Necrotic enteritis متداول بوده اما از لحاظ مالی، نابودگرترین بیماری باکتریایی در دستۀ مرغ های گوشتی می باشد . این بیماری توسط باکتری های غیرهوازی گرم clostridium perfringens، ایجاد می شود که در خاک، زباله و غبار و گاهی اوقات در روده پرندگان سالم مشاهده می شود. تدابیر پیشگیرانه به کاهش اثرات این بیماری کمک می کند.
Necrotic enteritis (NE) یک بیماری چند فاکتوری پیچیده با فاکتورهای نامشخص بسیاری است که روی وقوع آن اثر می گذارد . NE اغلب در مزارع رخ می دهد جایی که آنتی بیوتیک ها به عنوان تقویت کننده رشد استفاده نمی شود و عفونت های Coccidial کنترل نمی شوند، روند دامپروری دقیق نیست و رژیم ها براساس غلات ویسکوز با منابع پروتئین حیوانی است .
این بیماری عمدتاً روی مرغ های گوشتی (5-2 هفته ای) و بوقلمون (12-7 هفته ای) که در بستر کاه بزرگ شده اند اثر می گذارد اما می تواند روی مرغ های تخمگذاری که در قفس رشد و پرورش می یابند نیزاثر گذارد. اغلب تنها علامت Necrotic enteritis در دسته طیور، افزایش ناگهانی مرگ و میر است. پرندگان مبتلا به افسردگی، پرهای سیخ شده و اسهال مشاهده می شوند. کاهش میزان رشد و راندمان خوراک پرنده ها در روز 35 به خاطر صدمه به روده و کاهش هضم و جذب غذا قابل توجه است. آسیب و ضایعه عمدتاً در روده کوچک مشاهده می شود که متورم، حساس و آسیب پذیر شده و حاوی مایع قهوه ای بدبویی است. بیماری 10-5 روز در این گروه وجود دارد و مرگ و میر تا 50 درصد افزایش می یابد.
یک باکتری همیشه حاضر:
Necrotic enteritis توسط باکتری غیرهوازی گرم مثبت، Clostridium perfirngens ایجاد می شود. پنج نوع C.Perfringens وجود دارد. (E,D,C,B,A) که چند سم (آلفا، بتا، اپسیلون، ایوتا و CPE) تولید می کند . سم آلفا آنزیمی تولید می کند (فسفولیپلاز C) که تصور می شود در وقوع NE نقش مهمی دارد. بررسی جدید نشان داده که یک مورد ایزوله که سم آلفا تولید نمی کند نیز باعث بیماری می شود. C.Perfringens یک باکتری همیشه موجود است که در خاک، غبار، مدفوع، خوراک ، کاه مورد استفاده ماکیان همیشه مشاهده می شود و معمولاً ساکن روده جوجه های سالم هم می باشد. enterotoxemia که منجر به بیماری بالینی می شود اغلب به دنبال تغییر میکروفلور روده ای یا از شرایطی رخ می دهد که باعث صدمه به مخاط روده می شود (مثلاً Coccidiosis، Mycotoxicosis، Salmonelosis، Asearid larvae). سطوح بالایی رژیم غذایی محصولات فرعی حیوانی (مثلاً غذای ماهی)، گندم، جو، جوی دو سر یا چاودار، پرندگان را مستعد این بیماری می سازد. این محصولات حاوی سطح بالای فیبر حلال غیرقابل هضم هستند که ویسکوز گوارش را افزایش می دهد و سرعت عبور گوارش را کاهش می دهد و قابلیت هضم مواد غذایی را کاهش می دهد. محیط زیست بسیار ویسکوز روده ای، تکثیر Faculative anaerobes مثل Cocci گرم مثبت و entero bacteria را افزایش می دهد.
مهار Necrotic Enteritis :
وقوع NE اغلب با شیوع عفونت Coccidial همراه است. عفونت Coccidial به شیارهای روده ای صدمه می زند و باعث می شود دل و روده مستعد عفونت های دیگر از جمله C.perfringens شود.
