مقدمه:
خوراک یک ناقل عمده ی بالقوه برای انتقال میکروارگانیسم ها به بدن طیور محسوب می شود. در سالهای اخیر بررسی های دقیقی در ارتباط با آلودگی های باکتریایی تولیدات طیور بعمل آمده است. همچنانکه بعداٌ بحث خواهد شد، تمامی روش های متداول برای کنترل میکروارگانیسم های موجود در خوراک مؤثر نیستند. Mitchell (1991) در این زمینه بیان داشت که مقاومت به سالمونلا در خوراک های دام و طیور مناسب نمی باشد و بایستی میزان سالمونلا در خوراک تا حد صفر درصد کاهش داده شود. در این مقاله به شرح روش های کنترل و حذف قارچ و کپک ها و باکتری سالمونلا پرداخته می شود.
سالمونلا در خوراک طیور:
باکتری سالمونلا در همه جا یافت شده و دارای سروتیپ های متفاوتی است . سالمونلا از دو طریق صنعت پرورش طیور را تهدید می کند؛ بطوریکه از یک سو موجب بروز بیماری در پرنده شده و از سوی دیگر بطور بالقوه باعث ایجاد مسمومیت غذایی در انسان می شود.بیماری سالمونولوز در طیور توسط انواع سالمونولوز تیفیموریوم، سالمونولوز پولوروم، سالمونولوز انتریدیتیس یا سالمونولوز گالیناروم (تیفوئید) ایجاد می شود اگرچه سالمونلا از بیشتر انواع مواد اولیه دانی در تمام سال ها جدا شده است ، اما مقدار بار میکروبی آن در منابع پروتیینی حیوانی نسبت به منابع گیاهی بالاتر بوده است.Allred و همکاران (1967) 13000 نمونه از 700 کارخانه تهیه دان برای وقوع سالمونلا در آنها مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاصله نشان داد که 5% خوراک های طیورنمونه برداری شده برای سالمنلا مثبت بودند، اگرچه میزان وقوع سالمونلا در محصولات فرعی حیوانی، 31% گزارش شد.
Morehouse & Wedman (1961) 59 سروتیپ مختلف سالمونلا را در 700 نمونه از 5700 نمونه اجزاء محصولات فرعی حیوانی مورد آزمایش، جدا نمودند. Crane و همکاران (1967 ) در آزمایشی که در یک کارخانه خوراک دام وطیور انجام دادندنشان دادند که 2% اجزاء مواد خوراکی وارده به کارخانه دارای سالمونلا هستند.با این حال وقتی که پودر گوشت از داده ها حذف شد ، درصد آلودگی به 2 نمونه در 300 نمونه (66/0 درصد) کاهش یافت. در همان زمان این محققین پیشنهاد نمودند که تنها راه حل ممکن برای از بین بردن سالمونلا در خوراک، استفاده از جیره های غذایی تهیه شده بر اساس منابع پروتیینی گیاهی می باشد؛ در حالیکه امروزه از چنین جیره هایی فقط در شرایط خاصی استفاده می شود. بنظر می رسد که سالمونلا در منابع پروتیینی حیوانی می تواند از طرق مختلفی چون فراوری، ذخیره و انتقال افزایش یابد.در این رابطه Morris و همکاران (1970) گزارش نمودند که پودر ماهی منهدن اغلب آلوده به سالمنلا می باشد و حیواناتی نیز که از آن تغذیه می کنند آلوده می شوند. در این زمینه این محققین مشاهده نمودند، وقتیکه نمونه های تازه ماهی زنده در نقطه مبداٍ عاری از سالمونلا شدند، نمونه های پودر ماهی وارده به ایالات متحده امریکا اغلب آلوده به سالمونلا بودند. انها همچنین سالمونلا را از اب کنار اسکله بارگیری پودر ماهی جدا نمودند.
روش های متداول کنترل میکروبی خوراک:
1-پلت نمودن همراه با بخار دهی (steam pelleting)
مواد خوراکی پلت شده بار میکروبی پایین تری نسبت به خوراک های آسیاب شده آردی دارند؛ در نتیجه تحقیقات قابل ملاحظه های در مورد پلت کردن به عنوان یک روش کنترلی انجام پذیرفته است.
