امنیت زیستی در گله های دام و طیور و نقش آن در جلوگیری از انتشار بیماری ها

امنیت زیستی در گله های دام و طیور و نقش آن در جلوگیری از انتشار بیماری ها

 

شیوع بیماری ها، زیان های مالی فراوانی را به صنعت دام و طیور وارد می کند. در جهت به حداقل رساندن این زیان ها، می توان از روش های پیشگیرانه چون کنترل عوامل بیماریزا و ناقلین آنها استفاده نمود. اینگونه اقدامات که در جهت کنترل بیماری ها و پیشگیری از آنها به کار می روند، تحت عنوان امنیت زیستس طبقه بندی می شوند. امنیت زیستس مجموعه ای از اقداماتی است که شیوع ارگانیسم های بیماریزا را محدود می کند. با استفاده از عملیات ضد عفونی و همچنین اجرای مناسب اقدامات بهداشتی امنیت زیستی می توان عوامل بیماریزا را ریشه کن نموده و یا به حداقل میزان ممکن رسانید. اقدامات پیشگیرانه ای چون واکسیناسیون و مراقبت های سرولوژیک می توانند به سلامت گله کمک کنند.

امنیت زیستی ( بیوسکیوریتی ) چیست؟

( تعریف لغوی ):

امنیت زیستی از لحاظ لغوی از دو جزء (Bio) به معنای زیست و ( security ) به معنای امنیت تشکیل شده است و به طور کلی به معنی با امنیت زندگی کردن است. امنیت زیستی شامل روش های بهینه، با صرفه و کارآمد کنترل، پیشگیری و ریشه کنی انواع بیماری های دامی می باشد. روش های مختلف پیشگیری شامل بهسازی، بهداشت، مدیریت علمی و صحیح، واکسیناسیون، تغذیه و مسایل مربوط به آن، کنترل مداوم بیماری های متداول، قرنطینه و آموزش می باشد. یک برنامه کامل امنیت زیستی شرایطی را فراهم می کند که عامل بیماری به محیط مزرعه پرورش طیور وارد نشده و یا در صورت حضور شدیداً تحت کنترل و به یک سطح نسبتاً و یا کاملاً بی خطر مبدل گردد.

نقش کنترل و پیشگیری در امنیت زیستی:

کنترل مؤثر بیماری های عفونی نقش بسیار مهمی در بازدهی و سودآوری بخش های مختلف صنعت دامپروری از جمله صنعت طیور دارد. کنترل بیماری های عفونی در گله اگر چه با مدیریت قوی در واکسیناسیون و تجویز داروها و درمان تا حدی قابل اجرا جلوه می کند ولی کارایی روش ها در اثر ظهور سویه های جدید ویروس هایی نظیر عوامل بیماری های گامبورو، مارک و کم خونی جوجه ها تضعیف می شود و هیچگاه به حد انتظار و کفایت عمل نمی کند و اینجاست که اهمیت فاکتور دیگری که همانا امنیت زیستی است، مشخص می شود. پس می توان اینگونه در نظر گرفت که واکسیناسیون و درمان، دو ضلع مثلث محافظت هستند و ضلع سوم این مثلث را بیوسکیوریتی تشکیل می دهد. باید توجه داشت که در شرایط عملی مرغدار با اجرام و موجودات بسیار ریز و نامرئی روبرواست که این عوامل بیماریزا برای آنکه در محیط خارج از بدن بتوانند زنده بمانند و وجود دائمی داشته باشند نیاز به مخزن و یا محل ذخیره دارند. جوندگان، انواع پرندگان، حیوانات و یا مواد آلی نظیر کود، مدفوع و غیره را می توان به عنوان مخزن عوامل عفونی در طبیعت ذکر کرد که در میان مخازن اشاره شده عوامل بیماریزای طیور، گله های طیور صنعتی به عنوان مهمترین مخزن و انسان نیز به عنوان عامل انتقال عوامل بیماریزا از گله ای به گله دیگر شناخته شده است. همچنین به منظور پیشگیری و کنترل ویروس باید به منابع انتقال دهنده ویروس توجه نمود. عمده ترین منبع ویروس برای پرندگان، سایر پرندگان آلوده می باشد لذا رعایت قوانین قرنطینه ای و بیوسکیوریتی اولین خط دفاعی در مقابل هر بیماری میباشد و به منظور مقابله با ویروس از مهمترین موارد به شمار می رود.

