مقدمه:
عفونت استافیلوکوکی یا استافیلوکوکوزیس نوعی بیماری در طیور است که توسط باکتری استافیلوکوک (جدول 1) ایجاد می شود. حدود 20 گونه از استافیلوکوک ها جداسازی شده اند که فقط یکی از آنها به نام استافیلوکوکوس اورئوس از نظر دامپزشکی در گله های مادر گوشتی حائز اهمیت است. در چنین پرندگانی، معمولترین شکل عفونت، عارضه ی تنوسینوویتیس ( تورم صفحات تاندون مفصل ) و آرتریت (تورم مفاصل خرگوشی و رانی-لگنی stifle) می باشد. عفونت های استافیلوکوکی غالباٌ در چهار دوره زمانی از زندگی گله های مادر گوشتی به شرح زیر اتفاق می افتد:
2-0 هفتگی: عفونت ناف (Omphalitis ) و نکروز سر استخوان ران ( کوندرونکروزیس باکتریایی ) اغلب در ارتباط با آلودگی تخم مرغ یا هچری و جراحی های جزئی می باشد.
6-4 هفتگی: در این سنین مفاصل خرگوشی و رانی-لگنی بطور ثانویه پس از درگیری با کوکسیدوز یا واکنش های ناخوشایند واکسن، درگیر و آلوده می شوند.
20-10 هفتگی: در این دوره مفاصل خرگوشی و stifle بطور ثانویه در اثر استرس های ناشی از عملیات واکسیناسیون، محدودیت خوراک و بلوغ جنسی آلوده و مبتلا می شوند. تراکم بیش از حد گله، توزیع ضعیف و نامناسب دان و عدم فضای کافی دانخوری باعث تشدید این مسائل در جهت ابتلای به این باکتری می شوند.
30-24 هفتگی: در این دوره آلودگی مفاصل خرگوشی و stifle و التهاب بالشتک کف پا (آبسه های کف پایی) بطور ثانویه در اثر استرس های ناشی از جابجایی، جفتگیری و شروع تولید تخم مرغ بوقوع می پیوندد. رفتار تهاجمی خروس ها و صدمات وارده به گله از طریق تجهیزات دانخوری، لانه های تخمگذاری و بسترهی از نوع اسلیت نیز می توانند در گسترش عفونت های استافیلوکوکی در طی این دوره دخالت داشته باشند.
بیماری شناسی (pathogenesis)
استافیلوکوکوس اورئوس ارگانیسمی است که درهمه جای محیط سالن های گله های مادر گوشتی وجود دارد و می تواند از بستر، گرد و خاک و پرهای موجود در سالن جداسازی شود. این باکتری به عنوان یک ساکن طبیعی جوجه ها بوده که در پوست، پرها و دستگاه های تنفسی و روده ای آنها جایگزین می شود.
باکتری بایستی وارد سیستم جریان خون شود تا ایجاد بیماری نماید؛ بنابراین احتمال ایجاد عفونت و آلودگی از طریق هر گونه زخم و صدمه که زمینه را برای ورود میکروب به بدن پرنده فراهم نماید، افزایش داده می شود. آشکاترین راه نفوذ باکتری از طریق پوست است که می تواند بوسیله ایجاد زخم با روش های جراحی کوچک مانند اصلاح نوک، انگشت پا و قطع تاج یا تزریقات بوجود آیند. بعلاوه، مطالعات اخیر نشان داده است که روش عمده ی دیگری برای ورود باکتری ممکن است از طریق دستگاه تنفسی باشد.کیفیت پایین هوا یا واکسن های تنفسی گرم ورود استافیلوکوک به سیستم تنفسی را تسهیل می کنند.
عفونت استافیلوکوکی یا استافیلوکوکوزیس نوعی بیماری در طیور است که توسط باکتری استافیلوکوک (جدول 1) ایجاد می شود. حدود 20 گونه از استافیلوکوک ها جداسازی شده اند که فقط یکی از آنها به نام استافیلوکوکوس اورئوس از نظر دامپزشکی در گله های مادر گوشتی حائز اهمیت است. در چنین پرندگانی، معمولترین شکل عفونت، عارضه ی تنوسینوویتیس ( تورم صفحات تاندون مفصل ) و آرتریت (تورم مفاصل خرگوشی و رانی-لگنی stifle) می باشد. عفونت های استافیلوکوکی غالباٌ در چهار دوره زمانی از زندگی گله های مادر گوشتی به شرح زیر اتفاق می افتد:
2-0 هفتگی: عفونت ناف (Omphalitis ) و نکروز سر استخوان ران ( کوندرونکروزیس باکتریایی ) اغلب در ارتباط با آلودگی تخم مرغ یا هچری و جراحی های جزئی می باشد.
6-4 هفتگی: در این سنین مفاصل خرگوشی و رانی-لگنی بطور ثانویه پس از درگیری با کوکسیدوز یا واکنش های ناخوشایند واکسن، درگیر و آلوده می شوند.
20-10 هفتگی: در این دوره مفاصل خرگوشی و stifle بطور ثانویه در اثر استرس های ناشی از عملیات واکسیناسیون، محدودیت خوراک و بلوغ جنسی آلوده و مبتلا می شوند. تراکم بیش از حد گله، توزیع ضعیف و نامناسب دان و عدم فضای کافی دانخوری باعث تشدید این مسائل در جهت ابتلای به این باکتری می شوند.
30-24 هفتگی: در این دوره آلودگی مفاصل خرگوشی و stifle و التهاب بالشتک کف پا (آبسه های کف پایی) بطور ثانویه در اثر استرس های ناشی از جابجایی، جفتگیری و شروع تولید تخم مرغ بوقوع می پیوندد. رفتار تهاجمی خروس ها و صدمات وارده به گله از طریق تجهیزات دانخوری، لانه های تخمگذاری و بسترهی از نوع اسلیت نیز می توانند در گسترش عفونت های استافیلوکوکی در طی این دوره دخالت داشته باشند.
بیماری شناسی (pathogenesis)
استافیلوکوکوس اورئوس ارگانیسمی است که درهمه جای محیط سالن های گله های مادر گوشتی وجود دارد و می تواند از بستر، گرد و خاک و پرهای موجود در سالن جداسازی شود. این باکتری به عنوان یک ساکن طبیعی جوجه ها بوده که در پوست، پرها و دستگاه های تنفسی و روده ای آنها جایگزین می شود.
باکتری بایستی وارد سیستم جریان خون شود تا ایجاد بیماری نماید؛ بنابراین احتمال ایجاد عفونت و آلودگی از طریق هر گونه زخم و صدمه که زمینه را برای ورود میکروب به بدن پرنده فراهم نماید، افزایش داده می شود. آشکاترین راه نفوذ باکتری از طریق پوست است که می تواند بوسیله ایجاد زخم با روش های جراحی کوچک مانند اصلاح نوک، انگشت پا و قطع تاج یا تزریقات بوجود آیند. بعلاوه، مطالعات اخیر نشان داده است که روش عمده ی دیگری برای ورود باکتری ممکن است از طریق دستگاه تنفسی باشد.کیفیت پایین هوا یا واکسن های تنفسی گرم ورود استافیلوکوک به سیستم تنفسی را تسهیل می کنند.
