هیپوترمی در گوساله ها معمولا در فصول سرد سال اتفاق می افتد. زمانی هیپو ترمی مسئله ساز است که دمای محیطی نزدیک یا کمتر از حداقل دمای حیاتی گوساله ها باشد.
حداقل دمای حیاتی گوساله ها 60 درجه فارنهایت یا 15/5 درجه سانتی گراد می باشد و در کمتر از این دما چنانچه شرایطی محیطی بد باشد (سرمای زیاد، باد، یخ و برف، طوفان) می تواند منجر به هیپو ترمی در گوساله ها گردد.
هیپوترمی در گوساله ها به دو نوع تقسیم بندی می شود:
1- هیپو ترمی اکسپوژر که در آن دمای بدن گوساله ها به تدریج کاهش می یابد. این نوع هایپو ترمی در تمام رده های سنی ممکن است دیده شود اما در جوان ترها؛ مسن ترها و دام های لاغر بیشتر مشاهده می شود.
2- هیپوترمی حاد یا ایمرژن که در آن افت دمای بدن سریعا به وقوع می پیوندد و پوشش بدن دام از آب اشباع می گردد مانند حالتی که گوساله داخل آب غوطه ور شده باشد یا اینکه داخل برف عمیقی فرو رفته باشد.
در تقسیم بندی دیگری هیپوترمی را از نظر دامنه دمای بدن گوساله به دو قسم طبقه بندی می کنند:
1- هیپوترمی ملایم که در آن دمای بدن گوساله ها به 86 تا 89 درجه فارنهایت (30تا 31/6 درجه سانتی گراد) تنزل می یابد. هیپوترمی شدید که در آن دمای بدن گوساله ها به 71 تا 85 درجه فارنهایت (21/6 تا 29/4 درجه سانتی گراد) تنزل می یابد.
از علایم هیپوترمی می توان به یخ زدگی انتهای گوش ها و سرپستانک ها؛ بی حالی و خمودگی و کاهش سرعت تنفس و ضربان قلب و همچنین کاهش فشار خون اشاره کرد.
معمولا گوساله های هیپوترم قادر به مکیدن نیستند و شیر را بطور معمول نمی خورند. چنین گوساله هایی مستعد پنومونی و دهیدراتاسیون هستند.
اقدامات لازم برای گوساله های هیپو ترمی
- خشک کردن گوساله ها بلافاصله پس از تولد در هوای سرد
- خوراندن آغوز گرم فورا پس از تولد توسط لوله مری یا شیلنگ مری
- خوراندن شیر گرم به آنها
- پوشاندن جلیقه های مخصوص
- قراردادن آنها در بکس های گرم کننده به مدت محدود
- اضافه کردن 40 سی سی اتانول 20% به آب آشامیدنی آنها که دمای آن 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتی گراد بوده حتما این محلول روزی دو بار درنچ گردد. ( داخل حلق ریخته شود )
در بحث تغذیه توجه ویژه به انرژی اضافی معطوف گردد و همچنین فراهم کردن پروتئین و ویتامین ها و مواد معدنی نیز نبایستی از نظر دور گردد. می توانید مقدار شیر مصرفی گوساله ها را به 12 تا 15% وزن بدن آنها برسانید یا اینکه وعده های شیر دادن را افزایش دهید. اگر از شیر خشک استفاده می کنید حتما شیر خشکی باشد که چربی آن بالا باشد و آن را با غلظت بیشتر در نظر بگیرید (آب کمتری به آن اضافه نمایید) بستری خشک با ضخامت بیشتر برای گوساله ها فراهم نمایید و آنها را از کوران هوا دور نگه دارید. مرتباً آنها را زیر نظر داشته باشید و به قرمز شدن پوزه هایشان توجه داشته باشید.
تهیه و تدوین: مهندس قاسم خلیل پور
حداقل دمای حیاتی گوساله ها 60 درجه فارنهایت یا 15/5 درجه سانتی گراد می باشد و در کمتر از این دما چنانچه شرایطی محیطی بد باشد (سرمای زیاد، باد، یخ و برف، طوفان) می تواند منجر به هیپو ترمی در گوساله ها گردد.
هیپوترمی در گوساله ها به دو نوع تقسیم بندی می شود:
1- هیپو ترمی اکسپوژر که در آن دمای بدن گوساله ها به تدریج کاهش می یابد. این نوع هایپو ترمی در تمام رده های سنی ممکن است دیده شود اما در جوان ترها؛ مسن ترها و دام های لاغر بیشتر مشاهده می شود.
2- هیپوترمی حاد یا ایمرژن که در آن افت دمای بدن سریعا به وقوع می پیوندد و پوشش بدن دام از آب اشباع می گردد مانند حالتی که گوساله داخل آب غوطه ور شده باشد یا اینکه داخل برف عمیقی فرو رفته باشد.
در تقسیم بندی دیگری هیپوترمی را از نظر دامنه دمای بدن گوساله به دو قسم طبقه بندی می کنند:
1- هیپوترمی ملایم که در آن دمای بدن گوساله ها به 86 تا 89 درجه فارنهایت (30تا 31/6 درجه سانتی گراد) تنزل می یابد. هیپوترمی شدید که در آن دمای بدن گوساله ها به 71 تا 85 درجه فارنهایت (21/6 تا 29/4 درجه سانتی گراد) تنزل می یابد.
از علایم هیپوترمی می توان به یخ زدگی انتهای گوش ها و سرپستانک ها؛ بی حالی و خمودگی و کاهش سرعت تنفس و ضربان قلب و همچنین کاهش فشار خون اشاره کرد.
معمولا گوساله های هیپوترم قادر به مکیدن نیستند و شیر را بطور معمول نمی خورند. چنین گوساله هایی مستعد پنومونی و دهیدراتاسیون هستند.
اقدامات لازم برای گوساله های هیپو ترمی
- خشک کردن گوساله ها بلافاصله پس از تولد در هوای سرد
- خوراندن آغوز گرم فورا پس از تولد توسط لوله مری یا شیلنگ مری
- خوراندن شیر گرم به آنها
- پوشاندن جلیقه های مخصوص
- قراردادن آنها در بکس های گرم کننده به مدت محدود
- اضافه کردن 40 سی سی اتانول 20% به آب آشامیدنی آنها که دمای آن 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتی گراد بوده حتما این محلول روزی دو بار درنچ گردد. ( داخل حلق ریخته شود )
در بحث تغذیه توجه ویژه به انرژی اضافی معطوف گردد و همچنین فراهم کردن پروتئین و ویتامین ها و مواد معدنی نیز نبایستی از نظر دور گردد. می توانید مقدار شیر مصرفی گوساله ها را به 12 تا 15% وزن بدن آنها برسانید یا اینکه وعده های شیر دادن را افزایش دهید. اگر از شیر خشک استفاده می کنید حتما شیر خشکی باشد که چربی آن بالا باشد و آن را با غلظت بیشتر در نظر بگیرید (آب کمتری به آن اضافه نمایید) بستری خشک با ضخامت بیشتر برای گوساله ها فراهم نمایید و آنها را از کوران هوا دور نگه دارید. مرتباً آنها را زیر نظر داشته باشید و به قرمز شدن پوزه هایشان توجه داشته باشید.
تهیه و تدوین: مهندس قاسم خلیل پور
