد لاشه را برداشته و آن را بررسی کند. اما آزمودن شمار کمی نمونه به این معنی است که از تشخیص درست دور خواهید شد.
جوجه های مرده را باید در نقطه ای سرد و سایه دار نگه داشت تا نکروپسی necropsied (کالبد شکافی : معاینه اعضای داخلی بدن برای تعیین علت ظاهری مرگ) اتفاق بیفتد، باید مراقب بود با همدیگر تماس پیدا نکنند. جوجه های بیشتر از دو هفته ای را می توان با دست باز کرد و آن گاه مطابق وزن آن ها دسته بندی کرد.
به شکل نوعی، جوجه های مرده را می توان در سه دسته قرار داد: کم آب شده، آلوده و ناشناخته. ناشناخته ها لاشه هایی هستند که بیش از حد فاسد شده اند که بتوان تشخیص داد یا به طور خلاصه TRtT گفته می شود. در مرگ و میر معمولی جوجه ها، حدود یک سوم جوجه های مرده در هر کدام از این سه دسته قرار می گیرند.
من ترجیح می دهم جوجه ها را به ردیف بگذارم که هر ردیف برای یک دسته است و در گروه های پنج تایی آن ها را قرار دهم درست مانند یک چوب خط. وقتی که همه ی جوجه ها ارزیابی شدند، شمردن و دسته بندی آن ها در دسته های پنج تایی آسان تر است.
نکروپسی جوجه های مرده باید آنقدر ادامه یابد تا به یک الگوی مشخص برسیم. برای نمونه اگر 100 جوجه مرده برداشته شده و 19 تا از 20 نکروپسی اول به روشنی آلوده باشند، آنگاه دلیل کمی وجود دارد که نیاز باشد مابقی 80 تای دیگر را بشماریم.
به همین ترتیب، در هنگام مرگ و میر معمولی، این الگو توزیع شده خواهد بود (و نسبتا با تعداد جوجه های کمتر) و بنابراین شاید ناگزیر باشیم همه ی جوجه های مرده را آزمایش کنیم.
هنگامی که کیفیت جوجه ها و مرگ و میر زودهنگام پیش می آید، مطمئن شوید که به تصویر بزرگتر نگاه کنید نه فقط به مشکلات درون مرغداری.
به دنبال الگوهای مشکلات درون دسته ی مرغ های مادر، دستگاه جوجه کشی، آسیاب غذا و مانند اینها باشید. این تصویر بزرگتر نمونه ایست از اپیدمیولوژی در صنعت مرغداری.
ما این مزیت را داریم که نمونه های زیادی برای ارزیابی در اختیار داریم. هنگامی که در مورد مرگ و میر جوجه ها به یک الگوی مشخص برسیم، این مساله باید روشن باشد که گام هایی فوری باید برای حل مشکلات جاری برداشته شود.
انتظارات بالا
با گفتن همه ی این موارد، باید انتظار جوجه های گوشتی صرفه جو را در هر بار جوجه کشی داشته باشیم. در Sanderson Farms استاندارد ما برای مرگ و میر هفته ی نخست کمتر از 75 / 0 درصد برای هر سالن جوجه ریزی شده است. این تعداد با توجه به همه ی ابعاد کیفیت جوجه ها و نیز جمع آوری از روی دستگاه های جوجه کشی (جمع آوری به میزان 2 / 0 تا 5 / 0 درصد) به دست آمده است.
اگر میزان مرگ و میر از 75 / 0 درصد در سالن های معین بیشتر شود آنگاه یک بررسی دقیق برای هر کدام از سالن هایی که بالاتر از حد استاندارد هستند لازم است. هنگامی که مشکل مشخص شد، باید بی درنگ حل شوند.
ما مرگ و میر بیش از حد 7 روزه را غیرقابل قبول می دانیم. با تمرکز کافی از سوی همه ی اعضای گروه، داشتن جوجه هایی با کیفیت با مرگ و میر پایین واقعا امکان پذیر است