افزودن ترکیبات anticoccidial ، در جلوگیری از صدمه Coccidial که منجر به Necrotic enteritis می شود، مفید است.
استفاده از پروبیوتیک ها یا کشت های انحصاری رقابتی کند (احتمالاً با جلوگیری از تکثیر C.perfringen) از Necrotic enteritis جلوگیری و به درمان آن کمک می کند. گنجاندن آنتی بیوتیک هایی مثل Bacitracin و Avilamycin در خوراک ، از شیوع NE به صورت مؤثری جلوگیری کرد. اگر آنتی بیوتیک ها در خوراک مصرف نشوند، روند مدیریت بهداشت سخت مزرعه، کنترل خوب آب و هوای مرغداری یا انتخاب مفید مواد متشکله خوراک برای تشکیل رژیم غذایی همگی در حفظ راندمان تولید تأثیرگذار است. در اروپا، جایی که آنتی بیوتیک ها از خوراک جدا می شوند، ionophorous anticoccidial استفاده می شود تا NE مهار شود.
تحقیق مداوم:
به دنبال کشف این امر که سم آلفا عامل اصلی بیماری NE نیست توسط دانشجوی PhD استرالیا آنتونی کیبرن، محققان لابراتوار "سلامت حیوان" استرالیا، صنایع دام CSIRO، NetB را ثبت انحصاری کردند، سمی که اعتقاد داشتند عامل بیماری است. تیم تحقیق، سم جدید را شناسایی کرد و حالا روی آن کار می کند که چگونه استفاده شود تا اولین واکسن های واقعی مؤثر علیه NE ایجاد شوند. همچنین دکتر رابرت سویک از دانشگاه نیوانگلند NSW استرالیا، میزان تأثیر Actigen در کنترل NE را بررسی کرد. وی یافته هایش را با محققان کالج در اجلاس بین المللی علمی ماکیان که قبل از نمایشگاه بین المللی ماکیان در آتلانتا برگزار می شد ، در میان گذاشت . دکتر سویک گفت که این محصول مخمری، به اندازه Bacitracin Zinc (ZB) و Salinomycin در جلوگیری از افت عملکرد Coccidios.s مؤثر است.
سارا جانسون از Amlan International و ورنون هیلز از ایالات متحده اثرات (NE) nectrotic enteritis و (AFL) aflatoxin را در رشد عملکرد، صدمه به بافت و مرگ و میر در مرغ های گوشتی جوان بررسی کردند. به جای استفاده از آنتی بیوتیک های رایج، او فراورده هایی ساخته شده از خاک رس به پرندگان می داد که مبتلا به NE و NE+AFL B1 بودند. همانطور که انتظار می رفت، ترکیب NE و AFL واکنش منفی زیادی نشان دادند اما افزودن رس به خوراک در مقایسه با پرندگان بدون مشکل، جذب و بازدهی خوراک را افزایش می داد. افزودن دومین محصول انحصاری از خاک رس پیشرفت های مساوی با پرندگان درمان شده با virginiamycin را نشان داد. در پایان جانسون بیان کرد که تغذیه با محصولات رسی به خصوص به هنگام بروز مشکل NE+AFL، عملکرد را بهتر می کند.
در سخنرانی دوم خود در اجلاس بین المللی علمی ماکیان، جانسون اظهار کرد که تهیه و عرضۀ Virginiamycin تبدیل خوراک را بهتر کرده و محصول را تا سطح خاصی می رساند و باعث افزایش پیش بینی نشده، بافت آسیب دیده در پرندگان بیمار و غیر بیمار می شود. او واکنش آشکارای بین aflatoxin و Necrotic enteritis را ذکر کرد که منجر به کاهش عملکرد مرغ های گوشتی می شود.
این و بسیاری دیگر از پروژه های تحقیقاتی آشکارا پیچیدگی Necrotic enteritis و اهمیت مدیریت خوب مزرعه و خوراک با کیفیت را نشان می دهند.