خوراک یک ناقل عمده ی بالقوه برای انتقال میکروارگانیسم ها به بدن طیور محسوب می شود. در سالهای اخیر بررسی های دقیقی در ارتباط با آلودگی های باکتریایی تولیدات طیور بعمل آمده است. همچنانکه بعداٌ بحث خواهد شد، تمامی روش های متداول برای کنترل میکروارگانیسم های موجود در خوراک مؤثر نیستند. Mitchell (1991) در این زمینه بیان داشت که مقاومت به سالمونلا در خوراک های دام و طیور مناسب نمی باشد و بایستی میزان سالمونلا در خوراک تا حد صفر درصد کاهش داده شود. در این مقاله به شرح روش های کنترل و حذف قارچ و کپک ها و باکتری سالمونلا پرداخته می شود.
سالمونلا در خوراک طیور:
باکتری سالمونلا در همه جا یافت شده و دارای سروتیپ های متفاوتی است . سالمونلا از دو طریق صنعت پرورش طیور را تهدید می کند؛ بطوریکه از یک سو موجب بروز بیماری در پرنده شده و از سوی دیگر بطور بالقوه باعث ایجاد مسمومیت غذایی در انسان می شود.بیماری سالمونولوز در طیور توسط انواع سالمونولوز تیفیموریوم، سالمونولوز پولوروم، سالمونولوز انتریدیتیس یا سالمونولوز گالیناروم (تیفوئید) ایجاد می شود اگرچه سالمونلا از بیشتر انواع مواد اولیه دانی در تمام سال ها جدا شده است ، اما مقدار بار میکروبی آن در منابع پروتیینی حیوانی نسبت به منابع گیاهی بالاتر بوده است.Allred و همکاران (1967) 13000 نمونه از 700 کارخانه تهیه دان برای وقوع سالمونلا در آنها مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاصله نشان داد که 5% خوراک های طیورنمونه برداری شده برای سالمنلا مثبت بودند، اگرچه میزان وقوع سالمونلا در محصولات فرعی حیوانی، 31% گزارش شد.
Morehouse & Wedman (1961) 59 سروتیپ مختلف سالمونلا را در 700 نمونه از 5700 نمونه اجزاء محصولات فرعی حیوانی مورد آزمایش، جدا نمودند. Crane و همکاران (1967 ) در آزمایشی که در یک کارخانه خوراک دام وطیور انجام دادندنشان دادند که 2% اجزاء مواد خوراکی وارده به کارخانه دارای سالمونلا هستند.با این حال وقتی که پودر گوشت از داده ها حذف شد ، درصد آلودگی به 2 نمونه در 300 نمونه (66/0 درصد) کاهش یافت. در همان زمان این محققین پیشنهاد نمودند که تنها راه حل ممکن برای از بین بردن سالمونلا در خوراک، استفاده از جیره های غذایی تهیه شده بر اساس منابع پروتیینی گیاهی می باشد؛ در حالیکه امروزه از چنین جیره هایی فقط در شرایط خاصی استفاده می شود. بنظر می رسد که سالمونلا در منابع پروتیینی حیوانی می تواند از طرق مختلفی چون فراوری، ذخیره و انتقال افزایش یابد.در این رابطه Morris و همکاران (1970) گزارش نمودند که پودر ماهی منهدن اغلب آلوده به سالمنلا می باشد و حیواناتی نیز که از آن تغذیه می کنند آلوده می شوند. در این زمینه این محققین مشاهده نمودند، وقتیکه نمونه های تازه ماهی زنده در نقطه مبداٍ عاری از سالمونلا شدند، نمونه های پودر ماهی وارده به ایالات متحده امریکا اغلب آلوده به سالمونلا بودند. انها همچنین سالمونلا را از اب کنار اسکله بارگیری پودر ماهی جدا نمودند.
روش های متداول کنترل میکروبی خوراک:
1-پلت نمودن همراه با بخار دهی (steam pelleting)
مواد خوراکی پلت شده بار میکروبی پایین تری نسبت به خوراک های آسیاب شده آردی دارند؛ در نتیجه تحقیقات قابل ملاحظه های در مورد پلت کردن به عنوان یک روش کنترلی انجام پذیرفته است.
