ضعیف شدن ران ها و شکستگی استخوان ها مشکلی جدی در صنعت طیور در سراسر دنیاست و هر ساله آسیب های اقتصادی زیادی را به این صنعت وارد می نماید. مرغ های گوشتی امروزی سه تا چهار برابر زودتر از مرغ های نسل قبل رشد می کنند. تولیدکنندگان چگونه می توانند تضمین کنند که با تغذیه مناسب استخوان طیور محکم شده است؟
تغذیه نامناسب، مدیریت ناکافی و فاکتورهای محیطی نامناسب بر مقاومت و کیفیت استخوان تاثیرگذارند. امروزه، اختلالات پا مثل خم شدن استخوان ها(پای قوسی) و تیبیا دیسکندروپلازیا در میان مرغ های گوشتی رایج شده است که موجب رشد ناکافی، میزان بالای مرگ و میر و افزایش آلودگی لاشه و تنزل کیفیت کشتارگاه ها شده است. تخمین زده شده است که بیش از 2 درصد گله های گوشتی به علت لنگش از بین رفته اند که این امر هزینه ای معادل 4 بیلیون دلار در جهان خسارت وارد آورده است.
تحقیقات نشان داده است که جایگزین کردن میکرو جلبک دهیدراته که 64 درصد چربی و 16 درصد دوکوساهگزائنوئیک اسید (DHA) دارد به طور چشمگیری مقاومت استخوان ها را در جوجه های در حال رشد افزایش می دهد.
پوکی استخوان در مرغ های تخم گذار وضعیتی است که در آن ساختار استخوان به طور تدریجی در طول تخم گذاری از بین می رود. این امر موجب شکنندگی بیشتر استخوان و در معرض ترک خوردگی قرار گرفتن آن می شود؛ احتمال ترک خوردن استخوان در زمان تخم گذاری 30 درصد بیشتر می شود.علاوه بر استخوان نشیمن گاه، بازو و چنگالک، استخوان جناغ نیز بیشترین شکستگی را دارد، به ویژه در سیستم های پرورش مرغ فری رنج (free rang) که میزان 60 تا 80 درصد مرغ های تخم گذار دچار شکستگی استخوان جناغ می شوند. به همین علت، این امر به موضوعی مهم برای سلامت مرغ ها در صنعت تولید تخم مرغ تبدیل شده است.
تغذیه نامناسب، مدیریت ناکافی و فاکتورهای محیطی نامناسب بر مقاومت و کیفیت استخوان تاثیرگذارند. امروزه، اختلالات پا مثل خم شدن استخوان ها(پای قوسی) و تیبیا دیسکندروپلازیا در میان مرغ های گوشتی رایج شده است که موجب رشد ناکافی، میزان بالای مرگ و میر و افزایش آلودگی لاشه و تنزل کیفیت کشتارگاه ها شده است. تخمین زده شده است که بیش از 2 درصد گله های گوشتی به علت لنگش از بین رفته اند که این امر هزینه ای معادل 4 بیلیون دلار در جهان خسارت وارد آورده است.
تحقیقات نشان داده است که جایگزین کردن میکرو جلبک دهیدراته که 64 درصد چربی و 16 درصد دوکوساهگزائنوئیک اسید (DHA) دارد به طور چشمگیری مقاومت استخوان ها را در جوجه های در حال رشد افزایش می دهد.
پوکی استخوان در مرغ های تخم گذار وضعیتی است که در آن ساختار استخوان به طور تدریجی در طول تخم گذاری از بین می رود. این امر موجب شکنندگی بیشتر استخوان و در معرض ترک خوردگی قرار گرفتن آن می شود؛ احتمال ترک خوردن استخوان در زمان تخم گذاری 30 درصد بیشتر می شود.علاوه بر استخوان نشیمن گاه، بازو و چنگالک، استخوان جناغ نیز بیشترین شکستگی را دارد، به ویژه در سیستم های پرورش مرغ فری رنج (free rang) که میزان 60 تا 80 درصد مرغ های تخم گذار دچار شکستگی استخوان جناغ می شوند. به همین علت، این امر به موضوعی مهم برای سلامت مرغ ها در صنعت تولید تخم مرغ تبدیل شده است.