نقش عفونت در برنامه امنیت زیستی:

بیوسکیوریتی زمانی کارآمد و مؤثر خواهد بود که بتواند زنجیره عفونت را در نقطه ای قطع کند. زنجیره عفونت شامل شش نقطه اتصال به صورت ذیل می باشد:

1)  عامل عفونت؛

2)  مخزن عامل عفونت؛

3)  خروج عامل عفونت؛

4)  میزبان حساس؛

5)  ورود به بدن میزبان؛

6)  انتقال.

عوامل مؤثر در قطع زنجیره عفونت را می توان به صورت ذیل ذکر کرد:

1)  تخلیه مرغداری؛

2)  بهداشت؛

3)  کنترل سایر حیوانات در مرغداری؛

4)  بیوسکیوریتی؛

5)  عامل عفونی؛

6)  مخزن؛

7)  محل ورود عامل به بدن میزبان؛

8)  انتقال؛

9)  میزبان حساس؛

10) واکسیناسیون.

نقش و اهمیت اقتصادی امنیت زیستی:

تنظیم یک برنامه امنیت زیستی یکسان برای همه واحد های پرورش طیور امکانپذیر نیست زیرا هر واحد با توجه به وضعیت ساختمان، تجهیزات، نوع طیور (گوشتی، تخمگذار و مادر و ...) وضعیت اقلیمی و سایر خصوصیات به مقرراتی ویژه نیاز دارد که با مدیریت واحد و با همکاری کادر بهداشتی خود و مراکز دامپزشکی آنها را تنظیم و به مرحله اجرا در می آورد. نباید به برنامه های امنیت زیستی به عنوان یک هزینه غیر ضروری نگاه کرد بلکه این اصول یک سرمایه گذاری مطمئن و دراز مدت برای تامین آینده ای روشن و سود آور است. حداکثر هزینه ای که برای عاری نگه داشتن یک مرغداری از اجرام بیماریزا صرف می شود، شاید کمتر از 1 درصد کل هزینه تولید باشد. یکی از اساسی ترین اصول در هر برنامه امنیت زیستی، انعطاف پذیری و قابلیت اجرای آن می باشد؛ یعنی طراحی برنامه ای همگام با آخرین پیشرفت های علمی که بتوان به طور صد در صد از آن تبعیت کرد. این برنامه ها باید منطقی بوده و تمامی افراد فارم در هر رده پرسنلی قادر به درک آن باشند. برنامه ای که دارای پیچیدگی های غیر ضروری باشد، با شکست روبررو خواهد شد. از آنجا که مزارع پرورش طیور مادر به عنوان حلقه اول زنجیره تولید طیور محسوب می شوند، رعایت ضوابط امنیت زیستی در این مزارع از امنیت ویژه ای برخوردار است. امنیت زیستی یک جزء بسیار حیاتی در هر برنامه کنترلی است و بر خلاف تصور رایج فقط انجام واکسیناسیون و تجویز دارو نمی باشد. در حیطه برنامه های کنترل کیفیت، امنیت زیستی گسترده پوششی خود را از پیشگیری از بیماری های طیور فراتر نهاده و بهداشت عمومی و حفظ سلامت مصرف کننده را نیز در بر می گیرد.

تعریف کلی و جامع از امنیت زیستی:

حال با توجه به مطالب فوق می توانیم یک تعریف جامع و کامل در مورد امنیت زیستی داشته باشیم: امنیت زیستی یا حفاظت حیاتی شامل برنامه های پیشگیری از پاتوژن های اولیه ای است که به طور بالقوه برای سلامتی گله مضر هستند؛ یعنی جلوگیری از ورود بیماری به داخل مجموعه از خارج مجموعه، همچنین جلوگیری از جابجایی یا انتقال بیماری یا عامل عفونی از داخل یک مجموعه آلوده به سایر مناطق.