دیدگاه های جدید
استخوان از دو ماده تشکیل شده است: ماتریکس آلی و ماتریکس غیرآلی. پروتئین های ساختاری که کلاژن نامیده می شوند مهم ترین مولفه ماتریکس آلی هستند و کریستال های کلسیم فسفات از مقدار زیادی ماتریکس های غیرآلی ساخته شده اند. چگونگی ایجاد ساختار کلی توسط هر مولفه، مقاومت کل استخوان را تعیین می کند. برای شناخت ابتدایی بافت های استخوان، پژوهشگران در دهه های اخیر بر روی مواد معدنی، مثل کلسیم و فسفر، و ویتامین ها مثل ویتامین د متمرکز شده اند تا مقاومت استخوان را در طیور بهبود بخشند. پژوهشگران در مطالعات اخیر رویکردی جدید در برآورد تاثیر اسیدهای چرب بر مقاومت استخوان داشته اند.
در لابراتوار دانشگاه کنتاکی دو نوع مطالعه انجام شده است. نتایج آن ها به وضوح نشان داده است که مکمل دهیدراته میکروجلبک تمام سلولی، به نام All-G Rich، و با نام قبلی 'Alltech SP1'، که حاوی 64% چربی و 16% دوکوساهگزائنوئیک اسید است مقاومت استخوان های جوجه های در حال رشد را افزایش می دهد.
مطالعه اول بر روی 384 جوجه نوع Hy-Line W-36 (تخم گذار سفید) همراه با 8 گروه 16 تایی جوجه استفاده شد. تغذیه این گروه شامل دادن ذرت و سویای کنترل شده به تنهایی یا دادن میکروجلبک 1.0 یا 2.0 درصد به جای آن بوده است. این تغذیه در روز اول بعد از هچ به آن ها داده شد. نمونه های استخوان شامل استخوان درشت نی و استخوان بازو می شد. از هر قفس یک پرنده انتخاب شد و استخوان درشت نی از مرغ های ده هفته ای و استخوان بازو از مرغ های 17 هفته ای گرفته شد. با استفاده از دستگاه آزمایش Instron مقاومت استخوان در برابر شکستگی آزمایش شد. این آزمایش نشان داد که مقاومت شکستگی استخوان درشت نی در ده هفتگی و استخوان بازو در 17 هفتگی با دادن مکمل میکروجلبک به طور چشمگیری افزایش یافت.
شکل 1 - تاثیرات میکروجلبک بر مقاومت استخوان پولت های سفید
استخوان از دو ماده تشکیل شده است: ماتریکس آلی و ماتریکس غیرآلی. پروتئین های ساختاری که کلاژن نامیده می شوند مهم ترین مولفه ماتریکس آلی هستند و کریستال های کلسیم فسفات از مقدار زیادی ماتریکس های غیرآلی ساخته شده اند. چگونگی ایجاد ساختار کلی توسط هر مولفه، مقاومت کل استخوان را تعیین می کند. برای شناخت ابتدایی بافت های استخوان، پژوهشگران در دهه های اخیر بر روی مواد معدنی، مثل کلسیم و فسفر، و ویتامین ها مثل ویتامین د متمرکز شده اند تا مقاومت استخوان را در طیور بهبود بخشند. پژوهشگران در مطالعات اخیر رویکردی جدید در برآورد تاثیر اسیدهای چرب بر مقاومت استخوان داشته اند.
در لابراتوار دانشگاه کنتاکی دو نوع مطالعه انجام شده است. نتایج آن ها به وضوح نشان داده است که مکمل دهیدراته میکروجلبک تمام سلولی، به نام All-G Rich، و با نام قبلی 'Alltech SP1'، که حاوی 64% چربی و 16% دوکوساهگزائنوئیک اسید است مقاومت استخوان های جوجه های در حال رشد را افزایش می دهد.
مطالعه اول بر روی 384 جوجه نوع Hy-Line W-36 (تخم گذار سفید) همراه با 8 گروه 16 تایی جوجه استفاده شد. تغذیه این گروه شامل دادن ذرت و سویای کنترل شده به تنهایی یا دادن میکروجلبک 1.0 یا 2.0 درصد به جای آن بوده است. این تغذیه در روز اول بعد از هچ به آن ها داده شد. نمونه های استخوان شامل استخوان درشت نی و استخوان بازو می شد. از هر قفس یک پرنده انتخاب شد و استخوان درشت نی از مرغ های ده هفته ای و استخوان بازو از مرغ های 17 هفته ای گرفته شد. با استفاده از دستگاه آزمایش Instron مقاومت استخوان در برابر شکستگی آزمایش شد. این آزمایش نشان داد که مقاومت شکستگی استخوان درشت نی در ده هفتگی و استخوان بازو در 17 هفتگی با دادن مکمل میکروجلبک به طور چشمگیری افزایش یافت.
شکل 1 - تاثیرات میکروجلبک بر مقاومت استخوان پولت های سفید
مطالعه دوم بر روی جوجه های گوشتی Cobb 500 همراه با 10 گروه 23 تایی جوجه انجام شد. رژیم غذایی شامل خوراک ذرت و سویای کنترل شده و بدون مکمل غذایی میکروجلبک و یا با مکمل میکروجلبک 0.5، 1.0 یا 2.0 درصد بود. در روز نوزدهم، از هر قفس یک جوجه برای نمونه گیری استخوان انتخاب شد تا مقاومت استخوان آن در برابر شکستگی آزمایش شود. مقاومت شکستگی استخوان بازوی جوجه هایی که با رژیم غذایی حاوی 1 تا 2 درصد میکروجلبک تغذیه شدند به طور چشمگیری بیشتر از آن دسته از جوجه هایی بود که رژیم غذایی آن ها بدون میکروجلبک یا دارای میکروجلبک 0.5 درصد بود (شکل 2). این نتایج افق های جدیدی را به سوی رویکردهای نوین فراهم کرده تا بتوان مقاومت استخوان را بهبود بخشید.
شکل 2 - تاثیرات میکروجلبک ها بر مقاومت استخوان جوجه های گوشتی
شکل 2 - تاثیرات میکروجلبک ها بر مقاومت استخوان جوجه های گوشتی
ناشناخته ها
هر چند که چربی ها نقش مهمی در سلامت استخوان دارند، در حال حاضر این که چگونه اسیدهای چرب مثل دوکوساهگزائنوئیک اسیدبر روی پیشرفت و رشد اسکلت و استخوان ها کمک می کند ناشناخته است. برخی پژوهشگران معتقدند که ممکن است با برخی فاکتورهای درونی سلول مرتبط باشد، فاکتورهایی که موجب بهبود استخوان می شوند. یکی از این فاکتورها پروستاگلاندینE2 (PGE2) است که از نوعی زنجیره بلند اسید چرب به نام اسید آراشیدونیکساخته شده است، اسید آراشیدونیک از طریق سلول های سازنده استخوان تولید می شود. پژوهش های قبلی نشان داده بود که میزان کم PGE2 برای رشد استخوان مفید است در حالی که میزان زیاد PGE2 می تواند تاثیر متضاد داشته باشد.