سطح بیوسکیوریتی:

در یک واحد ابتدا اثر بالقوه یک بیماری بر روی آن واحد تخمین زده می شود و در اینجا باید به سطح خطر آسیب رسان و پیامد های اقتصادی آن بیماری توجه نمود. تولید کنندگان باید یکی از سطوح خطری را که توانایی اجرای آنرا دارند، انتخاب نمایند. وقتی سطح بیوسکیوریتی مشخص گردید باید یک پایه و اساس برای اجرا وجود داشته باشد که در اینجا حضور یم دامپزشک شایسته بسیار با اهمیت به نظر می رسد به عنوان مثال سطوح بیوسکیوریتی مشخص شده برای کار در یک مرکز گاو گوشتی  به صورت زیر تعریف شده است:

- گله پاک و بسته و عاری از پاتوژن های خاص است؛

- عدم اجازه ورود حیوان جدید به گله؛

- اجازه ورود حیوان جدید به گله به شرط داشتن تاریخچه درمانی ثبت شده و اعمال قرنطینه ای؛

- اجازه ورود حیوان جدید به گله به شرط داشتن تاریخچه درمانی ولی بدون اعمال شرایط قرنطینه ای؛

- اجازه ورود حیوان جدید بدون داشتن تاریخچه درمانی ثبت شده و بدون اعمال قرنطینه ای.

نحوه اجرای کامل یک برنامه امنیت زیستی در فارم:

به طور کلی اگر خواسته باشیم یک برنامه بیوسکیوریتی را در یک فارم ایجاد کنیم باید برای آن دو مرحله در نظر بگیریم:

1) برنامه بیوسکیوریتی پایانی ( در بین دو دوره ):

پس از تخلیه سالن در انتهای دوره پرورش اجرا می گردد. این برنامه در پنج مرحله اجرا می شود که شامل:

1) خروج تجهیزات و نظافت سالن ها؛

2) شستشو با شوینده اختصاصی؛

3) ضدعفونی ( ضد عفونی شبکه آبرسانی ، وسایل و سالن)؛

4) مه پاشی ( گرم و سرد)؛

5) کنترل حشرات در صورت وجود مشکل.

 

2) برنامه بیوسکیوریتی مداوم ( در طول دوره ):

این برنامه در طول دوره لازم الاجرا بوده و هدف از آن جلوگیری از ورود عوامل بیماریزا به داخل فارم و سپس پیشگیری از گسترش آن در داخل فارم است. این برنامه شامل چهار مرحله می باشد:

1) رعایت قرنطینه یا نصب تابلوهای هشدار دهنده؛

2) ضدعفونی آب آشامیدنی؛

3) ضدعفونی هوای سالن با حضور پرنده؛

4) کنترل جوندگان.

 

انواع ضدعفونی کننده های مورد استفاده در مجتمع های پرورش طیور: ترکیبات چهارتایی آمونیوم، ترکیبات کلر دار، ترکیبات فن دار، ترکیبات ید دار و آلدئید ها: فرمالدئید، گلوتارائیدها، کلیو کسال.

خصوصیات مواد ضد عفونی کننده:

1) ضدعفونی قوی باشد.

2) برای حیوانات و انسان سمی نباشد.

3) در حضور مقادیر ناچیز مواد آلی مؤثر باشد؛

4) باعث زنگ زدن و از بین رفتن وسایل نشود؛

5) قابل حل در آب باشد؛

6) قابل نفوذ در مواد و شکاف ها باشد؛

7) بوی زننده نداشته باشد؛

8) براحتی قابل دسترسی بوده و خیلی گران نباشد.

 

راه های رسیدن به امنیت زیستی:

راه های رسیدن به امنیت زیستی شامل اقداماتی است که رعایت آنها منجربه پیشگیری از مخاطرات ناشی از حوادث و نفوذ عوامل بیماریزا می شود که عبارت است از:

طراحی محیط امن و مناسب:

به منظور جلوگیری از دسترسی افراد و نفوذ عوامل بیماریزا و رفت و آمدهای وسایل نقلیه، محل احداث تاسیسات باید حداقل در 3 کیلو متری از حوزه شهر و شهر نشینی و همچنین خارج از محدوده بخش ها، دهستان و روستاها و با فاصله مناسب از دامداری های مشابه ( 250 تا 500 متر ) و حداقل در فاصله یک کیلو متری کشتارگاه ها باشد. محل احداث از کارخانجات فرآوری گوشت، پوست و آوری مواد خام دامی و مراکز جمع آوری شیر باید حداقل باید 500 متر و از جاده های اصلی و پر رفت و آمد باید حداقل 150 متر فاصله داشته باشد. دامداری نباید در مسیر رودخانه و مناطق سیل خیز و در مسیر بادهای فصلی ساخته شود. جهت سالن ها در مناطق سرد سیر باید جنوبی یا غربی و در منطقه های گرمسیر، شمالی یا شرقی باشد. در ایران بهترین جهت احداث سالن ها جنوب یا جنوب شرقی است. طول سالن ها باید در جهت باد باشد تا از کوران هوا جلوگیری و باعث تهویه مناسب و ممانعت از فشار باد بر سالن ها گردد. به منظور جلوگیری از نفوذ حیوانات و کنترل آنها ضرورت دارد در اطراف تاسیسات دامداری حصار کشی مناسب و بلند احداث شود. دیواره ها نباید دارای شکاف و روزنه برای نفوذ و یا لانه گذاری موجودات مضر مانند روباه، موش صحرایی و حشرات باشند. خانه کارگری و دفتر کار مدیر و اتاق تعویض لباس و حمام از تاسیسات ، اصطبل ها و محل شیر دوشی باید فاصله داشته باشد. برای جلوگیری از ورود بیماری از طریق دام های تهیه شده و خریداری شده از مناطق دیگر، اصطبل قرنطینه جدا از سایر اصطبل ها باشد این فاصله حداقل صد یارد( 44/ 91 متر ) می باشد. برای پیشگیری از مخاطرات دام های جوان، مسن و سنگین و بر حسب نوع تولید و سن، تاسیسات نگهداری هر یک باید به شرح ذیل باشد:

1) سالن نگهداری گوساله های نوزاد و شیر خوار تا4 ماهگی؛

2) اصطبل نگهداری گوساله های 4 تا 6 ماهه؛

3) اصطبل نگهداری دام های شیردهغ

4) سالن زایشگاه و سالن بیمارستان جهت نگهداری دام های بیمار. به منظور جلوگیری از ورود عوامل بیماریزا توسط کامیون ها و وسایل نقلیه و وارد شوندگان به دامداری، حوضچه ای در درب ورودی و به طول 4 متر و عمق 25 سانتی متر احداث می شود. این حوضچه همیشه باید دارای آب همراه با مواد ضدعفونی ( ازجمله آهک ) باشد.

تهیه دام و علوفه از محل غیر آلوده: در این مورد باید با هماهنگی دامپزشکی محل و با مجوز بهداشتی، دام را از محلی که بیماری وجود ندارد، تهیه نمایید. به علاوه دام خریداری شده را باید به مدت 21 روز در سالن قرنطینه نگهداری کرده و توسط دامپزشک، معاینات و معالجات لازم انجام و واکسن های مورد نیاز را تزریق کند. در صورتی که در این مدت بیماری نشان نداد دام را با سایر دام های هم سن مخلوط کرد. همچنین مرغدار باید جوجه، پولت و یا تخم مرغ نطفه دار از یک محل مطمئن با نظارت مستقیم سازمان دامپزشکی خریداری نماید. از خرید علوفه کپک زدن و سم پاشی شده خودداری شود. آب آشامیدنی و مورد مصرف دامداری باید ار نظر میزان سختی و یا سنگینی آزمایش شود تا برای آشامیدن مناسب باشد. ضمنا از نظر آلودگی به طور مرتب آزمایش و میزان وجود آلودگی آن باید بررسی و قابل شرب باشد.

کنترل جریانات ورود و خروج:

افرادی که به خطر افتادن امنیت زیستی یک دامداری مسوولند عبارت است از:

 

1) مدیر یا صاحب دامداری؛

2) کارگران دامداری؛

3) دامپزشک و کارکنان دامپزشکی و دامپروری؛

4) دلالان خرید و فروش دام؛

5) شیر جمع کن ها؛

6) افراد متفرقه.