بر اساس این نتایج، امکان دارد که وجود دوکوساهگزائنوئیک اسید،با تغییر دادم ترکیب اسیدهای چرب در بافت استخوان، میزان اسید آراشیدونیک را کاهش می یابد. این تاثیر باعث می شود تا میزان PGE2 برای رشد استخوان مناسب باشد. اطلاعات دیگر پژوهش ها نشان داده است که میان واکنش التهابی و استخوان های ضعیف ارتباط وجود دارد. تولید بیش از اندازه سیتوکین ها در استخوان به دلیل واکنش التهابی ممکن است متابولیسم نرمال استخوان را متوقف کند و موجب از بین رفتن احتمالی استخوان شود. در این نتایج نشان داده شده است که اسیدهای چرب n-3 مثل دوکوساهگزائنوئیک اسید می توانند با کاهش تولید سیکوتیم های مولد التهاب،واکنش التهابی را متوقف کنند.
داشتن استخوان های ضعیف بیماری رایجی هم در میان طیور و حیوانات و هم در میان انسان ها است. مطالعات نشان می دهد که از هر دو خانم بالای 50 سال یک نفر و از هر چهار آقای بالای 50 سال یک نفر به دلیل ضعف استخوان دچار شکستگی می شوند. پوکی استخوان هر ساله تقریبا 19 بیلیون دلار به سلامت انسان خسارت وارد می کند. بر اساس نتایج این مطالعات در حوزه طیور، دوکوساهگزائنوئیک اسید که اسید چربی ضروری است می تواند در میان فاکتورهای شناخته شده بسیاری، فاکتور کلیدی دیگری باشد که از پیشرفت پوکی استخوان در انسان ها و حیوانات جلوگیری می کند.
هر چند که چربی ها نقش مهمی در سلامت استخوان دارند، در حال حاضر این که چگونه اسیدهای چرب مثل دوکوساهگزائنوئیک اسیدبر روی پیشرفت و رشد اسکلت و استخوان ها کمک می کند ناشناخته است. برخی پژوهشگران معتقدند که ممکن است با برخی فاکتورهای درونی سلول مرتبط باشد، فاکتورهایی که موجب بهبود استخوان می شوند. یکی از این فاکتورها پروستاگلاندینE2 (PGE2) است که از نوعی زنجیره بلند اسید چرب به نام اسید آراشیدونیکساخته شده است، اسید آراشیدونیک از طریق سلول های سازنده استخوان تولید می شود. پژوهش های قبلی نشان داده بود که میزان کم PGE2 برای رشد استخوان مفید است در حالی که میزان زیاد PGE2 می تواند تاثیر متضاد داشته باشد.
بر اساس این نتایج، امکان دارد که وجود دوکوساهگزائنوئیک اسید،با تغییر دادم ترکیب اسیدهای چرب در بافت استخوان، میزان اسید آراشیدونیک را کاهش می یابد. این تاثیر باعث می شود تا میزان PGE2 برای رشد استخوان مناسب باشد. اطلاعات دیگر پژوهش ها نشان داده است که میان واکنش التهابی و استخوان های ضعیف ارتباط وجود دارد. تولید بیش از اندازه سیتوکین ها در استخوان به دلیل واکنش التهابی ممکن است متابولیسم نرمال استخوان را متوقف کند و موجب از بین رفتن احتمالی استخوان شود. در این نتایج نشان داده شده است که اسیدهای چرب n-3 مثل دوکوساهگزائنوئیک اسید می توانند با کاهش تولید سیکوتیم های مولد التهاب،واکنش التهابی را متوقف کنند.
داشتن استخوان های ضعیف بیماری رایجی هم در میان طیور و حیوانات و هم در میان انسان ها است. مطالعات نشان می دهد که از هر دو خانم بالای 50 سال یک نفر و از هر چهار آقای بالای 50 سال یک نفر به دلیل ضعف استخوان دچار شکستگی می شوند. پوکی استخوان هر ساله تقریبا 19 بیلیون دلار به سلامت انسان خسارت وارد می کند. بر اساس نتایج این مطالعات در حوزه طیور، دوکوساهگزائنوئیک اسید که اسید چربی ضروری است می تواند در میان فاکتورهای شناخته شده بسیاری، فاکتور کلیدی دیگری باشد که از پیشرفت پوکی استخوان در انسان ها و حیوانات جلوگیری می کند.