کامیون های حمل علوفه و وسایل نقلیه به دلیل انتقال گرد و خاک و کود از یک دامداری به دامداری های دیگر خطری جدی از نظر آلودگی به حساب می آیند. این کامیون ها را باید از حوضچه ضدعفونی عبور داد و شاسی و بدنه آنرا ضدعفونی کرد.  در صورت عدم ضرورت، از ورود و وسایل نقلیه به دامداری جلوگیری شود و یا بار و علوفه را در محلی مناسب تخلیه و توسط کارگران و وسایل نقلیه مطمئن به انبار حمل شود. ضمناً باید از پیاده شدن راننده در محیط دامداری جلوگیری کرد. از عوامل متداول انتقال آلودگی های خطرناک برای سلامتی طیور، انسان است. صاحب دامداری ابتدا باید خود قبل ورود به محوطه دامداری در اتاق تعویض لباس حمام کند و چکمه و لباس کار مخصوص بپوشد و سپس وارد محوطه شود. همچنین باید چکمه و لباس کار به اندازه کافی در اتاق تعویض لباس برای سایر افراد دامداری داشته باشد. همچنین برای دامپزشکان و کارکنان دامپزشکی چکمه، لباس و ابزار معاینه و واکسیناسیون استریل و ضد عفونی شده داشته باشد. از ورود شیر جمع کن ها به دامداری جلوگیری شود و شیر را در درب دامداری به آنها تحویل نمایند.

رفع آلودگی ها ، شستشو، ضدعفونی و سمپاشی: کود، فضولات، ضایعات و همچنین فاضلاب ، محیط مناسبی برای رشد عوامل بیماریزا و ماندگار شدن آلودگی می باشد. یکی از عوامل مخاطره آمیز حشرات از جمله کک ها، کنه ها، پشه ها و مگس ها هستند. کود و فضولات محل مناسبی جهت تغذیه و لانه گذاری آنهاست. همچنین شکاف ها و روزانه ها ی دیوارهای اصطبل و کناره های دامداری محل امنی برای زندگی حشرات است. پس برای کنترل ناقلین بیولوژیک سمپاشی و ضدعفونی مناسب و منظم لازم است. ترکیبات ضد عفونی کننده اصلی برای انگل ها ( به ویژه اووسیست های کوکسیدیایی )، متیل برومید- آمونیاک و دی سولفید کربن است. پس از ضدعفونی و جمع آوری کود و فضولات باید کف و دیواره ها را شستشو و ضدعفونی کرد و در فصل بهار و پاییز هر15 روز و در سایر فصول هر یک ماه یک بار سمپاشی کرد. بهترین کف سالن از بتن است زیرا وقتی خوب و مناسب ساخته شود و می تواند پوشش سخت، بهداشتی و غیر قابل نفوذ نسبت به آب باشد. سطح بتنی نباید خیلی صاف باشد چون حیوانات لیز خورده و آسیب می بینند ضمناً اگر خیلی هم زبر باشد می تواند باعث خراش و آسیب هایی شود. یافتن حالت حد واسط نیز آسان نیست ولی می توان با استفاده از خاک اره و برس زدن آرام کف، به حالت حد واسط دست یافت. همچنین شیب کف ها باید به حدی باشد که مایعات را به خوبی زهکشی نماید ولی نباید خیلی زیاد باشد که حیوان لیز بخورد. کانال دفع آب های زائد و فاضلاب ( به عمق 50 سانتیمتر ) با شیب مناسب در محوطه دامداری احداث شود و مسیر هدایت آن باید دارای پوشش مناسب و قابل کنترل باشد. آخورها و دیواره های داخلی غذاخوری پس از تخلیه و شستشو فقط ضدعفونی شوند و به لحاظ احتمال مسمومیت از سمپاشی خودداری شود. در ضمن زمین های باتلاقی به علت رطوبت فراوان و حفظ میکرو ارگانیسم ها و تخم انگل ها برای تاسیس دامپروری مناسب نیست. برای ضد عفونی کردن زمین های خاکی می توانیم از سود سوز آور و آهک استفاده کنیم و آهک به خشک شدن زمین کمک می کند.

جداسازی و نگهداری گوساله:

هر گروه از دام ها بر حسب سن و شرایط خاصی باید به طور جداگانه نگهداری شوند:

1) محل نگهداری گوساله؛

2) محل نگهداری تلیسه آبستن؛

3) محل نگهداری گاوهای آبستن و خشکغ

4) محل نگهداری گاوهای شیرده.

بهداشت، کنترل و پیشگیری:

پلاک گذاری گوش و شماره گذاری بدن دام و تعیین شناسنامه برای هر یک از دام ها قدم مؤثری در شناسایی و برنامه ریزی بهداشتی دامداری است. با ایجاد این برنامه می توان تاریخ تولد و برنامه ریزی فحلی و تلقیح دام را به موقع انجام داد. با این برنامه صاحب دام مدیریت کافی بر اعمالی که برای هر یک از دام ها انجام می دهد ، دارد. تشخیص به موقع و کم کردن فاصله های زایمان، بهره اقتصادی که شامل دامدار می شود علاوه بر تولید سالانه گوساله در افزایش شیر نیزاهمیت دارد. از موارد مهمی که قبل از وقوع بحران باید در نظر گرفته شود بیمه کردن دام ها و دامداری در مقابل سوانح، حوادث و بیماریهاست چرا که باعث کاهش ضرر و زیان دامدار در مواقع بحرانی می شود، چون اغلب بیماری های واگیر ممکن است از یک دامداری به دامداری دیگر وارد شوند ولی بستگی به میزان رعایت بهداشت و امنیت زیستی دارد، رعایت این موارد به اندازه ای مهم است که در تولید شیر و گوشت و داشتن سالانه یک گوساله به خوبی مشاهده می شود. همچنین یکی دیگر از نکات بهداشتی که باید در مرغداری ها رعایت شود، معدوم سازی لاشه تلفات است. با استفاده از یک سیستم مناسب مانند سوزاندن در کوره لاشه سوزی،‌انداختن در چاه و مدفون سازی در عمق مناسب زمین می توان لاشه ها را نابود کرد. به خاطر داشته باشید که هرگز تلفات را در اطراف فارم و لابه لای درختان نیندازید. این عمل را حداقل در فاصله 300 متری از سالن و مزرعه پرورش طیور انجام دهید. لاشه هارا با استفاده از بنزین بسوزانید و یا از آهک بهره بگیرید. ( یک لایه آهک و یک لایه متشکل از لاشه هایی که پوستشان را بیشتر پاره کرده اید ). سپس دومین لایه آهک را روی لاشه ها قرار دهید و روی آنرا آب بپاشید. 24 ساعت بعد گودال را پر کنید و در انتهای ابزار و وسایل بکار رفته در نابودی سازی لاشه را ضد عفونی کنید. یکی از مهمترین و مطمئن ترین روش های مقابله با حوادث در دامداری ها مشاوره با دامپزشکان است که شما را در پیشگیری ها، روش های واکسیناسیون، تغذیه و تعیین جیره مناسب هر یک از دام ها راهنمایی می کنند. واکسیناسیون تنها راه غلبه بر بیماری ها نمی باشد، اما طراحی و اجرای هر برنامه واکسیناسیون با توجه به شرایط و موقعیت محلی و در صورت در نظر گرفتن عواملی مانند وضعیت شیوع بیماری ها، در دسترس بودن واکسن ها، قوانین دامپزشکی و هزینه ها یکی از مهمترین اصول در هر برنامه امنیت زیستی و راه های پیشگیری است.

واکسن های رایج دامپزشکی ایران که در گاوداری شیری بکار می رود شامل:

1) واکسن تب برفکی هر 4 تا 6 ماه یکبار؛

2) واکسن بروسلوز گوساله و گاو بر حسب برنامه دامپزشکی؛

3) واکسن شاربن سالانه یکبار؛

4) واکسن تیلریوز سالانه یکبار؛

5) واکسن شاربن علامتی و پاستورلوز سالانه یکبار؛

6) واکسن اپتوسپیروز بر حسب پیشنهاد دامپزشکی؛

7) واکسن های ضد اسهال میکروبی گوساله ها بر حسب ضرورت گله و برنامه دامپزشکی.

بیماری هایی که امروزه مشمول واکسن در طیور می شوند، عبارت است از:

1) شبه طاعون طیور یا نیوکاسل؛

2) برونشیت عفونی؛

3) آبله؛

4) گامبوروغ

5) مارک؛

6) پاستورلوز و کریزا.

نتایج حاصل از عدم رعایت قوانین امنیت زیستی : در اینجا باید متذکر شویم که عدم رعایت قوانین بیوسکیوریتی در صنعت طیور یعنی از تخلیه و شستشوی کامل مرغداری گرفته تا رعایت قوانین مربوط به بازدید و غیره، متاسفانهنتیجه نهایی آن در درجه اول سبب وارد شدن ضرر و زیان به مرغدار و در درجات بعدی به صنعت مرغداری در یک منطقه و در نهایت کشور خواهد شد. به نظر می رسد که برای دستیابی به موقعیت در ایجاد تعهد به رعایت قوانین بیوسکیوریتی، در اولین مرحله باید خود مرغداران،کادر مرغداری و بازدید کنندگان به اهمیت آن واقف گردند. در این میان آشنا کردن و آموزش افرادی که به طور موقت بکار گرفته می شوند از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که اینگونه افراد معمولاً کمتر از کادر دائمی مرغداری، خود را ملزم به رعایت قوانین می نمایند. به عبارت دیگر قوانین بیوسکیوریتی توسط مرغدار و سایر افراد شاغل در مرغداری وقتی به درستی رعایت خواهد شد که خود این افراد در درجه اول در مورد اصول اولیه انتقال بیماری ها آموزش دیده باشند. همانا رعایت کامل اصول و قوانین بیوسکیوریتی است که می تواند سبب موقعیت مرغدار در پیشگیری از بیماری ها شود و از ورود و گسترش حاملان یا خود میکرو ارگانیسم ها در مرغداری بکاهد.

اهداف برنامه امنیت زیستی: بااجرای این برنامه ها باید در حد مقدور از ورود و گسترش ویروس ها، باکتری ها، قارچ ها، تک یاخته ای ها، انگل ها، حشرات، جوندگان و پرندگان به داخل مزرعه جلوگیری نمود.

با اجرای برنامه های یبوسکیوریتی اهداف ذیل تامین می شوند:

1) جلوگیری از ورود عوامل بیماری های خطرناک و مسری مانند: آنفلوآنزا، گامبورو و نیوکاسل؛

2) کاهش میزان آلودگی به پاتوژن هایی مثل مایکوپلاسما،E.coli و کوسیدیا که منجربه بروز تلفات، ضایعات و کاهش تولید می شوند؛

3) کاهش یا حذف عوامل تضعیف کننده سیستم ایمنی و عفونت های پنهان که پرندگان را مستعد ابتلا به سایر بیماری ها می کنند.

4) کاهش آلودگی محصولات غذایی یا عوامل بیماریزایی که از نظر بهداشت عمومی و سلامتی انسان ها اهمیت دارند نظیرE.coli, ، سالمونلا و ...

با توجه به مطالب فوق و با عنایت به این نکته که پیشگیری همواره با درمان مقدم است ، رعایت اصول بیوسکیوریتی در پرورش طیور از نقطه نظر بهداشتی ، اقتصادی و همچنین از نظر فراهم نمودن محیط زیستی مناسب برای پرندگان و رفاه حال کارکنان نه تنها ضروری، بلکه بسیار مطلوب می باشد.

 نتیجه گیری:

امروزه به امنیت زیستی در بزرگترین مجتمع های پرورش دام و طیور جهان توجه می شود زیرا زیربنای موقعیت در امر پرورش دام و طیور است دامپروران و مرغداران موفق جهان با استفاده از برنامه های متنوع امنیت زیستی و کاهش بیماری، کمیت کیفیت تولید را افزایش داده اند. بنابراین با این کار می توانیم شاهد رشد روزافزون این دو صنعت مهم غذایی باشیم.

 

 

 
کلمات کلیدی
 
نظر خود را ثبت نمایید
  • موارد زیر جهت نمایش تایید نخواهد شد:
  • ۱- در متن شماره همراه و آدرس الکترونیکی درج شود
  • ۲ - در متن از جملات و الفاظ غیر عرف استفاده شود
  • ۳ - متن انگلیسی یا پینگلیش تایپ شود
Copyright © 2006 - 2024 ITPNews.com